Τεύχος 4
Ταξιδεύοντας πάνω από την χώρα με κατεύθυνση βόρεια μια χειμωνιάτικη αλλά ηλιόλουστη μέρα, πέραν των όσων θαυμαστών πραγμάτων που μπορείς να δεις, μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο πολύ ήταν ορατές οι καμινάδες των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας στην Δ. Μακεδονία και μετά κάποιες άλλες στα Σκόπια. Δηλαδή μετά τον Όλυμπο, το πιο ζωηρό ερέθισμα από το έδαφος ήταν τα φουγάρα με τους καπνούς. Αργότερα πάνω από την Ευρώπη, όπου δεν είχε σύννεφα, βαριόσουν από την ομοιομορφία των ατελείωτων πεδιάδων που ευτυχώς σπάει κάποιες φορές από την τρελή πορεία τεράστιων ποταμών. Ξεκινάς από την Ελλάδα με ήλιο και φτάνεις στη Γερμανία με συννεφιά. Αναμενόμενο! Χαμηλώνοντας το αεροπλάνο κοντά στον προορισμό, μου έκαναν ξανά εντύπωση οι συστοιχίες από φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες που διέκρινα σε πολλά σημεία. Συγνώμη αλλά η Ελλάδα δεν είναι που έχει ήλιο και ανέμους; Προφανώς ναι, έχει πολύ περισσότερο από τους βόρειους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε και τον νου να τα εκμεταλλευτούμε… και τώρα έχουμε ανοιχτό το υπολογιστή μας χάρις τον λιγνίτη που καίγεται κάπου βόρειά μας… Θερμοκρασία εδάφους -μεσημέρι στο Βερολίνο- λίγο πάνω από το 0, θερμοκρασία χαμηλή, αλλά οικονομία ζεστή! Ανυπομονώ να βιώσω έστω και για λίγες ημέρες κλίμα οικονομικής ευημερίας, άσχετα από το αν μπορώ να ανταπεξέλθω εγώ, σαν «πτωχός συγγενής». Έχει ενδιαφέρον, τέσσερεις ώρες μακριά σου ευημερία και κανονικές συνθήκες, ενώ εδώ άγχος και αριθμοί που δεν βγαίνουν. Τελικά δεν είναι τόσο μακριά η άνθιση από τον μαρασμό και για τις δυο πλευρές. Δεν είναι μακριά από τη χώρα μας και η Αφρική… Σε αυτή τη νέα παγκόσμια κατάσταση που έχει διαμορφωθεί κανείς πια δεν μπορεί να είναι σίγουρος. ούτε ο πολίτης της πιο πλούσιας χώρας.
Αυτή την αίσθηση δίνει και η ταινία «Ο δρόμος του χρήματος» (Margin call) του Τζέι Σι Κάντορ. Aμερικανική ταινία μεν, αλλά ένα πολύ ρεαλιστικό χρηματιστηριακό θρίλερ εμπνευσμένο από την ιστορία της Lehman Brothers. Παρακολουθώντας το, μπορούν να απαντηθούν πολλά «γιατί» από την όλη ιστορία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πέρα από τους χρηματιστηριακούς όρους (που πρέπει να ακουστούν). Μια μεγάλη εταιρεία επενδύσεων καταρρέει απρόσμενα και οι άνθρωποι της κάνουν κινήσεις για να περισώσουν ό,τι μπορούν. Το κόστος για την ανθρωπότητα από το φαινόμενο ντόμινο που θα επακολουθήσει δεν φαίνεται να τους πτοεί μπροστά στο κέρδος. Μια περίληψη του τι έγινε το 2008… «Όλοι αυτοί τριγυρνούν χωρίς να έχουν ιδέα τι θα συμβεί»…
http://www.youtube.com/watch?v=eRBgRjxVcLU&feature=player_embedded
Ιδέα δεν έχουμε και για το πόσοι μαζευόμαστε στην πόλη μας τις μέρες των «διακοπών». Οι γιορτές ήρθαν και πέρασαν και όπως είχαμε ξανασυλλογιστεί η πόλη ζωντανεύει περισσότερο από ό,τι συνήθως. Το πραγματικό δυναμικό της συγκεντρώνεται για κάποιες μέρες, έστω και για βόλτα. Ένα δυναμικό που δεν μπορεί να συγκρατήσει κοντά της, για λόγους που νομίζω ότι είναι γνωστοί και μπορούμε εύκολα να τους φανταστούμε. Έχει πολύ ενδιαφέρον όμως να παρατηρείς τις αλλαγές ακόμα και στην εικόνα της, που ζωντανεύει ομολογουμένως ευχάριστα. Πως θα ήταν άραγε αν συνεχώς είχαμε αυτούς τους ρυθμούς, αν δηλαδή ζούσε εδώ ο κόσμος της πόλης, παρήγαγε, εργάζονταν και εκμεταλλεύονταν τον φυσικό πλούτο της περιοχής; Αν μπορούμε να φανταστούμε την εικόνα, ίσως μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα πολλούς από τους λόγους της κρίση που περνάμε.
Πέρασμα οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης, ανθρωποπλημμύρα τη μέρα και το βράδυ πιο φωτεινοί από ό,τι συνήθως λόγω της ενισχυμένης φωταγώγησης από τα εορταστικά φωτάκια. Πολλοί χαιρετισμοί αγκαλιές, φιλιά με παλιούς γνωστούς και φίλους και τα κλασικά ερωτήματα, «που βρίσκεσαι τώρα; με τι ασχολείσαι;». Κόντρα στα ζόρια που όλοι περνάμε, νομίζω πως υπήρχε καλή διάθεση από τους περισσότερους. Τα ουζερί της πόλης (που ψάχνουν την ταυτότητά τους) γεμάτα με παρέες αυξανόμενες, κουβέντες, φασαρία. Τα μπαρ γεμάτα τα περισσότερα βράδια με μουσικές, ποτά, κοκτέιλ, με αρκετές «γκρούβι» παρέες με τα πιο εναλλακτικά να κερδίζουν την παράσταση. Δεν μπορείς να μην παραδεχτείς πως μετά από όλα αυτά δεν πήγες και για την κλασική κρέπα σε κάποιο πεζόδρομο ή στην πλατεία!
Νέα προοπτική δίνει και η πλατεία μπροστά από το γήπεδο του Παναιτωλικού που περιμένει μετά από τις εγκαταστάσεις, να ακολουθήσουν οι γύρω δρόμοι και τα κτίρια. Η συγκεκριμένη περιοχή έχει αλλάξει εντελώς μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, κυρίως λόγο των έργων στο γήπεδο. Σε ένα γήπεδο που αυτές τις μέρες –ουσιαστικά- προσκύνησε η Αθηναϊκή ομάδα και λόγω τύχης στο τέλος κατάφερε να ισοφαρίσει. Ο Παναιτωλικός δείχνει το δρόμο, είναι το καλύτερο παράδειγμα, ας προσπαθήσουμε να τον «πιάσουμε».
Καλή χρονιά!
ΒΠ
Λέξεις κλειδιά:
1-1, Make it funky, Κρόιτσμπεργκ, Σάικο, Κουλούρι, Δ.Σ., memory stick, Γιάννης Υφαντής, Ζ3, καπουτσίνο με μαύρη ζάχαρη, Super 8
Το soundtrack για αυτό το τεύχος υπογράφει ο BNC από την ομάδα των Cast-A-Blast
Bnc – Money is never enuff
[youtube width=”480″ height=”344″]http://www.youtube.com/watch?v=uSA0glwCn_s&feature=youtu.be[/youtube]
