Του Δημήτρη Παπαδάκη
Υποτίθεται ότι προκάλεσαν όσα ανέφερε ο Νίκος Δήμου για την Επανάσταση. Όμως ο συγγραφέας υπέπεσε σε λάθη σαν και αυτά των σχολικών βιβλίων που κατηγορεί (και ορθώς τα κατηγορεί). Το πρώτο του λάθος είναι ότι οι “ιστορικά εξακριβωμένες αλήθειες” που ισχυρίζεται ότι ο ίδιος λέει, δεν είναι οι μόνες, υπάρχουν και άλλες ιστορικά εξακριβωμένες αλήθειες που λένε τα αντίθετα. Το δεύτερο λάθος του είναι ότι η πραγματική ιστορία δεν είναι η περιγραφή συμβάντων που κάνουν τα σχολικά βιβλία και ο ίδιος, είναι κυρίως η αναζήτηση των αιτίων πίσω από τα συμβάντα.
Λέει ο Νίκος Δήμου ότι η επανάσταση του 21 απέτυχε ολοκληρωτικά γιατί “μετά την εισβολή του Ιμπραήμ δεν είχε μείνει ούτε μία επαναστατική εστία” και πως “ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων – και την δράση τους στην ναυμαχία του Ναβαρίνου”. Ο Νίκος Δήμου θα πρέπει να θυμηθεί ότι ο Ιμπραήμ πράγματι επανακατέλαβε το μεγαλύτερο κομμάτι της Πελοποννήσου όχι όμως την περιοχή του Ναυπλίου και την Ύδρα. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα δυο ελεύθερα, ίσως να μην είχε αξία η κινητοποίηση των Μ.Δ. Όντως το Ναυαρίνο ήταν καταλυτικό, αλλά για να φτάσουμε εκεί προηγήθηκε η επανάσταση, εκτός κι αν πούμε ότι δεν έγινε ποτέ επανάσταση…
Λέει ο Νίκος Δήμου πως έγιναν πράξεις θηριωδίας εκ μέρους των Ελλήνων και ότι στην Τριπολιτσά σφάχτηκαν χιλιάδες άμαχοι. Δίκιο έχει. Αλλά προς τη αναφορά; Υπήρξε πότε πόλεμος στην Ιστορία που είχε αμάχους-θύματα και από τις δυο πλευρές; Το Μεσολόγγι, η Χίος, τα Ψαρά; Εκεί δεν έγιναν θηριωδίες; Και ας μην ξεχνάμε και την θηριωδία κατά της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας με την ανατίναξη της Ακρόπολης πολύ πριν ξεσπάσει η Επανάσταση. Ο Σολωμός είπε : “Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Άγγλου” και δεν υπάρχει καλύτερο σχόλιο για τη μπάλα του Μοροζίνη. Ακόμη κατά ένα παράδοξο τρόπο μόνο οι θηριωδίες των Τούρκων κατά των Ελλήνων ξεσήκωσαν την κοινή γνώμη στην Ευρώπη. Και αυτό λέει κάτι…
Και να έρθουμε τώρα και στα περί Εκκλησίας. “Η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο” λέει ο Νίκος Δήμου. Είναι αλήθεια ότι ο Γρηγορίος Ε΄ αφόρισε την επανάσταση, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μετά την εκδήλωση της επανάστασης του Υψηλάντη στη Βλαχία, άρχισαν μαζικές διώξεις κατά των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης, με σφαγές και φυλακίσεις. Μεταξύ των άλλων φυλακίστηκαν ή εκτελέστηκαν πολλοί επίσκοποι, ενώ ο Σουλτάνος διέτασε τον Πατριάρχη να στείλει και άλλους για φυλάκιση. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο Πατριάρχης, επικεφαλής συνόδου αρχιερέων και λαϊκών, αναγκάστηκαν να εκδώσουν δύο αφορισμούς. Ο ίδιος ο Υψηλάντης με επιστολή του καθησύχαζε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ότι «ο μεν Πατριάρχης βιαζόμενος παρά της Πόρτας σας στέλλει αφοριστικά και εξάρχους παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρτα, εσείς όμως να τα θεωρείτε ταύτα ως άκυρα, καθότι γίνονται με βία και δυναστείαν και άνευ θελήσεως του πατριάρχου». Για να μην μιλήσουμε για το πόσοι κληρικοί και επίσκοποι μπήκαν στον Αγώνα και θυσιάστηκαν. Για να μην μιλήσουμε για τον Κοσμά τον Αιτωλό! Αν ήθελε να κατηγορήσει ο Ν. Δήμου για κάτι τα σχολικά βιβλία θα έπρεπε να ήταν, ότι δεν αφιερώνουν όσο χώρο θα έπρεπε στον Χατζή Χαλίλ Εφέντη που ήταν ο ανώτατος θρησκευτικός αρχηγός των Οθωμανών και αρνήθηκε να εκδώσει, όπως του ζητούσε ο Σουλτάνος, διαταγή (φετφά) με την οποία να επιτραπούν μαζικές σφαγές κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.
Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να κάνει κανείς μια συνολική αποτίμηση και όχι να διαλέγει τα γεγονότα που του αρέσουν… Ο Νίκος Δήμου διάλεξε το στρατόπεδο του εθνομηδενισμού και έδωσε άλλοθι στις φανατικές φωνές. Δυστυχώς αυτή η “τύπου Ρεπούση” στάση δείχνει ότι αυτά τα άτομα “τρέφονται” από την ύπαρξη ακραίων φωνών, φονταμεταλιστών και εθνικιστών. Μόνο η ύπαρξη αυτών, δίνει αντίστοιχα και λόγο ύπαρξης στην παρηκμασμένη “πνευματική” ελίτ που εκπροσωπεί ο Ν. Δήμου και η οποία καταφέρνει να επιβιώνει, γιατί, αφ΄ενός διατηρεί σε αντίθεση με τους φονταμεταλιστές ένα όχι γραφικό επικοινωνιακό προφίλ, και αφ΄ετέρου γιατί έχει σιωπήσει απέναντι στη σύγχρονη λεηλασία της χώρας, από τους εγχώριους ολιγάρχες, από εκδότες – μηντιάρχες και κλέφτες πολιτικούς.
