(ένας διάλογος μεταξύ της Γ.Σ και του Α.Κ στην πόλη μας)
Γ.Σ
νομίζω πως χρησιμοποιείς το Αγρίνιο μόνο ως χώρο απογείωσης, για άλλες πτήσεις έτσι είναι?
Α.Κ
Έρχεσαι στα λόγια μου , ακριβώς και εγώ αυτό λέω πάντα
Γ.Σ
δεν ήρθα,συναντηθήκαμε. τι κρίμα, οι πιο δημιουργικές δυνάμεις της πόλης να θεωρούν την πόλη εφαλτήριο(οικονομικό & βιοτικό) για αληθινές εμπειρίες άλλου. Εναποθέτουμε τις καλύτερες ελπίδες μας έξω από εδώ…
Α.Κ
με εντυπωσίασες, παλεύω αυτή η πόλη να μην γίνει το βάραθρο που με καταπιεί
Γ.Σ
κι εγώ που θελα να την κάνω παράθυρο για νέες θέες
Α.Κ
όσοι κι αν είμαστε το τέρας δεν παλεύεται
Γ.Σ
μου έδωσες και τίτλο “Παλεύεται το τέρας;”
Α.Κ
το μεγάλο τέρας..και όποιος καταλάβει..κινούμαι σιωπηλά
Α.Κ
κινούμαι σιωπηλά..λέω
Γ.Σ
Σσσσσσσσς
Α.Κ
κοιτάζω τα παπούτσια μου στο δρόμο…
Γ.Σ
Ησυχία, θα σαι ακούσει ο δήμαρχος!
Α.Κ
για να μην αντικρίζω τη μιζέρια στα μάτια τους, όχι την οικονομική μιζέρια, αλλά εκείνη της ψυχής
Γ.Σ
Όταν κοιτάς τα παπούτσια σου , ένα θαύμα μεγαλώνει στα κορδόνια σου
Α.Κ
διαλέγω ωράρια που είναι σίγουρο ότι δεν θα συναντήσω, τον βρώμικο επιχειρηματία, την φαντασμένη κυράτσα, τον νεαρό με χορηγό το μπαμπά του, την εκκολαπτόμενη πουτανίτσα που βγαίνει περιχαρής από το κομμωτήριο για να πάει στον πεζόδρομο για καφέ, την μητέρα που καμαρώνει τον γαμπρό γιο της που γάντζωσε η κομμωτριούλα κόρη της ..
Γ.Σ
όλοι δίνουμε τις σιωπηλές μάχες μας παντού, για αξιοπρέπεια και ομορφιά κι ένα καινούργιο ξέφωτο
Α.Κ
Φταίμε, εμείς φταίμε , αυτό δεν το συγχωρώ, ότι φταίω
Γ.Σ
είμαστε αρκετοί πια, είμαστε σκόρπιοι, θα αλλάξουμε, οι μαλάκες δεν παλεύονται με παιδαγωγική, αλλά με κορδόνια στο στόμα
Γ.Σ
δεν ανταλλάσσω την ασφάλεια ότι δεν θα πεθάνω από πείνα με την ασφάλεια ότι θα πεθάνω απο πλήξη, δεν περάσαμε από ζούγκλες και τίγρεις για να μας φάνε οι σκόροι των μικροαστών. σου δένω τα κορδόνια, καλημέρα
Α.Κ
εμείς στην πόλη αυτή πεινάμε και οι γύρω μας χορταίνουν με ανέξοδες μεγαλοστομίες
