Γράφει η Μάγδα Κ.
Επιστροφή λοιπόν στη γνωστή, αβέβαιη, ανασφαλή και πολύ δύσκολη για όλους μας πραγματικότητα. Οι διακοπές τελείωσαν και μαζί με αυτές η μικρή δόση ανεμελιάς και ξεγνοιασιάς που μας πρόσφεραν ως χριστουγεννιάτικο δώρο , παραδίδει τη σκυτάλη στην ΄΄σαγήνη΄΄ των υποχρεώσεων που όλους μας περιμένουν στη γωνία έτοιμες να μας κυνηγήσουν αμείλικτα.
Δεν έχω παράπονο όμως, εγώ προσωπικά επιστρέφω στο στίβο της ζωής με βομβαρδισμένα τα αυτιά μου από σειρήνες ευχών που μου πρόσφεραν απλόχερα στόματα φίλων και γνωστών. Υγεία, χαρά, δημιουργία, αγάπη, ευτυχία, ευημερία επιτυχίες κ.τ.λ. κ.τ.λ. Και εντάξει, όλα αυτά είναι απαραίτητα συστατικά για να συνεχίσουμε το δύσκολο και δυσοίωνο καθημερινό μας αγώνα και να πάμε λίγο παρακάτω – που δεν ξέρουμε και που θα μας βγάλει τελικά -. Δεν άκουσα όμως από το στόμα κανενός ευχές που να περικλείουν μέσα τους τις λέξεις ανθρωπιά, αλληλεγγύη , ανιδιοτέλεια.
Γιατί ανθρωπιά για μένα σημαίνει να μπορείς να δεις τον συνάνθρωπό σου χωρίς την παραμικρή δόση ανταγωνισμού, ζήλιας, εμπάθειας και χαιρεκακίας. Γιατί όταν έχεις ανθρωπιά, έχεις και μεγάλη καρδιά. Και μέσα σε μια μεγάλη καρδιά μπορεί να χωρέσει το συναίσθημα της πραγματικής χαράς για τη χαρά του αλλού. Ναι, όταν είσαι άνθρωπος μπορείς να νοιώσεις χαρούμενος με την ευτυχία, καλοτυχία και επιτυχία του άλλου. Χωρίς ζήλια, χωρίς ανταγωνισμό και χωρίς εμπάθεια. Όταν έχεις ανθρωπιά δεν μπαίνεις στη διαδικασία να συγκρίνεις το τομάρι σου με το τομάρι του διπλανού σου, βάζοντάς το στη ζυγαριά του εγωκεντρισμού για να δεις π.χ ότι εσύ παίρνεις λιγότερα ενώ ο άλλος παίρνει περισσότερα ή γιατί εσένα σου κόψανε πιο πολλά από το μισθό σου ενώ στο διπλανό σου κόψανε λιγότερα. Γιατί όσο εύκολο είναι να λυπηθείς και να κλάψεις για τον πόνο και τη δυσκολία του άλλου , τόσο δύσκολο και ουτοπικό φαντάζει να νοιώσεις πραγματική χαρά για την ευημερία του.
Και είναι σίγουρο ότι από εδώ και πέρα , λόγω των δύσκολων και δυσάρεστων συνθηκών που θα ακολουθήσουν για όλους μας, σπάνια θα ακούμε κάτι χαρούμενο και ευχάριστο. Όμως το πιο απογοητευτικό δεν είναι η συχνότητα του ακούσματος ενός ευχάριστου γεγονότος, αλλά η έλλειψη του συναισθήματος της αληθινής χαράς που θα πρέπει να ακολουθεί το χαρμόσυνο άκουσμα.
Θα ευχηθώ λοιπόν για το αβέβαιο και μετέωρο βήμα του 2012 να καταφέρουμε όλοι να βάλουμε μπροστά τα γρανάζια της σκουριασμένης μηχανής της ανθρωπιάς και της ανιδιοτέλειας για να βγουν μέσα από αυτή αληθινά μεγάλες καρδιές που θα χωρέσουν μεγάλα συναισθήματα.
Καλή χρονιά
A bientot
Μάγδα
