Η κρίση μας φέρνει πιο κοντά : Οι συγκάτοικοι
Η athensvoice ερεύνησε την αναπτυσσόμενη, λόγω κρίσης, αθηναϊκή κουλτούρα συγκατοίκησης. Μπήκαμε σε 3 σπίτια σε διαφορετικές γειτονιές της πόλης και ρωτήσαμε/είδαμε πώς είναι να ζεις με τα αδέρφια, τον φίλο ή τον σύντροφό σου. Καταλήξαμε ότι η συγκατοίκηση είναι ένα πάρτι από το οποίο αξίζει οπωσδήποτε να περάσεις. Έστω για λίγο…
Tη στιγμή που θα κλείσει η πόρτα και θα μείνεις μέσα στο διαμέρισμα, όχι μόνος αλλά με κάποιον συγκάτοικο, μπορείς να αρχίσεις να δέχεσαι συγχαρητήρια. Ενηλικιώθηκες. Μόνο και μόνο τότε. H τέχνη τού να συμβιώνεις νίκησε πια τις «παραξενιές» σου. Συγκατοίκηση σημαίνει τήρηση υποχρεώσεων, διεκδίκηση δικαιωμάτων, διαχείριση λεπτών κρίσεων. Και, κυρίως, συλλογή εμπειριών. Όταν περάσεις κι απ’ αυτή την πίστα, μπορείς να ξαναβρείς το γυάλινο πύργο της απομόνωσης. Έχεις πια μεγαλώσει.
ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ «ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ»
Αντώνης «Ντέμης Ρούσσος», 37
Γιώργος «Φίλιππος Νικολάου », 30
Ναταλία «Τζένη Βάνου», 21
Ζουν σε ένα τριάρι 100 τ.μ. στη Νέα Σμύρνη. Τρία αδέρφια, τρεις διαφορετικές γενιές φοιτητών που ήρθαν από το Αγρίνιο (από το οποίο κατάγονται) στην Αθήνα. Οι δύο μεγαλύτεροι ζουν μαζί 8 χρόνια, τα 2 τελευταία μένει μαζί τους και «η μικρή».
«Το καλό και το κακό της δικής μας περίπτωσης είναι ότι συνεχίζεις και ζεις με την οικογένειά σου. Χωρίς τη μαμά σου, το φαγητό και την περιποίησή της, αλλά σε ένα οικείο περιβάλλον. Έχουμε διαφορετικές ηλικίες, άρα το σπίτι ανάλογα με τους επισκέπτες περνάει από διαφορετικές φάσεις. Ενδιαφέρον, αλλά και καμιά φορά κουραστικό. Πάντα βέβαια έχεις κάποιον να μιλήσεις, είτε για κάποιο πρόβλημα είτε για το τελευταία βίντεο που είδες στο you tube.
Έξοδα, δουλειές, υποχρεώσεις – μοιράζονται. Βέβαια και οι τρεις μας, αν το αντέχαμε, θα προτιμούσαμε να ζούμε μόνοι.
Οι τσακωμοί με τα αδέρφια έχουν το καλό ότι δεν κοστίζουν. Δεν πρόκειται να σηκωθεί και να φύγει ο άλλος. Καλό για την ψυχολογική εκτόνωση αυτό.
Οι κανόνες είναι για να σπάνε. Αλλά, εντάξει, έχουμε 2-3. Δεν κυκλοφορούμε γυμνοί… ειδικά όταν έχει κόσμο. Αν διανυκτερεύσεις αλλού, πρέπει να τηλεφωνήσεις. Η Ναταλία δεν το κάνει πάντα.
Οι πιο αστείες ιστορίες είναι τα ατυχήματα. Με παίρνει μια μέρα ο Γ. τηλέφωνο: “Έλα, μην ανησυχείς, παραλίγο να βάλω φωτιά στο σπίτι”. Τον είχε πάρει ο ύπνος με το τηγάνι να καίει. Από τότε πετάγεται όταν κοιμάται και μυρίσει κάτι. Από την άλλη, πρόσφατα πέσαμε θύματα διάρρηξης, εκεί μέτρησε πολύ που είμαστε όλοι μαζί και το ξεπεράσαμε χωρίς φοβίες.
Να ξέρετε πάντως κάτι: Το να είσαι σαββατόβραδο στο σπίτι με πέντε 20χρονα κορίτσια δεν είναι πάντα τόσο ωραίο όσο ακούγεται».
