Γράφει η Μάγδα (magda@agrinioculture.gr)
Ε, λοιπόν, εγώ προσωπικά, όλο αυτό που συμβαίνει δεν μπορώ να το καταλάβω! Μάλλον έχω πρόβλημα προσαρμοστικότητας στα σύγχρονα κοινωνικά δεδομένα, διότι άλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω!
Ας μου εξηγήσει λοιπόν κάποιος, πώς γίνεται να ηδονίζονται όλοι, πολιτικοί, κυβερνώντες, δημοσιογράφοι, πλούσιοι, φτωχοί, πεινώντες, διψώντες, βολεμένοι, ξεβολεμένοι, κ.τ.λ. κ.τ.λ. με την ιδέα της απόλυσης του συνανθρώπου τους. Πως γίνεται ρε φίλε να ζητάς, με τέτοιο σαδιστικό τρόπο, την καταστροφή του διπλανού σου, τη δυστυχία του, τη μιζέρια του και γενικότερα το αβέβαιον της τύχης του και να χαίρεσαι και από πάνω; Δε μπορεί, κάποιο καλώδιο έχει βραχυκυκλώσει!
Διότι, από τότε που ξεκίνησε η ΄΄σαπουνόπερα΄΄ της απόλυσης των δημοσίων υπάλληλων, από τα στόματα όλων, μηδενός εξαιρουμένου, βγαίνει μια μόνιμη χαιρεκακία προς τους βολεμένους του δημοσίου, που ξαφνικά βαφτίστηκαν λαμόγια , κοπανατζήδες, λουφαδόροι, επίορκοι, άχρηστοι, με μόνη προτεινόμενη λύση στο πρόβλημα, τη ρίψη τους στον καιάδα της ΄΄καραμελωμένης΄΄ σωτηρίας της πατρίδος.
Αλλά το συγκεκριμένο σκηνικό, που ο Έλληνας ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι ενοχλείται από πράγματα, το έχουμε ξαναδεί. Τι ίδιο δε συνέβη και με τους αλλοδαπούς, που μια καλή(;) μέρα μας τη βάρεσε ότι μας ενοχλεί η φάτσα τους, το χρώμα τους, η μυρωδιά τους, τα δόντια τους, τα μαλλιά τους, η παρουσία τους γενικότερα και τρέξαμε να ξεβρομίσουμε τον τόπο μας από όλα αυτά τα κακά;
Δε λέω, είναι πολλοί αυτοί που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά γιατί θα πρέπει να βλέπουμε σα μόνη λύση την απόλυση τους; Η οποία λύση, προτείνεται από όλους αυτούς που τόσα χρόνια, όχι μόνο δε νοιάστηκαν για τη γενικότερη εκπαίδευση και επιμόρφωση όλων αυτών των ΄΄αχρήστων΄΄, προκειμένου να γίνουν καλύτεροι και να βελτιωθεί η λειτουργία του συστήματος, αλλά το συντηρούσαν και από πάνω , προκειμένου να διαφυλάξουν τον κομματισμό τους.
Εγώ πάντως, ένα πράγμα μπορώ να πω με σιγουριά: Ο σωστός δάσκαλος, δεν καταφεύγει στη λύση της εκδίωξης του ΄΄ κακού΄΄ μαθητή από την τάξη, αλλά παλεύει να τον κρατήσει μέσα σε αυτή, βρίσκοντας τρόπους να του κεντρίσει το ενδιαφέρον. Και αυτό είναι που τον κάνει να ξεχωρίζει.
Δεν ξέρω, ίσως τελικά όλα αυτά τα ΄΄ορνιθοσκαλίσματα΄΄ που δεν καταλαβαίνω, να οφείλονται στο γεγονός ότι προέρχομαι από κάποιον άλλο πλανήτη, όπου οι λέξεις ανθρωπιά και αλληλεγγύη, έχουν την αξία που τους αναλογεί, αλλά εγώ, δυστυχώς, βρέθηκα εδώ από… καθαρή ατυχία! ΄΄ Beam me up Scotty! ΄΄. Καλή διακτίνιση και … ραντεβού σε κάποιον άλλο χωροχρόνο…
A bientot
Μάγδα
