Ένα αίτημα φίλιας προχθές στο facebook, μου έδωσε την ιδέα για το σημερινό άρθρο. Το αίτημα εστάλη από μια ομάδα που φέρει τον τίτλο «Χριστιανικές γνωριμίες με σκοπό το γάμο». Και εντάξει … η συγκεκριμένη ομάδα έχει και έναν χαρακτήρα, απευθύνεται σε άτομα με έντονες θρησκευτικές πεποιθήσεις – αν φυσικά όλο αυτό είναι real γιατί πολλά τρελά και αναληθή κυκλοφορούν στο internet- πολλές όμως αγγελίες με γνωριμίες, συνοικέσια και τα συναφή είναι αληθινές και για να υφίστανται ακόμα και να υπάρχουν σημαίνει ότι τα συγκεκριμένα γραφεία γνωριμιών μάλλον είναι από τις λίγες επιχείρησες που δεν έχουν χτυπηθεί και δεν προβλέπεται κατά τη γνώμη μου να χτυπηθούν από την κρίση.
Η εύκολη λύση λοιπόν, νυφοπάζαρα μέσω internet, μια απλή τυπική διαδικασία, δίνεις τα στοιχεία σου – που τις περισσότερες φορές είναι δημιουργήματα της φαντασίας του καθενός ενδιαφερόμενου -, λες και τις προτιμήσεις σου και τις απαιτήσεις σου και περιμένεις να σου έρθει έτοιμη στο πιάτο η παραγγελιά σου. Ένα…delivery γνωριμιών! Φτάσαμε λοιπόν εν έτη 2011 να προτιμούμε το έτοιμο πλήρες αποτέλεσμα, καλοσερβιρισμένο στο πιάτο μας, χωρίς να έχουμε την ανάγκη να συμμετέχουμε εμείς οι ίδιοι στην όλη διαδικασία της γνωριμίας, του φλερτ και να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι – το τονίζω – την ευθύνη να οδηγηθούν τα πράγματα εκεί που θέλουμε και επιθυμούμε. Καλύπτουμε την ερωτική μας επιθυμία με τους πιο εύκολους τρόπους, είτε αυτοί οι τρόποι είναι όλα τα προαναφερθέντα, είτε είναι η ζήτηση μια «παραγγελίας» από ένα γνωστό μας πρόσωπο – είναι χιλιοειπωμένη άλλωστε η φράση «δεν έχεις κανένα φίλο / φίλη να μου γνωρίσεις ρε;» Αποφεύγουμε όπως ο Δράκουλας το σκόρδο την ζωντανή επαφή, το ζωντανό φλερτ, το face to face παιχνίδι θεωρώντας το δύσκολο, ακατόρθωτο και γενικά ουτοπικό. Και ερωτώ….γιατί να συμβαίνει; Γιατί είναι τόσο έντονο το φαινόμενο αυτό στην εποχή μας; Γιατί στα εκάστοτε στέκια διασκέδασης να επικρατούν οι «κοριτσοπαρέες» και οι «ανδροπαρέες» ; Γιατί στις προηγούμενες εποχές, ( βλ. δεκαετία ΄70 και ’80 ), η ανθρώπινη επαφή, είτε αυτή είχε το ερωτικό στοιχείο μέσα είτε όχι, ήταν πιο εύκολη;;
Και πραγματικά έχω βαρεθεί τη δικαιολογία από τη μια από τους άνδρες ότι φταίνε οι γυναίκες που τους φοβίζουν και είναι αμείλικτες προσφέροντάς τους επανειλημμένως την απόρριψη και από την άλλη από τις γυναίκες που φοβούνται να κάνουν το πρώτο βήμα γιατί μέσα από αυτό μπορεί να παρεξηγηθούν και να «κακοχαρακτηριστούν» Ε…και;;;!!! Γιατί να έχει περισσότερη σημασία ο προορισμός και όχι ο δρόμος που μέσα από δυσκολίες, στροφές και εμπόδια μπορεί να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον;! Γιατί να μην ζούμε το «ταξίδι» ακομπλεξάριστα, απλά και χωρίς πολλές σκέψεις και αναλύσεις αλλά να προτιμούμε μια «Ιθάκη» φτιαγμένη από τα χέρια άλλων με εμάς απλούς παρατηρητές;! Ας αφήσουμε λίγο τον εαυτό μας ελεύθερο και τις καρδιές μας ανοιχτές στην ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία και ας βάλουμε προτεραιότητά μας το δικαίωμα στην επιθυμία που έχει πρόσωπο… Τα υπόλοιπα…δικά σας…
A bientot
Μάγδα
Υ.Γ. 1 Για εσάς που μπορεί να πέρασε από το μυαλό η απορία αν τελικά έκανα δεκτό το αίτημα φίλιας, η απάντησή μου είναι…ΟΧΙ…
Y.Γ. 2 Η φωτογραφία είναι από τα λεγόμενα speed dates….
