Πραγματοποιήθηκε χθές στο βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου στο Αγρίνιο η παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος του Γιάννη Καλπούζου Άγοι και Δαίμονες Εις ταν Πόλιν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Είχαμε την ευκαιρία λίγο πριν την παρουσίαση να συνομιλήσουμε με το συγγραφέα για το νέο του βιβλίο και όχι μόνο. Ο Γιάννης Καλπούζος συστήνεται ως “πολίτης κόσμου”, ταπεινός αλλά και με ένα αινιγματικό μηδείαμα σε προ(σ)καλεί να συζητήσεις μαζί του και να δέχεται με ευχαρίστηση κάθε ερώτηση… Με έναν όρο όμως… να του μιλήσεις στο ενικό. Εξάλλου η ευγένεια, όπως λέει και ο ίδιος, είναι αλλού. Ο Γιάννης Καλπούζος στο νέο του μυθιστόρημα πραγματεύεται τη ζωή της της Πόλης από το 1808 ως το 1831. Είναι μάλιστα το μοναδικό βιβλίο από τα χιλιάδες που έχουν γραφτεί για την Πόλη και καταπιάνεται με την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Στο βιβλίο, όπως μας εξήγησε, μυθοπλασία και πραγματικότητα συνυφαίνουν το υφαντό της Πόλης. Το υφαντό όμως αυτό δεν είναι προϊόν μονάχα έμπνευσης, είναι και προϊόν “άσκησης και μαθητείας” είναι προϊόν 7 χρόνων δουλειάς. Μια δουλειά για την ο οποία ο Γιάννης Καλπούζος θα μπορούσε να σου μιλά ώρες ολόκληρες. Για τις πηγές στις οποίες ανέτρεξε, για το πως τις διαχειρίστηκε, για το “ταξίδι” που έπρεπε να κάνει ο ίδιος για να μάθει τη γλώσσα της εποχής, για να μάθει να ανάβει και αυτός φωτιά, όπως οι ήρωες του την εποχή που δεν υπήρχαν σπίρτα και τσακμάκια. Παρεμπιπτόντως το συγκεκριμένο αποτελεί και το “ζογκλερικό” που ο ίδιος κάνει στις παρουσιάσεις του βιβλίου του. Όλη αυτή η δουλειά δεν υπηρετεί μόνο το έργο του λόγου και της μυθοπλασίας, υπηρετεί και το ιστορικό χρέος του ιστορικού μυθιστορήματος, δηλαδή να καταγραφούν και ειπωθούν πράγματα που η συμβατική ιστορία τα αποσιωπά ή τα παραλείπει. “Πρέπει να ειπωθούν όλα” λέει ο ίδιος με έμφαση. Όμως υπάρχουν κάποιες στιγμές που δυσκολεύεσαι να παρακολουθήσεις τον Γιάννη Καλπούζο. Είναι η στιγμή που μιλά για τους ήρωές του. Τους ήρωες που ο ίδιος αρχικά δημιούργησε στο μυαλό του με τη φαντασία, όμως αποτυπωνοντάς τους στο χαρτί, οι ήρωες αυτοί ζωτάνεψαν πήραν σάρκα και οστά, και πήραν και τον ίδιο το συγγραφέα από το χέρι και τον οδήγησαν στις ζωές τους, στις μύχιες σκέψεις τους, τα πάθη, και τις παραξενιές τους. Αυτό είναι ένα συναίσθημα που η συγγραφή επιφυλάσσει μόνο για τον ίδιο τον συγγραφέα, για αυτό και είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις αυτό το συναίσθημα εσύ ο αναγνώστης. Καταλάβαίνεις όμως πολύ καλά πόσο σημαντικό και ζωογόνο είναι για τον ίδιο όταν αφοπλιστικά σου λέει “τους βλέπω μπροστά μου και κλαίω μαζί τους” !
Eμείς σας δώσαμε μονάχα ένα μικρό δείγμα μαζί με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την παρουσίαση του βιβλίου, τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα δείτε μόνοι σας στο βιβλίο. Καλή ανάγνωση.
[youtube width=”480″ height=”344″]http://www.youtube.com/watch?v=dOzhC3OhqsM[/youtube]
