της Ηρώς Κ.
Σύμφωνα με κανονισμό του ΕΣΡ απαγορεύονται οι διαφημίσεις που απευθύνονται σε παιδιά πριν τις 10 μ.μ., για να μην ξεμυαλίζονται υποψιάζομαι. Εξ αιτίας λοιπόν αυτού του περιορισμού, αν τύχει να έχεις ανοιχτή την τηλεόραση –πράγμα που απεύχομαι- μετά τις 10 βομβαρδίζεσαι ανηλεώς από Barbie, μωρουλίνια-κατρουλίνια, αυτοκίνητα, αεροπλάνα κ.ο.κ. Κούκλες που έχουν τα πάντα, αυτοκίνητα που κάνουν τα πάντα. Τα παιχνίδια έχουν αλλάξει τελείως μορφή από τότε που ήμουν εγώ μικρή κι αυτό ως ένα σημείο είναι αναμενόμενο. Τα παιδιά κρατούν στα χέρια τους μικρά θαύματα της τεχνολογίας.
Όλα πήγαιναν καλά και περίμενα υπομονετικά να τελειώσει το διαφημιστικό διάλειμμα, μέχρι που πέρασε μπροστά από τα μάτια μου η διαφήμιση των Playmobil. Τα θυμάστε; Που μαζευόταν όλη η γειτονιά κάτω στο δρόμο ή στο σπίτι αυτού που είχε το καράβι των Playmobil; Οι υπόλοιποι είχαμε κανέναν ινδιάνο, αστυνομικό και πολλά ανθρωπάκια. Φτιάχναμε ατέλειωτες ιστορίες, ο καθένας έπαιρνε ένα ρόλο, έχτιζε έναν χαρακτήρα και τελικά φτιάχναμε μια μεγάλη πολιτεία, που το πιθανότερο στο τέλος έκανε πόλεμο.
Αυτά στο -όχι και τόσο- μακρινό παρελθόν. Τώρα τα μικρά αυτά ανθρωπάκια έχουν τροχόσπιτο και πάνε στο εξοχικό τους (το τροχόσπιτο, αναρωτιέμαι δεν είναι εξοχικό;), το οποίο έχει πισίνα και εξωτερική ντουζιέρα. Αρκετά. Η οργή μου με οδηγεί στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Το παιδί που «παίζει» με εξοχικά και τροχόσπιτα προσδοκά την ίδια, αν όχι καλύτερη πραγματικότητα. Αν δεν απατώμαι, λίγοι μπορούν να την προσφέρουν.
Και η φαντασία; Ο κυριότερος στόχος του παιδικού παιχνιδιού; Τι απέγινε μ’ αυτή; Πως και τι να φανταστείς στο δρόμο για το εξοχικό με την ντουζιέρα; Η φαντασία για να λειτουργήσει θέλει λιγότερα, όταν τα έχεις όλα δοσμένα, τότε εκείνη κοιμάται θυμωμένη.
Όχι, κατηγορηματικά όχι. Η βαφτιστήρα μου φέτος θα πάρει μια σκέτη κούκλα. Θα αναγκαστεί να φτιάξει σπίτι με μαξιλάρια και θάλασσα από την μπλέ κουβέρτα. Το μπάνιο του σπιτιού θα γίνει εστιατόριο και το σαλόνι η εξοχή. Θα πάρει μια κούκλα για να κάνει το παιχνίδι στα μέτρα της και να δημιουργήσει έναν κόσμο που θα βλέπει μόνο εκείνη. Έτσι μόνο έχει ουσία και πλάκα.
Καλά Χριστούγεννα
