Αυτές τις μέρες λόγω μιας μικρής βλάβης στο μηχανάκι μου (δυστυχώς το κλέψανε), αναγκάστηκα για κάποιες μέρες να οδηγήσω αυτοκίνητο, κυρίως στον χώρο του Κέντρου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο σπάσιμο νεύρων από αυτό. Πέραν του ότι οι πεζοί πετάγονται μπροστά σου λες και δεν σε βλέπουν. Πέραν του ότι οι δρόμοι είναι στενοί κ όλο και κάποιος θα σταματήσει με alarm στην μέση του δρόμου για να πιάσει κουβέντα με τον Θανάση, τον Θρασύβουλο τον Κώστα και δεν ξέρω κι εγώ ποιόν άλλον…Πέραν του ότι έχεις τον φόβο μην σε γράψει η Δημοτική Αστυνομία για τα 5 λεπτά που θες να κάνεις την δουλειά σου…Είναι και το ότι για να πας μια ευθεία 20 μέτρων πρέπει να κάνεις 238,000 κύκλους. Πραγματικά θα ήθελα να γνωρίσω αυτόν τον επιστήμονα – συγκοινωνιολόγο που σκέφτηκε να δημιουργήσει αυτό το κομψοτέχνημα…
Δεν συμφέρει – από θέμα ταλαιπωρίας – να παίρνεις το αυτοκίνητο μέσα στο Αγρίνιο. Χίλιες φορές με το ποδηλατάκι ή το Peugeot το 2…Έτσι για να κάνουμε λίγη γυμναστική, να ξεφορτωθούμε τα κιλά των διακοπών…Είναι το Αγρίνιο μια πολύ φιτνες πόλη…Τώρα για τις βροχερές μέρες (που δυστυχώς εδώ είναι και πολλές) υπάρχουν και τα αδιάβροχα…Να δυναμώσουμε την αντοχή μας…Ευχαριστούμε Αγρίνιο…
ΥΓ. Η Δημοτική Αστυνομία μόνο κλήσεις κόβει; Κι αν ναι γιατί λέγεται Αστυνομία και όχι Δημοτική Φοροεισπρακτική;
Γεώργιος Κ.
