Σαν σήμερα στις 3 Δεκεμβρίου του 1907 απαγχονίστηκε από τους Τούρκους στις Σέρρες ο Αγρινιώτης Μακεδοναμάχος Νικόλαος Παναγιώτου ή «Κουμπούρας» στη μνήμη του οποίου έχει αφιερωθεί η τριγωνική πλατεία στη συμβολή των δημοτικών οδών Δαγκλή, Δεληγιώργη και Μακρή, όπου και βρίσκεται η προτομή του.
Στην μαρμάρινη στήλη, όπου στηρίζεται, υπάρχει χαραγμένο το όνομα: “Νικ. Παναγιώτου – Σέρραι 3 Δεκεμβρίου 1907”.
Στη βάση δε το τετράστιχο :
«Κοίτα διαβάτη, ποιά τιμή
Η δόξα που με σταίνει.
Για την Πατρίδα όποιος χαθεί
Ποτέ του δεν πεθαίνει».
Ο Νικόλαος Παναγιώτου γεννήθηκε στο Αγρίνιο στα 1880. Ο πατέρας του ήταν καπνεργάτης. Κοντά στους γονείς του πέρασε τα τρυφερά παιδικά και εφηβικά του χρόνια δουλεύοντας με τους γονείς του στα χωράφια. Το 1907 όταν ο Μακεδονικός Αγώνας ζητούσε τον ανθό των Ελλήνων, ο νεαρός Νικόλαος Παναγιώτου ακολουθησε το παράδειγμα του Παύλου Μελά και του Ίωνα Δραγούμη.
Ο Ν. Παπαγιώτου εντάχθηκε στην ομάδα του καπετάν Μητρούση, που με την εθνική του δράση έγινε ο φόβος των Βουλγάρων Κομιτατζήδων. Στο πλευρό του πολεμούσαν οι Αθανάσιος Γιοβάνης, Μιχάλης Ουζούνης, ο Γιάννης Ούρδας και ο Θεόδωρος Τουρλεντές. Στις 13 Ιουλίου 1907 ο Καπετάν Μητρούσης και η ομάδα του (μαζί και ο Ν. Παναγιώτου) κηνυγώντας τους Βουλγάρους μπήκε στις Σέρρες και κρύφτηκε στο σπίτι του ιερέα του ναού της Αγίας Ευαγγελίστριας. Προδόθηκε όμως στους Τούρκους το σημείο που κρύφτηκαν και αμέσως 12.000 τούρκοι στρατιώτες τους κύκλωσαν. Ο Καπετάν Μητρούσης τότε εγκατέλειψε το σπίτι του ιερέα και κατέφυγε με τους 5 άνδρες του στο καμπαναριό της εκκλησίας. Στη μάχη που ακολούθησε σκοτώθηκαν 35 Τούρκοι στρατιώτες, ένας αστυνομικός και ο διοικητής της αστυνομίας. Από τους πέντε Έλληνες οι Ούρδας και Παναγιώτου πιάστηκαν και στις 3 Δεκεμβρίου του 1907 εκτελέστηκαν με απαγχονισμό. Ο Νίκος Παναγιώτου λίγο πριν τον θάνατό του απευθύνθηκε στους Έλληνες ομογενείς που έσπευσαν να τους συμπαρασταθούν λέγοντας: “Έλληνες, οι προαιώνιοι εχθροί της πίστεως και της πατρίδος, μας κρεμώσι σήμερον ως μάρτυρας. Ούτε κλέπτας ούτε ατίμους. Να μας εκδικηθήτε και να κρεμάστε στην θέσι μας διακόσιους πασάδες και τριακόσιους μπέηδες. Ζήτω το Έθνος. Ζήτω η μεγάλη Ελλάς. Ζήτω η Μακεδονία”.
Παλαιότερα κάθε 24 Μαρτίου σχηματίζονταν πομπή με την φιλαρμονική του Δήμου Αγρινίου και με επικεφαλής τις αρχές του τόπου, τιμώνταν ο ήρωας. Τώρα τίποτα.
