Του Δημήτρη Παπαδάκη
25η Μαρτίου σήμερα και ίσως πολλοί να πιστεύουν ότι γιορτάζουμε την εθνική ανεξαρτησία. Την εθνική όμως ανεξαρτησία αν θέλαμε να την ορίσουμε με μια ημερομηνία θα την γιορτάζαμε στις 3 Φεβρουαρίου (Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830). Αλήθεια σκέφτηκε κανείς ότι αυτή η ημερομηνία είναι …σημαντική;
Δεν είναι τυχαίο! Ασυνείδητα έστω, σε αντίθεση με πολλά άλλα έθνη του πλανήτη, γιορτάζουμε όχι την ημέρα της ανεξαρτησίας, αλλά την ημέρα την παλιγγενεσίας, του αγώνα για ανεξαρτησία. Ανεξαρτησία δεν υπήρχε ποτέ στην Ελλάδα. Και αν υπήρξε ποτέ υπήρξε μονάχα μέχρι τη δολοφονία του Καποδίστρια (φωτό). Υπ’ αυτή την έννοια η επανάσταση του 1821 απέτυχε, ή μένει άκομα δρόμος για να πετύχει…
Το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους που υπογράφτηκε από τις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 δεν θα ήταν ποτέ δυνατό να γιορταστεί ως εθνική επέτειος, γιατί η κηδεμονία των Μεγάλων Δυνάμεων συνεχίζεται μέχρι τώρα, άσχετα αν το περιτύλιγμα των Μεγάλων Δυνάμεων έχει αλλάζει (ΔΟΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ).
Την ιστορία μας θα πρέπει να τη δούμε κάτω από το πρίσμα της κηδεμονίας… Για παράδειγμα όταν τα πρώτα σύνορα της Ελλάδας επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός, οι ξένοι κάλεσαν τον Όθωνα και του είπαν δείχνοντας τον χάρτη “εδώ θα πας και μέχρι εδώ θα μείνεις” τον ονόμασαν μάλιστα βασιλέα της Ελλάδας. Όταν όμως το 1863 μαζί με τα Επτάνησα οι ξένοι έφεραν και τον Γεώργιο τον Α’ τον ονόμασαν βασιλέα των Ελλήνων (όχι της Ελλάδος), έλληνες υπήρχαν και εκτός Ελλάδος… Ήταν η εποχή που το όραμα της Μεγάλης Ιδέας άρχισε να κυριαρχεί, μέχρι που έσβησε όταν ο ελληνικός στρατός παρίστανε τον ματατζή των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων στη Μικρά Ασία το 1922. Επόμενως η επέκταση των ελληνικών συνόρων δεν ήταν μονάχα δική μας επιδίωξη!
Θα μπορούσε βέβαια να πει κανείς: είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει πλήρης ανεξαρτησία σε ένα τόσο πολύπλοκο σύστημα διεθνών σχέσεων – συμφερόντων; Ίσως όχι! Αλλά δυστυχώς η ελληνική ιστορία βρίθει από παραδείγματα που οι σχέσεις της χώρας αποβαίνουν πολύ περισσότερο προς το συμφέρον των εταίρων της… Ξέρουμε πλέον πολύ καλά ότι τα τελευταία τρία χρόνια η χώρα “σώζεται” για να σωθούν οι γερμανικές τράπεζες…
Αν είναι έτσι, τότε η 25η Μαρτίου από ανάμνηση του αγώνα για ανεξαρτησία, μπορεί και πρέπει να γίνει έμπνευση για ένα συνεχή αγώνα για την ανεξαρτησία. Και αυτός ο αγώνας δεν θα γίνει φυσικά με γιαταγάνια, ούτε με εθνικιστικές κορώνες, αλλά με το να καθαρίσουμε την Κόπρο του Αυγείου, που λέγεται ελληνικό πολιτικό σύστημα.
