Ο τραγέλαφος με τα λυόμενα του 2ου δημοτικού Αγρινίου που εξαφανίστηκαν και αίφνης βρέθηκαν στο Μεσολόγγι καταλήγει σε μια άτυπη κόντρα του μεταξύ των δήμων Αγρινίου και Μεσολογγίου, με τον δήμο Αγρινίου να ψάχνει τους κλέφτες καταθέτοντας μάλιστα μήνυση κατ΄ αγνώστων και τον δήμο Μεσολογγίου να ισχυρίζεται, ότι έχει την άδεια απο τον ΟΣΚ να μετακινήσει τα λυόμενα. Το ποιος φταίει το γράφουμε αναλυτικά εδώ. Ωστόσο με λύπηση διαπιστώνει κανείς ότι πρώτη φορά παίρνει τόση έκταση ένα θέμα που ακουμπά το κτιριακό πρόβλημα της παιδείας στην Αιτωλοακαρνανία, αλλά δεν ασχολείται καθόλου με την ουσία του.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση και το δια ταύτα της θα μπορούσες να πείς πολλά… Ότι και να πείς θα είναι όμως για τα λυόμενα… Η παιδεία των λυόμενων που οι δήμοι -παντού σε όλη τη χώρα- αγόγγυστα ανέχονται… δεν είναι χθεσινό φαινόμενο στην Αιτωλοακαρνανία. Τα λυόμενά του έχει κάθε δήμος… Τα σεισμόπληκτα να βάλεις πρώτα πρώτα: Θέρμο, Γαβαλού, Βόνιτσα, Ναύπακτος, Αγρίνιο…
Το πρόβλημά πλέον δεν είναι γιατί δεν κατασκευάζονται τα σχολεία. Επί κρίσης συγχωνεύονται και καταργούνται τα πάντα ακόμη και τα βιβλία… Το πρόβλημα είναι ότι πολλές υποθέσεις σχολείων -όχι τώρα επί κρίσης- αλλά το 2003, το 2004, το 2007 κτλ κάποιοι τις άφησαν στην τύχη τους, κάποιοι τότε που το κράτος είχε λεφτά, είτε αδιαφόρησαν εντελώς, είτε δεν τα διεκδίκησαν όπως θα έπρεπε. Και τώρα επί κρίσης επαιτούμε για ένα λυόμενο και οι δήμοι κλέβουν ο ένας τον άλλον… Εδώ φτάσαμε!
Δημήτρης Παπαδάκης
