Του Δημήτρη Παπαδάκη
Το περασμένο Σάββατο το βράδυ στο Αγρίνιο γίνονταν τρεις – τέσσερις γάμοι, στον “όμορφο” -όπως ειπώθηκε- χώρο του πάρκιγκ στα παλιά σφαγεία υπήρχε δυο χιλιάδες κόσμος για την καθιερωμένη πλέον εκδήλωση “Μετά Οίνου και Ιχθύος” και την ίδια ώρα, την ώρα αιχμής 9 με 11, δεν υπήρχε ελεύθερο τραπέζι να κάτσεις στους πεζοδρόμους της πόλης…
Και μετά σου λέει κρίση, μνημόνια, εξαθλίωση… Τρίχες! Η κρίσιμη μάζα μέσα στην κοινωνία, περνάει ακόμη καλά. Ή τουλάχιστον βολεύεται να διασκεδάζει κάνοντας κατάληψη στα τραπέζια με ένα ποτό των 5ευρώ για κανά δίωρο τουλάχιστον. Ναι, οπωσδήποτε τα πράγματα άλλαξαν, δεν υπάρχει πια το “κάθε μέρα έξω”… Αλλά το δυο – τρεις φορές την εβδομάδα που ισχύει για την πλειοψηφία, δείχνει ότι ο κόσμος βολεύεται… έστω και σε αυτό το μειωμένο που έχει. Γι΄ αυτό και ο κόσμος ψήφισε μνημόνιο πέρυσι και θα ξαναψηφίσει… Δεν είναι τυχαίο που μετά από τρία χρόνια μνημόνια, κυβερνάνε ακόμη τα κόμματα (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) που χρεοκόπησαν την Ελλάδα. Σου λέει “γιατί να το ρισκάρω με τον Τσιπροκαμμένο, αφού και έτσι καλά είμαι… που να τρέχω για επανάσταση… Σαμαράς βρεεεε Σαμαράς!”
Μας αξίζει λοιπόν πέρα ως πέρα αυτό που ζούμε… Μόνο που το ζήτημα είναι ότι απέναντι σε αυτή την κρίσιμη μάζα που βολεύεται στο “δυο – τρεις φορές την εβδομάδα” υπάρχει μια μειοψηφία, που πραγματικά εξαθλιώνεται… και θα συνεχίσει να εξαθλιώνεται. Και δυστυχώς επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι “μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά”.
