Το λιμάνι παραμένει απομονωμένο – Οι οδικές προσβάσεις σήραγγας Αγίου Ηλία σχεδόν ολοκληρώθηκαν…
Ένα έργο, μέσης η σχεδόν μικρής κλίμακας, με τίτλο “Οδικές προσβάσεις σήραγγας Αγίου Ηλία” δημοπρατήθηκε στα μέσα περίπου του 2007 και η σύμβαση με την ανάδοχο εταιρεία υπογράφηκε το Νοέμβριο του ίδιου έτους και είχε συμβατικό χρόνο περαίωσης 24 μήνες. Δηλαδή το παραδοτέο -δρόμος 6 Km από τον ανισόπεδο κόμβο Αγίου Ηλία της Ιονίας Οδού μέχρι τη λειτουργική σύνδεση με το υπάρχον οδικό στη γέφυρα Γουριάς επί του Αχελώου ποταμού- θα έπρεπε να δοθεί προς χρήση στα τέλη του 2009.
Να σημειωθεί πως η σήραγγα του Αγίου Ηλία που κατασκευάστηκε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, είχε και έχει σκοπό να φέρει πιο κοντά στο δυτικό άξονα την μεγάλης σημασίας υποδομή του λιμανιού στο Πλατυγιάλι. Για αυτή την υποδομή έχουν επενδυθεί πάρα πολλά χρήματα από το 1983 και κυρίως από το 1997 και μετά, που επίσημα αποφασίστηκε να γίνει διαμετακομιστικό λιμάνι. Το 2005 χαρακτηρίστηκε η περιοχή ως ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ. Δυστυχώς ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται το λιμάνι, το καθιστά σχεδόν άγονη γραμμή, ενώ προς το παρόν ούτε λόγος να γίνεται για απόσβεση της επένδυσης και προστιθέμενη αξία στον τόπο.
Όπως φαίνεται στην παραπάνω δορυφορική εικόνα λήψης στις αρχές του 2012, έχουν γίνει τα περισσότερα τμήματα από το σιδηροδρομικό σταθμό Σταμνάς περίπου και όχι από την παράκαμψη Αγρινίου (Ιονία Οδός- Α/Κ Αγίου Ηλία, βλ. πάνω δεξιά στην εικόνα) μέχρι το σημείο που ξεκινά το ¨μπλε¨ τμήμα. Οι εξηγήσεις που σκέφτομαι είναι: α) καθυστερήσεις στις ανασκαφές και στις απαλλοτριώσεις στο τελευταίο κομμάτι (μήκους 350 περίπου μέτρων) και β) η εδώ και 2 χρόνια αναστολή εργασιών για την ολοκλήρωση των Α/Κ Χαλικίου, Αγίου Ηλία, Αγγελοκάστρου κ.λπ στο 1ο τμήμα της παράκαμψης Αγρινίου από την κοινοπραξία Νέα Οδός της Ιονίας Οδού, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Η εικόνα σήμερα είναι σαφώς καλύτερη, γιατί όπως μπορεί να βεβαιώσει ο γράφων, έχουν ολοκληρωθεί όλες οι εργασίες και στη σήραγγα αλλά και στο μαύρο τμήμα (βλ. Εικόνες 1 και 2: λειτουργική σύνδεση στο ύψος της γέφυρας Γουριάς). Βέβαια η εργολαβία πέρασε από τις κλασσικές ελληνικές συμπληγάδες χωρίς να παραγνωρίζω και να αποκλείω ευθύνες της κατασκευάστριας εταιρείας. Νομίζω αρχικά το έργο ήταν στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, στη συνέχεια μπήκε στο Ε.Σ.Π.Α, κάτι ανάλογο με το νέο νοσοκομείο στο Αγρίνιο δηλαδή. Έπεσε χρονικά πάνω στην οικονομική κρίση, σίγουρα υπήρξαν καθυστερήσεις σε πληρωμές σε δικαιούχους εκτάσεων, στην εταιρεία, σε εργαζόμενους, σε ανασκαφές κ.λπ αλλά παρότι δόθηκαν και παρατάσεις για την ολοκλήρωση του, ακόμα δεν έχει παραδοθεί προς χρήση, κάτι που ελπίζουμε να συμβεί άμεσα!
Η συζήτηση βέβαια για το αν λύνει το πρόβλημα της πρόσβασης προς το λιμάνι στο Πλατυγιάλι είναι ανοιχτή, αλλά σίγουρα δίνει μια ανάσα, μειώνει το χρόνο κατά 15 περίπου λεπτά και ανοίγει μια άλλη προοπτική. Αποφεύγει κανείς τα παλιά, κορεσμένα κυκλοφοριακά και μάλλον επικίνδυνα γεφύρια στο Αιτωλικό, ενώ αποφεύγει σχεδόν εντελώς κατοικημένες περιοχές. Στη συνέχεια και μέχρι να γίνει το “μπλε” και “κίτρινο” τμήμα, μετά τη γέφυρα Γουριάς η όδευση θα είναι μέσω του υπάρχοντος δρόμου Πεντάλοφος – Λεσίνι – Άγιος Δημήτριος και συγκεκριμένα νοτιοδυτικά του Πεντάλοφου, βόρεια του Λεσινίου και βοειοδυτικά προς Άγιο Δημήτριο (βλ. Εικόνα 2). Το “μπλε” τμήμα αφορά στην κατασκευή νέας γέφυρας στον Αχελώο ποταμό και το “κίτρινο” τμήμα θα είναι η φυσική συνέχεια του δρόμου μέχρι την περιοχή των πηγών του Αγίου Δημητρίου (βλ. Εικόνες 2 και 3, τέλος κίτρινης γραμμής).
Το “κόκκινο” τμήμα μήκους 6,5 Km (βλ. Εικόνες 3 και 4) εντάχθηκε στο Ε.Σ.Π.Α τον Απρίλιο του 2012 και θα δημοπρατηθεί σύμφωνα με πληροφορίες τον Μάρτιο με πιθανό χρόνο παράδοσης 3 χρόνια μετά, δηλαδή κάπου στα μέσα του 2016 στην καλύτερη περίπτωση ομαλής υλοποίησης. Για το “κίτρινο” τμήμα ολοκληρώνονται ή έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι μελέτες, όπως επίσης και για το ¨μπλε¨ τμήμα (νέα γέφυρα Αχελώου μεταξύ Γουριάς και Πενταλόφου).
Πάντως μιλάμε για απόσταση περίπου 18,5 Km από τον κόμβο Πλατυγιαλίου μέχρι τον Α/Κ Αγίου Ηλία της Ιονίας Οδού, με δρόμο που όταν γίνει (δυστυχώς κατά τη γνώμη μου όχι πριν το 2018) θα καλύπτεται σε 12-13 λεπτά αφού και το κομμάτι που κατασκευάστηκε και τα επόμενα δύο (“κίτρινο” και “κόκκινο” τμήμα) έχουν χαρακτηριστικά δρόμου ταχείας κυκλοφορίας, δηλαδή ταχύτητα 90 Km/h και πολύ λίγους ισόπεδους κόμβους.
Ο συνδυασμός τόσων παραμέτρων και ο συντονισμός όλων αυτών των δράσεων σίγουρα προκαλεί σημαντικές καθυστερήσεις. Μπορεί να προκάλεσα πονοκέφαλο και εκνευρισμό σε κάποιους που διαβάζουν αυτό το κείμενο, αλλά απεικονίζει το πως λειτουργούν τα πράγματα στη χώρα μας, δηλαδή αποσπασματικά, χωρίς σχέδιο, σίγουρα χωρίς όραμα. Ίσως το σημαντικό από εδώ και πέρα είναι να μην στεκόμαστε στο τι γινόταν, αλλά να είμαστε ενήμεροι για το τι πρόκειται να γίνει, να συμμετέχουμε στα κοινά, να αναγκάζουμε υπηρεσιακούς παράγοντες και πολιτικούς να λογοδοτούν και να πειστούμε εμείς οι ίδιοι πως μια υποδομή σαν το Πλατυγιάλι αν λειτουργούσε όπως επιτρέπουν οι προδιαγραφές της θα έλυνε σε μεγάλο βαθμό θέματα ανεργίας και απασχόλησης στην Αιτωλοακαρνανία, θα άλλαζε κατά τη γνώμη μου εντελώς τα δεδομένα.
Μελέτες δείχνουν πως σε εμπορικά λιμάνια για κάθε μία άμεση θέση εργασίας, δημιουργούνται σχεδόν άλλες δέκα έμμεσες θέσεις εργασίας σε παράλληλους τομείς (τροφοδοσία, συντήρηση, φύλαξη, εμπορικές επιχειρήσεις, εκτελωνισμοί, επισκευές, τράπεζες, διαμονή, σίτιση και πολλές άλλες υπηρεσίες). Το σημαντικό εδώ είναι πως αυτές όλες οι υπηρεσίες δε θα μεταφερθούν από Αγρίνιο, Αστακό ή Μεσολόγγι, αλλά θα δημιουργηθούν από την αρχή.
Νομίζω η πολιτεία έχει αθετήσει τη συμφωνία που είχε κάνει με την εταιρεία AKARPORT αλλά έχει κυρίως αδικήσει τους νέους ανθρώπους, αφού δεν μπορεί αυτή η υποδομή να κρατήσει κόσμο στην περιοχή, να δώσει ελπίδες ανάκαμψης, να σταματήσει επιτέλους την εσωτερική μετανάστευση! Η συμφωνία αυτή, μετέτρεπε μια περιοχή περίπου 1800 στρεμμάτων σε Ναυτική Βιομηχανική Περιοχή (ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ) και προέβλεπε παράδοση πρόσβασης σε 5-6 χρόνια, κάπου στο 2012 δηλαδή, μελέτες για δυτικό σιδηροδρομικό άξονα με κλάδο για Πλατυγιάλι, αφού δεν νοείται σοβαρό διαμετακομιστικό λιμάνι χωρίς σιδηρόδρομο. Παρόλα αυτά, πρέπει να παλέψουμε να μη χαθεί αυτή η υπόθεση, αυτή η τεράστια υποδομή που κόστισε σχεδόν 200 εκατομμύρια ευρώ. Να μη χαθεί για τον τόπο η ευκαιρία να φύγουν από την επικαιρότητα τοπικιστικές διεκδικήσεις όπως εφετείο, εφορίες, που θα γίνει ένα πολύ μέτριο αρχαιολογικό μουσείο κ.λπ. Τα μεγάλα και σημαντικά για την ανάπτυξη ενός τόπου, είναι πολύ συγκεκριμένα! Πρέπει να τα κυνηγήσουμε αν θέλουμε να σταματήσουμε την μείωση του μόνιμου πληθυσμού στο νομό, αν θέλουμε και αν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τα δώρα της φύσης και να αξιοποιήσουμε ακτογραμμές, βουνά, υγροβιότοπους, βουνά, λίμνες, θρησκευτικά μνημεία, εύφορες εκτάσεις, αρχαία θέατρα κ.λπ. με σεβασμό στο περιβάλλον και στις επόμενες γενιές.
Β.Α.Π
