Της Αντιγόνης Κατσαδήμα
Στην Αμερική, μακριά μας, επίκειται συνέδριο για το Αλτσχάιμερ. Πιο κοντά μας, μια εκστρατεία ενημέρωσης διοργανώνεται για το ίδιο θέμα, στο Ζάππειο, αυτήν την Κυριακή. Ας περάσουμε. Γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει. Ούτε τι μπορεί να του συμβεί ούτε πώς μπορεί να βοηθήσει. Στην κάψα, μας βρίσκουν τα γεγονότα. Καίγομαι εδώ για τη γλώσσα και τη θάλασσα. Θέλω κι άλλο.
Θέλετε ένα καινούριο νούμερο; Με ρωτούν και ευθύς το δικαιολογούν: δωρεάν είναι. Και η βλακεία επίσης, σχολιάζω και τραβώ την ανηφόρα. Για να το λέτε, κάτι θα ξέρετε. Δεν μου το κέρασαν όμως. Υπάλληλοι. Έντιμοι και κουρασμένοι. Εκτός και αν είναι της τηλεοπτικής τιμής, και τον κερνούν τον όρκο. Εμπρός στην υπεράσπιση, κερνάω και αγαπάω. 2012 η τηλεόραση αμύνεται και να που υπερασπίζεται. Πέφτουν και άλλα τούβλα στο Δανίκα, επειδή εκφράστηκε ανομολόγητα για τον Αγγελόπουλο. Ότι κάποιοι μέχρι σήμερα δεν εξέφρασαν παρά τα ρούχα, με στούντιο τιμής και αυτά, δεν μας απασχόλησε. Για το ευρώ, παιδί μου. Πειράζει που είναι μεγάλο κέρμα, πειράζει; Ψηλό και ως τα κυπαρίσσια.
Κυπαρισσίου γράφει εκεί ή μπερδεύομαι; Να τα κεριά της Ελισάβετ, ψηλά σαν τα κυπαρίσσια, στο καλό το σημείο. Ανοίγουν την όρεξη για σαντιγί. Ναι, και βέβαια πειράζει. Το κιτς, η ζωή το καταγράφει. Καμιά φορά, μια μπερδεμένη αλητεία, με λίγο βλακεία και λίγο φιλοσοφία, χρειάζεται. Για να έχεις να πεις, να δεις, να το γλεντήσεις. Έλα να βρεις το γάντι σου. Είναι σημάδι. Παντού να με βρίσκει ένα πεταμένο γάντι; Στο δρόμο, και χωρίς ονοματεπώνυμο και άδειο; Είναι του θεού το θέλημα, να μένουν μονά τα γάντια στους δρόμους της Αθήνας.
Στην Αθήνα, το ονοματεπώνυμο δίνεται στο τμήμα. Για ανανέωση διαβατηρίου φιλτράρετε τα ταμεία του κράτους με σχεδόν 85€. Πήγα να βγω ανανεωμένη και βγήκα άφραγκη αλλά χωρίς φιρμάτη τσάντα. Ε, σιγά την ανανέωση. Μα, πιέστε και άλλο τους δείκτες σας. Δεν πιάνει το σήμα; Είμαι εξωγήινη εγώ, δεν έχω αποτυπώματα. Να και η απόδειξη. Όσοι γράφουν, δεν ξεγράφουν. Κι άλλο; Πιέζω κι άλλο. Μας περιμένει ένας καπετάν οφθαλμαπατάν. Παράδοξα ευγενικοί στο τμήμα, πώς και έτσι… Από τις πίσω πόρτες, σφυρίζανε μια χαλαρή ατμόσφαιρα. Στις επιταγές του καλοσυνάτα φοβικού Πασόκ ήταν και αυτό το κλίμα; Προερχόταν από το «μικρό»; Και τον αρχηγό εκείνο, ποιος θα τον πάρει; Το μεγάλο άρμα του πανεπιστημίου, να δει μια μέρα της προκοπής; Αυτό το ελληνικό πανεπιστήμιο! Από θέση υποκειμένου, σφήνωσε σε ρόλο κατηγορουμένου, να βρει την αξία του στον τόπο. Αυτή η εκπομπή είναι πανεπιστήμιο. Μάλιστα. Ενός λεπτού ακρόαση, σεβασμός στις αξίες.
Αυτά τα ασυνάρτητα, λοιπόν, για τη συνάρτηση της εβδομάδας: σαββατοκύριακο, το ξέρουν και άλλοι, ότι έχει γλέντι στο ακρογιάλι.
