Το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012, ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Λεπενούς υποδέχεται την Τιμία Κάρα του εν Αγίοις Πατρός Βησσαρίωνος Αρχιεπισκόπου Λαρίσης, κτήτορος της Ιεράς Μονής Δουσίκου.Το ιερό λείψανο θα παραμείνει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Λεπενούς από την 29η Σεπτεμβρίου έως την 1η Οκτωβρίου 2012.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ
Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου
18:00 μ. μ. Υποδοχή της Τιμίας Κάρας υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμά.
18:10 μ.μ. Δοξολογία.
18:30 μ.μ. Αρχιερατικός Εσπερινός.
20:00 μ.μ Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου.
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου
07:00 π. μ. Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
19:30 μ. μ. Ιερά Αγρυπνία.
Δευτέρα 01 Οκτωβρίου
09:30 π. μ. Ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου.
11:30 π. μ. Αναχώρηση της Τιμίας Κάρας και επάνοδος στην Ιερά Μονή Δουσίκου Πύλης Τρικάλων.
ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ
Ο Άγιος Βησσαρίων γεννήθηκε στην Πόρτα Παναγία Τρικάλων το 1490, λίγα χρόνια μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Από τη νεανική του ηλικία διακρινόταν για την ευφυΐα του αλλά και την ευθύτητα του χαρακτήρα του. Κατόρθωσε με όλες τις δυσκολίες της εποχής να λάβει σπουδαία μόρφωση.
Η μόρφωσή του σε συνδυασμό με την πολύ του καθαρότητα, έκαναν την τοπική Εκκλησία αν και πολύ νέο στην ηλικία να τον αναδείξει πρώτα ιερέα και στη συνέχεια επίσκοπο. Στην επαρχία που εξελέγη επίσκοπος συκοφαντήθηκε και δεν έγινε δεκτός. Αφού υπέμεινε με αξιοθαύμαστη υπομονή την ταπείνωση αυτή, εφησύχασε για ένα διάστημα και ανέλαβε στη συνέχεια την Επισκοπή Σταγών και αργότερα ανυψώθηκε σε Αρχιεπίσκοπο Λαρίσης.
Η δράση του δεν είναι η συνηθισμένη δράση ενός επισκόπου της Βυζαντινής εποχής αλλά συνδυάζει το επισκοπικό αξίωμα με τον Εθναρχικό ρόλο που είχε αναλάβει η Εκκλησία κατά την Τουρκοκρατία. Κοντά στην πνευματική μέριμνά του για το ποίμνιό του, ενδιαφέρετε και για την καθημερινότητά τους, την εξαθλίωση την οποία βίωναν.
Οι γέφυρες του Κοράκου στον Αχελώο, του Πορταικού και της Σαρακήνας στον Πηνειό μαζί με ένα μεγάλο πλήθος δημοσίων έργων τα οποία εκπόνησε με εκκλησιαστικά χρήματα δείχνουν ότι τον απασχολούσαν οι σκληρές συνθήκες μέσα στις οποίες ζούσε το ποίμνιό του.
Παράλληλα όσον αφορά την καθημερινή του βιωτή, έδειχνε μεγάλη αυστηρότητα στον εαυτό του, όμοια με εκείνη των αρχαίων ασκητών.Η Ιερά Μονή Δουσίκου στην Πύλη Τρικάλων είναι δικό του έργο. Όταν το έκτιζε το οραματιζόταν εκτός από κέντρο πνευματικής ζωής και κέντρο γραμμάτων. Πραγματικά η ιστορική αυτή Μονή της οποίας είναι ο κτήτορας στην Τουρκοκρατία αποτέλεσε ισχυρό ανάχωμα στους εξισλαμισμούς και την απώλεια των ελληνικών γραμμάτων.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1540 παρέδωσε την ψυχή του. Ήδη προ του θανάτού του είχε αναγνωρισθεί ως Άγιος και Θαυματουργός στη σκέψη των χριστιανών. Διασώζεται η Τιμία Κάρα του η οποία και φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Δουσίκου.
ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΤΗΣ ΛΕΠΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΑ
Ο σύνδεσμος της Λεπενούς με τον Άγιο Βησσαρίωνα, Αρχιεπίσκοπο Λαρίσης και την Ιερά Μονή Δουσίκου, της οποίας είναι κτήτορας και στην οποία φυλάσσεται η Τιμία Κάρα του είναι παλαιός και ισχυρός.
Στο αρχείο της Μονής Δουσίκου φυλάσσονται έγγραφα με τα οποία η ενορία της Λεπενούς ανά διαστήματα προσκαλούσε την Κάρα του Αγίου Βησσαρίωνος, η οποία και παρέμενε για αρκετές ημέρες στο χωριό.
Ο ακριβής χρονικός προσδιορισμός της έναρξης αυτής της σχέσης δεν μπορεί να εντοπιστεί. Το παλαιότερο όμως έγγραφο – προσκλητήριο, που διασώζεται αποστάλθηκε το 1865, χωρίς όμως να σημαίνει ότι αποκλείεται να υπήρχαν και παλαιότερα προσκλητήρια.
Από τότε και μέχρι τα πρόσφατα χρόνια ανά τακτά διαστήματα επαναλαμβάνονταν η πρόσκληση και η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής ανταποκρινόταν με προθυμία.
Η αιτία της σχέσης αυτής μεταξύ Λεπενούς και Μονής Δουσίκου έχει την αφορμή της σε ένα περιστατικό του 19ου αιώνα, όπου επισκεπτόμενη η Τιμία Κάρα το χωριό, αυτό βασανίζονταν από μια λοιμική ασθένεια, φαινόμενο συχνό για την εποχή. Η εξάλειψη της ασθένειας με την είσοδο του λειψάνου στο χωριό θεωρήθηκε θαυματουργή επέμβαση με τη μεσιτεία του Αγίου Βησσαρίωνος.
Η έκφραση της ευλάβειας των Λεπενιωτών, στον Άγιο Βησσαρίωνα αποτυπώθηκε έμπρακτα με την τοποθέτηση της εικόνας του στο τέμπλου του νέου Ιερού Ναού, δίπλα ακριβώς από την εικόνα του Αγίου Γεωργίου δηλώνοντας έτσι ότι αποτελεί συμπολιούχο και συμπροστάτη του χωριού μαζί με τον Άγιο Γεώργιο.
Η τελευταία επίσκεψη της Τιμίας Κάρας πραγματοποιήθηκε το έτος 1998.
Σε αντιδιαστολή με τις συνηθισμένες μεταφορές ιερών λειψάνων για προσκύνηση από ένα μέρος σε άλλο, που συχνά πραγματοποιείται, η μεταφορά της Τιμίας Κάρας του Αγίου Βησσαρίωνος, κυρίως κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας δεν αποτελούσε μια απλή ευκαιρία ευλογίας αλλά μια ολόκληρη ιεραποστολική εκστρατεία.
Την Τιμία Κάρα συνόδευαν, ιερομόναχοι της Μονής, ιερείς των πέριξ ενοριών αλλά και πνευματικοί. Σε κάθε παραμονή τους σε κάποιο χωριό γινόταν γενική εξομολόγηση, κηρύγματα, θείες Λειτουργίες και οι εμπερίστατοι χριστιανοί τους Τουρκοκρατίας ενισχύονταν ουσιαστικά από την επίσκεψη αυτή.
Στο γεγονός αυτό συνέβαλλε ο καταρτισμός των μοναχών της Ιεράς Μονής Δουσίκου αφού αυτό αποτελούσε προπύργιο των γραμμάτων, όπως φαίνεται από τη σπουδαία του βιβλιοθήκη αλλά και τις πρακτικές εφευρέσεις που μέχρι σήμερα βρίσκονται σε λειτουργία για την εξυπηρέτηση των αναγκών του Μοναστηριού. Οι μοναχοί που έζησαν στην παραπάνω Μονή ήταν πάντοτε λόγιοι και βαθύτατα φιλοκαλλικοί. Διατηρούσαν την παραδοσιακή μοναστική ζωή με ένα ιδιαιτέρως αυστηρό τυπικό αντίστοιχο με του Αγίου Όρους και της Μονής του Αγίου Σάββα.
πηγή : alithinalogia.blogspot.gr
