Με αφορμή το σοβαρό επεισόδιο ανάμεσα στους κατοίκους του Παναιτωλίου και τους Ρομάς της περιοχής διαβάσα στο διαδίκτυο αρκετές ενδιαφέρουσες προτάσεις για να αρθεί ο κοινωνικός αποκλεισμός των Ρομά…Ωστόσο δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει αρκετές πρωτοβουλίες και προγράμματα (με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση) προς αυτή την κατεύθυνση. Μόνο από την ΕΕ υπήρξαν 12,3 εκατ. € συν τόσα άλλων κρατικά προγράμματα ένταξης, απασχόλησης, παιδείας, οικιστικής αποκατάστασης. Το επόμενο διάστημα μάλιστα θα “τρέξουν” άλλα 10 εκατ. € μέσω ΕΣΠΑ πολλά εκ των οποίων στην περιφέρειά μας, τη Δυτική Ελλάδα, που μαζί με την Θεσσαλία και Ανατ. Μακεδονία και Θράκη έχουν επιλεγεί για το πρόγραμμα…
Ποιό είναι όμως το αποτέλεσμα όλων αυτών των χρημάτων και των προγραμμάτων που έως τώρα έχουν γίνει ;;; Θα είχε αρκετό ενδιαφέρον μια σχετική μελέτη για το πόσοι Ρομά που επωφελήθηκαν από τέτοια προγράμματα έχουν ενταχθεί πλήρως στον κοινωνικό ιστό… Ωστόσο η πραγματικότητα κάνει μια τέτοια μελέτη ελάχιστα απαραίτητη για να καταλάβει κανείς τι γίνεται.Όλα αυτά που έγιναν -και που όντως μπορεί να μην είχαν τη καλύετρη δυνατή στόχευση- σε καμία περίπτωση σε έγιναν με τον απαιτούμενο έλεγχο και εποπτεία. Αντιθέτως χρησιμοποιήθηκαν από τον κρατικό μηχανισμό για να κρυφτεί το πρόβλημα κάτω από το χαλί και να αναπτυχθούν πελατειακές σχέσεις με τους ρομά…
Η “εξαίρεση” της κοινωνίας δεν αποτελεί εξαίρεση για τον κρατικό μηχανισμό! Το επίδομα που παίρνουν οι ρομά για να στέλνουν το παιδί τους στο σχολείο, το παίρνουν χωρίς να το στέλνουν, όπως ακριβώς οι ανοιχτομάτηδες της Ζακύνθου παίρνουν το επίδομα του τυφλού… Πηγαίνουν οι Ρομά και γράφουν τα παιδιά τους σχολείο, τσιμπάνε το επίδομα και μετά μην τον είδατε… Και στις πελατειακές σχέσεις μπαίνουν ακόμα και οι δήμαρχοι… Για χρόνια ουδείς τόλμησε να εμποδίσει τους Ρομά να κάνουν τους καταυλισμούς τους στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού… Κανένας έλεγχος… Καμία βούληση…
Μέχρι που ήρθε η κρίση να φανερώσει τα προβλήματα που υπήρχαν κάτω από το χαλί… Αιτωλικό, Μεσολόγγι, Αϊ Βασιλιώτικα, ΔΑΚ Αγρινίου, Δοκίμι και Παναιτώλιο, παντού συμβίωση με τους ρομά έχει πάρει εκρητικτικές διαστάσεις… Η ανυπαρξία του κράτους, του ελέγχου, της επιβολής του νόμου φέρνει το χάος… Μην προκαλεί λοιπόν σε κανένα εντύπωση που οι χρυσαυγίτες έκαναν “παρέλαση” σε Νιχώρι, Κατοχή και Λεσίνι και χειροκροτούνταν από τους κατοίκους…
Δ.Π
