Γράφει ο Γεώργιος Κ.
Όσο μπαίνεις στο τρυπάκι να παρακολουθείς τις εξελίξεις και δη τις πολιτικές τόσο πιο οργισμένος και απογοητευμένος γίνεσαι. Όταν παρακολουθείς την κάθε π@π@ρι@ που γράφει ο κάθε “έγκριτος” και αντικειμενικός δημοσιογραφίσκος ή πρώην πολιτικός αγανακτείς. Όταν βλέπεις τις κινήσεις σαν αυτές των 117 βουλευτών τότε σου έρχεται να εκραγείς.
Τις τελευταίες 4 ημέρες τα περιστατικά που λάβανε μέρος σε αυτήν εδώ την χώρα είναι πέρα από κάθε φαντασία.
1) 117 βουλευτές ξεσηκώθηκαν και ζητάνε από το κράτος 240.000 ευρώ περίπου ο καθένας… Τώρα αυτή την στιγμή που ο κόσμος τρέμει από τα νέα μέτρα του 2012, ο κόσμος δεν έχει να φάει – με την κυριολεκτική έννοια – αυτοί οι 117 μ@λ@κες ζητάνε από το κράτος 28.000.000 περίπου. Απ την άλλη όμως λες ότι τόσα χρόνια ήξερες ποια είναι η ελληνική πολιτικη σκηνή, αλλά επειδή τότε δεν υπήρχε αυτή η πείνα και δεν τους είχαμε αισθανθεί κι ιδιαίτερα (απεναντίας καμιά φορά τους ζητάγαμε και χάρη), ρίχνεις ένα “σιχτήρ” μαζεύεσαι πίσω στον καναπέ και πίνεις την δεύτερη γουλιά απ το ποτό σου καθώς παρακολουθείς αμέτοχος τις εξελίξεις.
2) Κ. Στεφανόπουλος. Πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δηλαδή υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια Δημοκρατία κι αυτός που θα ακούσουμε παρακάτω όχι μόνο είναι εκπρόσωπος της, αλλά και πρόεδρός της…Μάλιστα. Ο κ. Στεφανόπουλος για να μην πλατειάζω, έγραψε ένα άρθρο στην Καθημερινή (σημειώστε την εφημερίδα παρακαλώ), όπου ουσιαστικά έλεγε και τόνιζε, ότι η μόνη λύση για την χώρα είναι να μείνει η κυβερνηση Παπαδήμου στην εξουσία, για καιρό και ότι οι εκλογές δεν είναι για συμφερον της χώρας…”Οι εκλογές αυτές συνιστούν μια από τις συνταγές που δήθεν ωφελούν το συμφέρον της χώρας, ενώ οι πάντες καταλαβαίνουν ότι κάθε άλλο παρά το εξυπηρετούν”, ήταν τα ακριβή λόγια του πρώην Προέδρου. Εδώ σε πιάνει μα ταχυπαλμία μια ταραχή, το πρόσωπο σου κοκκινίζει και πετάς την εφημερίδα παραπέρα. Τσακώνεσαι με την γυναίκα σου γιατί δεν έχεις που αλλού να διοχετεύσεις τα νεύρα σου, αλλά μετά από λίγο ηρεμείς και συνεχίζεις να ενημερώνεσαι…
3) Π. Μανδραβέλης, ο μεγάλος διανοητής της νεοφιλελεύθερης Σκατοψυχίας, (που τον λέει κι ο Πιτσιρίκος). Λοιπόν ο κύριος αυτός σε άρθρό του στην ίδια εφημερίδα την Καθημερινή (η ίδια εφημερίδα παρακαλώ που φιλοξένησε το άρθρο του Στεφανόπουλου), ουσιαστικά αμφισβητεί το γεγονός ότι υπάρχουν τα περιστατικά με τις λιποθυμίες των μαθητών από πείνα, του φαίνεται τόσο μακρινό, τόσο απόμακρο… Επίσης αργότερα μας ζητάει να συμπονέσουμε τους κατοίκους στην Εκάλη, γιατί είναι βαρύ γι αυτούς να φορολογούνται για 300 τετραγωνικά ψωρόμετρακια. Εκεί είναι που τα παίρνεις εντελώς και λες ότι, εντάξει, οι πολιτικοί είναι μ@λ@κες και έχουν “γονιδιακή” ασσυλία, αλλά αυτή η άτιμη κάστα των δημοσιογράφων είναι η χειρότερη. Ειδικά αυτοί που το παίζουν και φιλόσοφοι…. Σαν τον Μανδραβέλη…
Κλείνοντας θα ήθελα να κλείσω με μια σκέψη…
Είχαμε την Παρασκευή με τον αρχισυντάκτη αυτού του site την εξής κουβέντα… Τελικά μήπως η άγνοια είναι ευτυχία; Ίσως ήταν καλύτερα όλα αυτά να μην τα ήξερα… Ποιός είναι πιο ευτυχισμένος, εγώ που ενημερώνομαι και μορφώνομαι (διαβάζοντας βιβλία, εφημερίδες κλπ) ή ο άνθρωπος ο οποίος έχει άγνοια κινδύνου; Εξάλλου τις ίδιες επιπτώσεις θα βιώσουμε κι οι 2. Απλά αυτός θα τις μάθει τελευταία στιγμή… Αλλά εως τότε θα είναι ευτυχισμένος…
Φυσικά ο Αρχισυντάκτης διαφώνησε και η κουβέντα συνεχίστηκε για ώρες… Δίχως πάντως να βγει αποτέλεσμα…
