Toυ Δημήτρη Παπαδάκη
Οπωσδήποτε από την έκθεση του ΔΝΤ ξεχωρίζει η παραδοχή των λαθών σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα. Το ρόλο όμως των δανειστών της χώρας τον ξέρουν όλοι πολύ καλά. Όσο κι αν πονά, καταλαβαίνουμε ότι οι δανειστές υπερασπίζοντας τα συμφέροντά τους πίνουν το αίμα μας με το μπουρί της σόμπας… Γι΄ αυτό και οι περισσότεροι τα βάζουν με όσους δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα του λαού, με όσους μας έβαλαν στο Μνημόνιο. Τον ΓΑΠ, τον Παπακωνσταντίνου, τον Παπαδήμο, τον Καρατζαφέρη, το Σαμαρά, το Μπένι και τον πάστορα Κουβέλη.
Όμως στην έκθεση του ΔΝΤ υπάρχει αυτός ο πίνακας που… συνοψίζει το ποιοι ευθύνονται που η χώρα έγινε έρμαιο των δανειστών της. Πρόκειται για την περιγραφή όσων έγιναν στη χώρα τη μοιραία δεκαετία του 2000. Η μπλε στήλη δείχνει το ύψος των εσόδων του κράτους και η γκρι στήλη το ύψος των δαπανών, ενώ η μαύρη γραμμή καταγράφει το έλλειμμα. Τη δεκαετία αυτή τη χώρα κυβέρνησαν ο Σημίτης, της “ισχυρής Ελλάδας” της ΟΝΕ και ο Καραμανλής. Πρέπει λοιπόν και αυτοί να μπουν εξίσου με τους προαναφερθέντες στο κάδρο των ευθυνών και μαζί και οι υπουργοί τους.
Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο αν παρατηρήσετε τη μαύρη γραμμή του ελλείμματος είναι ότι το έλλειμμα μειώθηκε μόνο το 2005, όταν ο Καραμανλής είχε κάνει τη λεγόμενη “απογραφή” και η χώρα μπήκε σε επιτήρηση. Μια επιλογή που τότε πολεμήθηκε σκληρά… ωστόσο ο Καραμανλής αποδείχθηκε ότι δεν είχε τη δύναμη να την υποστηρίξει και έτσι από το 2007 και μετά άρχισε η κατρακύλα. Κυρίως το 2009 ο Καραμανλής και ο ΓΑΠ, με τα επιδόματα αλληλεγγύης του, αύξησαν το έλλειμμα σχεδόν κατά 6%!
Σήμερα μετά από τρία χρόνια Μνημόνια σε αυτούς που ξεκίνησαν την εθνική καταστροφή (Σημίτης – Καραμανλής) δεν αποδόθηκε με τρόπο ζωηρό από τα κόμματα, τα media και τους πολίτες καμία κατηγορία περί εθνικής προδοσίας. Προδότες χαρακτηρίστηκαν οι αναποτελεσματικοί πυροσβέστες (ή αν προτιμάτε αυτοί που καίγανε ό,τι είχε απομείνει), όχι όμως και οι εμπρηστές.
Μια κοινωνία που διψά για Δικαιοσύνη δεν υπήρξε ποτέ δίκαιη στις αξιολογήσεις της. Και αυτό το έχει ξαναζήσει η Ελλάδα! Στην δίκη των εξ, το 1922…
