Της Ηρώς Κ.
Τα «χωράφια» αυτά δεν είναι δικά μου και δεν έχω και καμία αξίωση να γίνουν. Παίρνοντας αφορμή τα γεγονότα που ακολούθησαν τον ποδοσφαιρικό αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Παναιτωλικό και για κοινωνικούς και περισσότερο φιλοσοφικούς λόγους θα εισχωρήσω.
Και για να μην παρεξηγηθώ δεν υποστηρίζω καμία ομάδα. Μόνο πέρσι όταν έβλεπα παππούδες, μπαμπάδες, μαμάδες και παιδιά να παίρνουν το δρόμο για το γήπεδο να δουν την ομάδα τους να αλλάζει κατηγορία μετά από τόσα χρόνια, μόνο τότε συγκινήθηκα λίγο. Σκέφτηκα «Βρε λες; Λες το ποδόσφαιρο να γίνεται κι αλλιώς;»
Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012, η απάντηση δόθηκε ξεκάθαρα με την πρώτη πέτρα που έπεσε σε τζάμι αυτοκινήτου. Όχι. Το ποδόσφαιρο δεν γίνεται αλλιώς. Θέλει τον χουλιγκανισμό του, πώς να το κάνουμε; Πρέπει χάσεις –κερδίσεις ή φέρεις ισοπαλία να κάνεις έναν χαμό. Πως αλλιώς; Είναι άκρως λογικό να ταξιδεύεις χιλιόμετρα για να τα σπάσεις. Να πηγαίνεις σε αγώνες με γεμάτες τις τσέπες πέτρες ή ακόμα χειρότερα μολότωφ. Κι επειδή πια κανέναν αγώνα δεν τον παρακολουθούν φίλαθλοι και των 2 ομάδων έχουμε βρει άλλους τρόπους. Αγοράζεις ας πούμε εισιτήρια ως «Γαύρος» για να μπεις στο Καραϊσκάκη. Δεν σου ζητάνε δα και «πιστοποιητικό οπαδικών φρονημάτων»! Πρέπει, ωστόσο, να παραδεχτώ πως αυτό θέλει θάρρος και το κάνουν μόνο οι απόλυτα ψύχραιμοι. Χώρια που χρήζει υποκριτικών ικανοτήτων. Φαντάζεσαι να το παίζεις «Γαύρος» για 90’;
Κι αν ακόμα δεν καταφέρεις να παίξεις ξύλο μετά τον αγώνα… Μην ανησυχείς μπορείς να κλείσεις ραντεβού για ξύλο, μέχρι τέλους. Είμαι πολύ περίεργη, ανταλλάσσουν και τηλέφωνα; Πως γίνονται αυτές οι συνεννοήσεις; Εννοείται πως δεν θα κάνω λόγο για την Αστυνομία. Ο ρόλος της τόσα χρόνια στα γήπεδα είναι καταλυτικός. Οι οπαδοί πριν τα βάλουν μεταξύ τους τα βάζουν με την Αστυνομία. Ευτυχώς έχουν βρει κι ένα σημείο συμφωνίας τα παιδιά!
Ας σοβαρευτούμε. Ας βρούμε έναν άλλο λόγο για να θυσιάζουμε τη σωματική μας ακεραιότητα. Την παγκόσμια ειρήνη ή τον πυρηνικό αφοπλισμό, έτσι για αλλαγή. Μην σπαταλάμε τα νιάτα μας για δίχρωμες Ανώνυμες Εταιρείες. Δεν θέλει και πολύ μυαλό, ή μήπως θέλει;
Υ.Γ. Το άνωθεν είναι προϊόν προβληματικής φαντασίας της γράφουσας. Οποιαδήποτε σχέση ή ομοιότητα με ονόματα, πρόσωπα και καταστάσεις είναι ολωσδιόλου τυχαία και συμπτωματική.
