Αύριο κάνει πρεμιέρα η θεατρική παράσταση «Αλίμονο στους νέους» στην κεντρική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου. Το ΑγρίνιοCulture.gr βρέθηκε στις πρόβες [βίντεο και φωτογραφίες] όπου οι ηθοποιοί με τη βοήθεια του σκηνοθέτη τους κ. Βασίλη Νικολαΐδη τσεκάρουν τις τελικές λεπτομέριες του έργου. Υπενθυμίζεται ότι το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου παρά τις οικονομικές δυσκολίες προσφέρει στο κοινό της πόλης μια αξιόλογη παράσταση και μάλιστα με ένα εισιτήριο πραγματικά πολύ φθηνό (10 ευρώ και 5 ευρώ το φοιτητικό). Αξίζει πραγματικά να στηρίξουμε όλοι το ΔΗΠΕΘΕ της πόλης.
“Αλίμονο στους νέους” – ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου from mytv on Vimeo.
“Αλίμονο στους νέους” – ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου from mytv on Vimeo.
“Αλίμονο στους νέους” – ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου from mytv on Vimeo.
“Αλίμονο στους νέους” – ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου from mytv on Vimeo.
Το σημείωμα του σκηνοθέτη Βασίλη Νικολαΐδη
Στο κατώφλι του 2013, χρονιά που το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, από τα παλιότερα στη χώρα, κλείνει τα 30 του χρόνια, επιλέγουμε ένα έργο, γνωστό περισσότερο από την κινηματογραφική του μεταφορά, το «Αλίμονο στους νέους» της δυάδας Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου. Και η επιλογή δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για ένα έργο διαχρονικό που ξεφεύγει εντελώς από τη συνηθισμένη γραφή κωμωδιών της εποχής του, και δικαίως θεωρείται ίσως το σημαντικότερο κείμενο των δημιουργών του.
Το «Αλίμονο στους νέους» είναι ένα ουσιαστικό σχόλιο πάνω στο μύθο του Φάουστ. Εν ονόματι του έρωτα, ένας ηλικιωμένος πουλάει την ψυχή του στο Διάβολο και ξαναγίνεται νέος μεν, φτωχός δε αυτός είναι ο όρος της συμφωνίας. αλλά αλίμονο, τα νιάτα δεν είναι ικανά από μόνα τους να κερδίσουν την αγάπη, μια και το χρήμα εξαγοράζει τα πάντα…
Πρωτοπαίχτηκε από το θίασο του Δημήτρη Χορν το 1961, σε σκηνοθεσία του ίδιου, και αμέσως έγινε ταινία από το Σακελλάριο, με τους ίδιους συντελεστές. Στο θέατρο παίχτηκε ακόμα μία φορά, σε μορφή μιούζικαλ, το 2000 από το Σπύρο Παπαδόπουλο, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου.
Το έργο ανεβαίνει στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου στην αυθεντική του μορφή, κρατώντας όσο το δυνατόν πιστότερα το ύφος και το «άρωμα» της εποχής που γράφτηκε.
Κακά τα ψέματα, η ελληνική θεατρική δημιουργία, όσο σημαντική κι αν είναι, κινήθηκε κυρίως γύρω από θέματα επικαιρότητας. Τα περισσότερα από τα διαμάντια του ελληνικού θεάτρου είναι ελαφρώς παρωχημένα και αντιπροσωπεύουν περισσότερο την εποχή που γράφτηκαν…
Το «Αλίμονο στους νέους» διαφέρει! Παρ’ όλο που είναι γραμμένο το 1960, δέκα χρόνια μετά τον εμφύλιο, δεκαπέντε χρόνια μετά την κατοχή και είκοσι μετά τον πόλεμο είναι ακόμα επίκαιρο. Καταστάσεις όπως η μιζέρια, η φτώχεια, η ανάγκη για μια καλύτερη ζωή ήταν τότε μια πραγματικότητα. Μήπως όμως δεν είναι και το στίγμα του δικού μας καιρού;
Ένα πραγματικό έργο τέχνης θεωρείται μόνο ένα δημιούργημα που αντέχει στο χρόνο και το «Αλίμονο στους νέους» αντέχει, γιατί κατ’ εξοχήν σήμερα ο πλούτος, το χρήμα εξαγοράζει τα πάντα…
Και μια σημείωση, το «Αλίμονο» δεν αναφέρεται μόνο στον κύριο ήρωα που δυστυχώς, έστω και στ’ όνειρό του, χάνει την αγάπη του, που αγοράζεται από τον πλούσιο αντίζηλο, αλλά αφορά και στην ηρωίδα, τη Ρίτα, που χωρίς να είναι ουσιαστικά ερωτευμένη με τον νεαρό σοφέρ, τον παντρεύεται, μια κι έτσι εξασφαλίζει το μέλλον της. Φυσικά η επιλογή αυτή είναι προτιμότερη απ’ το να ενδώσει στη χυδαία πρόταση του ερωτύλου πλούσιου γέρου που την πολιορκεί.
