Της Αντιγόνης Κατσαδήμα
Μεταφερόμαστε στη Νότια Αφρική. Εκεί, οι σχέσεις των δύο φύλων εγκυμονούν συγκρούσεις, κακομεταχείριση της γυναίκας από τον άντρα, και, άρα, τα προβλήματα ούτε λίγα είναι ούτε σταματούν να διχάζουν τα παιδιά σε στρατόπεδα γονέων. Αν και αυτή η αλήθεια είναι στερεοτυπική, τίποτε στην παράσταση «Χαίρετε κι Αντίο» του Άθολ Φούγκαρντ, σε σκηνοθεσία του Αλέξη Ρίγλη, δεν θυμίζει λιμνάζον νερό ή στερεότυπο χωρίς νόημα. Εξ’ αφορμής της συνθήκης, το κείμενο είναι μεστό, με διακριτούς ρόλους, και κρατά την προσοχή του θεατή. Συγχρόνως, το ενδιαφέρον αναπτύσσεται κλιμακωτά. Για τους πιο υποψιασμένους, που έχουν λατρέψει το «Ψυχώ» του Χίτσκοκ, το κείμενο κουμπώνει με τις προσδοκίες τους. Δεν είναι μόνο η σκληρή στάση της Έστερ που θυμίζει τις γυναικείες έριδες του Στρίντμπεργκ. Είναι και ο αινιγματικός Τζόνι, εξίσου δυνατός χαρακτήρας της αντίπερα-υποτακτικής- όχθης που κινεί υποψίες. Τελικά ο Τζόνι είναι ο πιο μυστηριώδης και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο, το οποίο προσφέρεται από το κείμενο, να έχει καταχραστεί τα χρήματα. Απεναντίας, η Έστερ είναι ξεκάθαρη στις προθέσεις της.
Ειδικότερα, λοιπόν, η ιστορία των δύο αδελφών έχει ως εξής: το 1965, στο Πορτ Ελίζαμπεθ της Νότιας Αφρικής οι φτωχοί λευκοί Νοτιοαφρικανοί, απόγονοι-θύματα της οικονομικής εξαθλίωσης και της αναπόφευκτης ανεργίας, συναντιούνται μετά από χρόνια. Η Έστερ επιστρέφει στο πατρικό και διεκδικεί ό,τι της ανήκει. Έχει προηγηθεί μια χρηματική αποζημίωση για το εργατικό ατύχημα του πατέρα, ο οποίος έκτοτε έμεινε παράλυτος. Συνεπώς, αυτή η συνάντηση φέρνει στο φως τα σκοτάδια της οικογένειας Σμιθ, τις διαφορές και τα απομεινάρια του επίπονου παρελθόντος φυλαγμένα σε βαλίτσες.
Είναι ενδιαφέρον ότι δεν γνωρίζεις από την αρχή το σημείο που ο Φούγκαρντ θα φτάσει τους χαρακτήρες του. Η ανατροπή μέσα από τη στάση του Τζόνι δίνει μια άλλη διάσταση στο έργο, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες και των δύο, της Σοφιάννας Θεοφάνους και του Μιλτιάδη Φιορέντζη –τον οποίο ξέρουμε από την ομάδα Σημείο Μηδέν και τις θεατρικές στοχεύσεις της- δικαιώνουν την επιλογή της βραδιάς. Η σκηνοθεσία του Ρίγλη είναι και καλή και απλή, χωρίς να πέσει σε σφάλματα υπερβολών ή περιγραφικών τεχνασμάτων. Το γεγονός της συνάντησης έρχεται στο επίκεντρο και ιδού ο τίτλος, αυτό το σκληρό «Χαίρετε κι Αντίο» που κλείνει μέσα του τη σιωπή του χρόνου, τον τόπο της τραγωδίας, την απήχηση του συγκεκριμένου. Όταν ο άλλος είναι εκεί και μέσα από τα μάτια του, βλέπεις τον εαυτό σου παιδί, τότε ποιος μιλάει; Μιλάει το παιδί από τότε αλλά και ο τωρινός συνδυασμός νόησης, λόγου, φαντασίας. Είναι ένα έργο που σε αγγίζει αλλά χάρη στη σκηνοθεσία δεν σε φορτίζει. Εξισορροπεί ανάμεσα στο θέμα και στη διάθεση των χαρακτήρων. Πλέον ένα ακόμη όνομα προστέθηκε στον κατάλογο ηθοποιών «υπό παρακολούθηση»: Σοφιάννα Θεοφάνους.
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Αλέξης Ρίγλης
Σκηνικά – Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Φωτογραφίες: Ρούλα Ρέβη
Παίζουν: Σοφιάννα Θεοφάνους & Μιλτιάδης Φιορέντζης
Τιμή εισιτηρίου: γενική είσοδος 10 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 90΄ χωρίς διάλειμμα
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 9.15 μ.μ
Πρεμιέρα: Τρίτη 9 Απριλίου
104 – Κεντρική Σκηνή / Ευμολπιδών 41 – Γκάζι
τηλ. κρατήσεων 2103455020 / www.104.gr
*Ο Άθολ Φούγκαρντ γεννήθηκε το 1932. Είναι Νοτιοαφρικανός συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός, με Άγγλο-Ιρλανδό-Ολλανδική καταγωγή. Σπούδασε φιλοσοφία και κοινωνική ανθρωπολογία στο πανεπιστήμιο τού Κέιπ Τάουν. Το περιοδικό Time τον έχει αποκαλέσει «τον μεγαλύτερο εν ενεργεία θεατρικό συγγραφέα τού αγγλόφωνου κόσμου».
