Της Μάγδας Κ.
Ο μεγάλος Λιβανέζος ποιητής και φιλόσοφος Χαλίλ Γκιμπράν ( 1883-1931 ) ήταν ένας μάγος των ψυχών που μάγευε με τα λόγια του. Μεταξύ των αριστουργημάτων που έγραψε, είναι και το έργο του ΄΄ Ο Κήπος του Προφήτη΄΄. Το ποίημά του εκδόθηκε το 1923, αρκετά χρονιά πριν, αλλά ποιος δεν θα αναγνώριζε την μεγάλη ομοιότητα των λόγων του ποιητή με την Ελλάδα του σήμερα!
Ιδού λοιπόν ένα αποσπάσιμα:
“Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώγει αλλά όχι από τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή του παρά μοναχά στην πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες στα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους “.
Ποιος λοιπόν από εμάς θα αμφισβητούσε ότι όλα τα παραπάνω ταιριάζουν απόλυτα με τη κατάσταση στην σημερινή Ελλάδα!
Γιατί η Ελλάδα και καλλιέργειες με πλούσια σοδειά διαθέτει, και πατητήρια πάμπολλα που παράγει κρασιά αρίστης ποιότητας έχει, και κτηνοτροφικά προϊόντα από όλα τα είδη των παραγωγικών ζωικών οργανισμών διαθέτει, αλλά δυστυχώς αυτόν τον Κήπο της Εδεμ ο Έλληνας δεν έχει δικαίωμα να διαφημίσει και να πουλήσει στις παγκόσμιες αγορές. Γιατί ο Έλληνας του 2012 είναι σκλάβος και υποχείριο καθοδηγουμένων συμφερόντων, που μόνο το δικό του συμφέρον δεν επιτρέπεται να σκεφτεί!
Όσο για τη φωνή του Έλληνα όλοι ξέρουμε ποσό δυνατή και βροντερή είναι, όταν φυσικά αποφασίσει να την βγάλει προς τα έξω και να τη χρησιμοποιήσει για να ακουστεί υποστηρίζοντας τα δικαιώματα του. Αλλά προφανώς ο Έλληνας δεν έχει νοιώσει ακόμη το σπαθί και την πέτρα γύρω από το λαιμό του να τον πνιγούν, για να χρησιμοποιήσει όλο το εύρος και την ισχύ της φωνής του ως εναπομείνουσα σανίδα σωτηρίας. Καλομελετά κι έρχεται όμως….
Για τους πολιτικούς δεν έχω καμιά διάθεση να ξοδέψω έστω και λίγο από το πολυσήμαντο μελανί του εκτυπωτή μου και να γράψω για αυτούς! Όμως οι σοφοί και πνευματικοί άνθρωποι του τόπους μας που είναι; Φωνές έχουν, μυαλό διαθέτουν, τη συνείδηση θέλω να πιστεύω ότι τη γνωρίζουν , ας τα μοιραστούν λοιπόν όλα αυτά με τα απλά και ταπεινά μυαλά των πολιτών της χωράς μου, δίνοντας ένα στήριγμα και μια ελπίδα στις καταπονημένες ψυχές τους.
Επιλέγω να κλείσω πάλι με τα λόγια του Χαλιλ Γκιμπραν παραθέτοντας ένα μικρό αποσπάσμα από το ποίημά του “Οι Επτά Εαυτοί”: “Αχ και να μπορούσα σαν και εσάς να μουν εαυτός με προκαθορισμένο κλήρο. Μα εγώ δεν έχω. Είμαι εαυτός που τίποτα δεν κάνει. Κείνος που κάθεται στο πουθενά και στο ουδέποτε ενόσω εσείς ασχολείστε με την αναδημιουργία της ζωής . Εσείς ή εγώ θα πρέπει να επαναστατήσω;”…Τα υπόλοιπα τα αφήνω σε εσάς.
A bientot
Μάγδα
