«Ένας χρόνος σε μία λέξη: Grexit», τιτλοφορείται ένα άρθρο-σχόλιο του Ραλφ Άτκινς στους Financial Times, το οποίο αναφέρεται στο «εφιαλτικό σενάριο που αντιμετώπισαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατά το μεγαλύτερο μέρος του 2012».
«Η ευρωπαϊκή νομισματική ενοποίηση χτίστηκε πάνω στην αρχή του απαραβίαστου: Από την στιγμή που τα κράτη ενώνονται, δεν θα μπορούν να διαχωριστούν. Όμως η Ελλάδα, μέλος του ευρώ από το 2001, δεν κατάφερε να διαβάσει τους κανόνες. Η πιθανότητα αποχώρησής της, πήρε σάρκα και οστά στα τέλη του 2011, όταν η εκρηκτική ελληνική πολιτική, προστέθηκε στο υπάρχον μίγμα από υστέρηση στην οικονομία και εκτός ελέγχου δημοσιονομική θέση», αναφέρεται στο δημοσίευμα και συνεχίζει:
«Στην προσπάθεια να κρατήσει τον έλεγχο της κυβέρνησή του, ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, άφησε άναυδους τους συναδέλφους του στην ευρωζώνη, προτείνοντας να διεξαχθεί δημοψήφισμα σχετικά με την παραμονή στο ευρώ. Ένα θέμα που συζητείτο μόνο κατ’ ιδίαν στις κυβερνήσεις της Ευρώπης «βγήκε» στα ανοιχτά- δημιουργώντας τον νεολογισμό του Grexit για ένα γεγονός που δεν υπήρξε ποτέ καμία πρόθεση να συμβεί».
«Το “Grexit” εμπνεύστηκε ο Ebrahim Rahbari, οικονομολόγος της Citigroup. Εμφανίστηκεπρώτη φορά σε έκθεση του Φεβρουαρίου που συνυπέγραψε με τον Willem Buiter, τον επικεφαλής οικονομολόγο της τράπεζας, όπου δίνονταν πιθανοτητες να εξέλθει η Ελλάδα 50% μέσα στους ερχόμενους 18 μήνες», συνεχίζει ο αρθρογράφος, σύμφωνα με το euro2day.gr και καταλήγει:
«Εκτοτε, το “Grexit” έχει γίνει κοινό νόμισμα. Από την αναζήτηση της λέξης στο Google προκύπτουν 1,2 εκατομμύρια αποτελέσματα. Δεν την βρίσκεις όμως στο λεξιλόγιο πολλών επισήμων ρυθμιστών της ευρωζώνης. Στο website της ΕΚΤ δεν υπάρχει καμία αναφορά στο “Grexit” – εκτός από ορισμένα σκανταλιάρικα σχόλια στο εκπαιδευτικό online παιχνίδι νομισματικής πολιτικής “€conomia”».
