του ΧΑΡΗ ΠΑΥΛΙΔΗ / statesmen.gr
Αρχικά κάποιοι μίλησαν για την απαξίωση του πολιτικού συστήματος η οποία θα οδηγήσει στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Προσομοίωσαν μάλιστα τις επικρατούσες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες με τις αντίστοιχες της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι οδεύουμε στην αποσύνθεση μετά πολλών χασμουρητών.
Ασφαλώς εμείς οι πολίτες δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Μπορεί να μην είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για όσα συνέβησαν και όσα συμβαίνουν, αλλά πρέπει να βρούμε το θάρρος να αναλάβουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί συλλογικά και ατομικά. Διότι, κακά τα ψέματα, τα δικά μας χασμουρητά που συνοδεύουν τη κοινωνική βαρεμάρα συνάδουν πλήρως με την εποχή που διανύουμε. Και μην έχετε καμία αμφιβολία ότι, ειδικά αυτή την εποχή η κοινή γνώμη είναι η χειρότερη γνώμη. Δεν έχει καλή γνώμη για τίποτα και για κανέναν, ακόμα και για… την ίδια. Πολύ απλά χάθηκε η αυτοεκτίμηση. Δέσμια μιας επίπλαστης ευμάρειας δεν μπορεί να διακρίνει το χειρότερο που κρύβεται πίσω απ’ το κακό.
Τη μεγαλύτερη όμως ευθύνη έχει ο πολιτικός κόσμος, που εκτός από ανιστόρητος και εγκλωβισμένος στο παρελθόν, παρακολουθεί φοβισμένος τις… εκπτωτικές προσφορές που χρησιμοποιούν οι λαϊκιστές προκειμένου να ξεπουλήσουν τη πραμάτεια τους. Όλα πωλούνται σε τιμές κόστους και όσο- όσο. Τόσο ώστε να θεωρούνται πράξεις ευθύνης οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, η έφοδος συνδικαλιστών με την κάλυψη βουλευτών στο Πεντάγωνο, οι τραμπουκισμοί μέσα στο κοινοβούλιο, ακόμα και ο διασυρμός μέσω λιστών που διακινούνται απ’ τους ίδιους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Δυστυχώς ούτε εμείς ούτε ο πολιτικός κόσμος δεν έχουμε καταλάβει ότι όλα αυτά στοχεύουν σ’ αυτό που όλοι εμείς υποτίθεται ότι πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε. Τη Δημοκρατία. Δεν ξέρω αν η παρακμή είναι συνώνυμο με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Είναι όμως βέβαιο ότι αυτό που ζούμε είναι συνώνυμο με τον ξεπεσμό. Είναι η Δημοκρατία της Βαρεμάρας κι αν δεν συνέλθουμε αμέσως φοβάμαι ότι, εκείνο που θα προκύψει δεν θα είναι η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος, όπως υποστηρίζουν πολλοί αφελείς «προοδευτικοί», αλλά η κατάρρευση του.
