Γράφει η Μάγδα Κ. (magda@agrinioculture.gr)
Λοιπόν, τα δράματα τα καθημερινά, που διαδραματίζονται ερήμην μας, είναι πολλάκις γραμμένα και ειπωμένα. Και για δεκαετίες ακόμη, θα γράφονται και θα ακούγονται ενδελεχώς απόψεις, γνώμες και κρίσεις για την τραγική κατάσταση που περνάει η χώρα μας. Αλλά, επειδή εγώ προσωπικά, λίγο μπούχτισα από όλα αυτά, σκέφτηκα – παραμένοντας και λίγο και μέσα την επικαιρότητα – να αναφερθώ σε ένα δράμα διαφορετικό από όλα τα άλλα, σε αυτό που ταλανίζει την ζωή της γυναίκας Αγρινιώτισσας.
Το δράμα της Αγρινιώτισσας στην καθημερινότητα, πράξη πρώτη:
Η γυναίκα ως γνωστόν, από τη φύση της είναι ένα καλαίσθητο ον που δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στον καλλωπισμό του εαυτού της αλλά και του χώρου που την περιβάλλει. Το δράμα της Αγρινιώτισσας λοιπόν στον τομέα αυτό είναι ότι υποχρεούται να βλέπει μια πόλη χωρίς καμία απολύτως αισθητική, μια πόλη άναρχη και άτακτη οικοδομικά και αρχιτεκτονικά, μια πόλη που δικαίως προκαλεί στους λίγους επισκέπτες της περιφρόνηση και δυσαρέσκεια. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για ωραιοποιήση της πόλης αυτής, αφού η αναποτελεσματική τοπική αρχή δεν φροντίζει να λάβει μέτρα ή δαπάνες εξωραϊσμού της, διαιωνίζοντας έτσι το πρόβλημα της κακογουστιάς και της ακαλαισθησίας.
Όσο τραγική όμως και αν είναι η εμφάνιση της πόλης, η γυναίκα Αγρινιώτισσα πρέπει να δώσει πολύ μεγάλη προσοχή στη δική της εμφάνιση. Μια θηλυκή ύπαρξη στο Αγρίνιο δύσκολα θα κυκλοφορήσει ατημέλητη και απεριποίητη, διότι κινδυνεύει να τραβήξει πάνω της όλα τα αρνητικά βλέμματα και να σχολιαστεί – με την κακή έννοια – από τις πικρόχολες γλώσσες ανδρών και γυναικών. Η γυναίκα Αγρινιώτισσα, αν θέλει να γίνει αποδεκτή από την τοπική κοινωνία, οφείλει να είναι πάντα “στην τρίχα”.
Και για να είναι “στην τρίχα” πρέπει να βάλει πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη της, αφού η αγορά του Αγρινίου εξακολουθεί να βρίσκεται ανάμεσα στις ακριβότερες της Ελλάδας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δυστυχώς, κάποιες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται χρόνια στο τοπικό “παζάρι”, πλασάρουν και πουλάνε προϊόντα stock ως καινούργια, σε τιμές που ξεπερνούν και αυτές των πιο χλιδάτων καταστημάτων του Κολωνακίου.
Μέσα σε αυτήν την ακριβοπληρωτη αγορά μιας πόλης 100.000 κατοίκων, η γυναίκα Αγρινιώτισσα δυσκολεύεται και να βρει βασικά είδη και προϊόντα, αφού μεγάλα καταστήματα έχουν να επιδείξουν μια πολύ μικρή γκάμα εξ αυτών, αφήνοντας έτσι ανικανοποίητο κάθε γυναικείο γούστο.
Η εργένισσα γυναίκα Αγρινιώτισσα, που έχει επιλέξει, είτε κατά βούληση, είτε λόγω συνθηκών, να διαχειρίζεται τη ζωή της μόνη της, έχει να αντιμετωπίσει μια καταπίεση και έναν ρατσισμό από άντρες και γυναίκες που βρίσκονται μέσα στα “ιερά;;” δεσμά του γάμου. Καταπίεση από τη μια γιατί συχνά βομβαρδίζεται από τον κοινωνικό της περίγυρο – ως αποτέλεσμα υπερβολικής αγάπης και υπερπροστατευτικής συμπεριφοράς όπως δικαιολογείται – προς επίσπευση της απόφασης του γάμου αφού τα χρόνια περνούν και τα περιθώρια στενεύουν. Ρατσισμό από την άλλη από όλους τους ύπανδρους για τη γεμάτη υποχρεώσεις και δυσκολίες ζωή τους που η εργένισσα γυνή δεν μπορεί να κατανοήσει. Από πότε όμως τα προβλήματα και οι δυσκολίες είναι συνυφασμένα μόνο με την έγγαμη ζωή;
Και σύμφωνα με την τοπική νοοτροπία, αφού είσαι ελεύθερη και ωραία Αγρινιώτισσα, έχεις και τον απαιτούμενο ελεύθερο χρόνο – λόγω έλλειψης υποχρεώσεων όπως ειπώθηκε παραπάνω – ώστε να βρίσκεσαι πάντα ετοιμοπόλεμη για να προσφέρεις την αρωγή σου σε όλους αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα ή μάλλον καλύτερα τη θέληση να αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους μόνοι τους. Βάστα γερά γυναίκα!
Στην τοπική νοοτροπία επίσης διατηρείται ένας επίπλαστος συντηρητισμός που κατά κύριο λόγο έχει προκληθεί από τις δυο χριστιανικές οργανώσεις οι οποίες γαλούχησαν γενιές και γενιές, επηρεάζοντας με πολύ λάθος τρόπο συμπεριφορές ανθρώπων. Ο συντηρητισμός αυτός τονίζει ζητήματα ηθικής στη ζωή της γυναίκας Αγρινιώτισσας που μόνο με την ηθική δεν έχουν να κάνουν. Διότι εύκολα κριτικάρεται η παντρεμένη γυναίκα που θα κυκλοφορήσει στο Αγρίνιο χωρίς την παρουσία του ανδρός της, κερδίζοντας την ταμπέλα της ανήθικης και ακατάλληλης μάνας και συζύγου. Διότι εύκολα κριτικάρεται η ελεύθερη γυναίκα που θα κυκλοφορήσει με τις ελεύθερες φίλες της, αποκτώντας την ταμπέλα των “ελευθέρων ηθών” γυναικών ή στην καλύτερη των αγανακτισμένων γυναικών από την μακροχρόνια μοναξιά τους που αναζητούν απεγνωσμένα την ανδρική αγκαλιά.
Αν τώρα η γυναίκα Αγρινιώτισσα θελήσει να απολαύσει τη βόλτα της πεζή στους δρόμους της πόλης, θα έρθει αντιμέτωπη με τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών που εξονυχιστικά κρίνουν και επικρίνουν τις ενδυματολογικές της προτιμήσεις. Αν πάλι προτιμήσει τη συντροφιά του αυτοκίνητου της και θελήσει κάπου να παρκάρει, τα αδιάκριτα βλέμματα – κυρίως ανδρικά – θα πέσουν ξανά πάνω της, προκειμένου να απολαύσουν το τραγελαφικό κατά την άδικη γνώμη τους θέαμα του παρκαρίσματος.
Δράματα πολλά λοιπόν, άλλα μεγαλύτερης και άλλα μικρότερης σημασίας που συνθέτουν τα κομμάτια του παζλ του δράματος της γυναίκας Αγρινιώτισσας. Σε αυτά, οι έντονες αντιθέσεις και οι συγκρούσεις κατέχουν κυρίαρχη θέση και η γυναίκα, όπως άλλωστε συμβαίνει στα περισσότερα θεατρικά, λυρικά, σατυρικά, λογοτεχνικά δράματα, διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Υπάρχει όμως στη συνέχεια και μια δεύτερη πράξη που θα ολοκληρώσει το συγκεκριμένο “δραματικό” έργο… Αναμείνατε λοιπόν…
A bientot ( με το δράμα της Αγρινιώτισσας στους άντρες )
Μάγδα
