Πως μιλούν για ανασυγκρότηση και πρωτογενή τομέα χωρίς προτάσεις και ανάλογες δράσεις;

Αν και έχουν μπροστά τους τη μεγαλύτερη φυσική λίμνη της χώρας, στους κατοίκους των παρατριχώνιων οικισμών έταξαν νερό απ' το... Καστράκι. Σε καμιά δεκαετία... ίσως πιούν από εκεί...

Ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση και πρωτογενής τομέας είναι οι τρεις “καραμέλες” που ακούμε το τελευταίο διάστημα από τους πολιτικούς. Ενόψει των δημοτικών και των περιφερειακών εκλογών τα ακούμε και από τους υποψηφίους στην αυτοδιοίκηση, παρ’ όλο που το θέμα δεν άπτεται εξ΄ολοκλήρου στην αρμοδιότητά τους. Δυο παραδείγματα θα φέρουμε από την περιοχής μας για να δείξουμε τι δεν έκαναν και τι θα μπορούσαν να κάνουν.

Το πρώτο έχει να κάνει με το αρδευτικό της Μακρυνείας. Η ανεπάρκεια του πεπαλαιωμένου αρδευτικού δικτύου είναι γνωστή χρόνια τώρα. Η περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος και ο δήμος Αγρινίου, αφού ταλαιπωρήθηκαν αρκετά λόγω γραφειοκρατικών αγκυλώσεων σχετικά με την αρμοδιότητα των ΤΟΕΒ, μέχρι να καταλάβουν ποιος είχε αρμοδιότητα, φτάσαμε στο σημείο οι αγρότες να έχουν τη λίμνη στα πόδια του και να μην μπορούν να ποτίσουν. Μόλις τον περασμένο Νοέμβριο υπογράφτηκε σύμβαση ύψους μόνο 200.000 ευρώ για την αποκατάσταση των αντλιοστασίων της περιοχής. Πράγμα που δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα του αρδευτικού στη Μακρυνείας, αλλά απλώς θα το μπαλώσει προσωρινά. Το θέμα είναι ότι ενώ τον Σεπτέμβριο του 2013 βγήκε προκήρυξη από το πρόγραμμα “Αλ. Μπαλτατζής” που απευθύνονταν αποκλειστικά στους δήμους για μικρά εγγειοβελτιωτικά έργα και έργα διαχείρισης υδατικών πόρων έως 500.000 ευρώ, δεν έγινε καν αίτηση. Ανάλογη αδράνεια και από την περιφέρεια που το πρόγραμμα απονιτροποίησης, που θα ήταν σημαντική βοήθεια και για τους αγρότες αλλά και για το περιβάλλον στην περιοχή μας, πήγε μόνο στην Ηλεία…

Το δεύτερο παράδειγμα οι αναπτυξιακές εταιρείες των ΟΤΑ, που διαχειρίζονται προγράμματα για τον οικοτουρισμό και την πρωτογενή παραγωγή όπως το Leader. Δύσκολα θα βρει κανείς ένα μεγάλο έργο έγινε στην Αιτωλοακαρνανία από τις αναπτυξιακές του νομού και αφορά όχι δυο -τρια φυσικά πρόσωπα αλλά μια ευρύτερη προσπάθεια. Αν διαβάσατε στο AγρίνιοCutlure.gr το θέμα με τους παραγωγούς ροδιού στην Αιτωλοακαρνανία που αποφασίζουν να ενώνουν τις δυνάμεις τους με την «Αλφειός – Ρόδι» στη Ηλεία, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι στην Ηλεία η συγκεκριμένη κίνηση των αγροτών (που λειτουργεί ως ΑΕ με 126 μετόχους–παραγωγούς και όχι ως συνεταιρισμό) βρήκε μεγάλη αναπόκριση από την “Αναπτυξιακή Ολυμπία” των δήμων της περιοχής στην προσπάθειά της να εντάξει το επενδυτικό της σχέδιο για τη δημιουργία εργοστασίου – χυμοποιητήριου ροδιού στο Leader Ολυμπίας. Οι παραγωγοί ροδιού της Αιτωλοακαρνανίας μας μετέφεραν πως όταν πρωτοξεκινούσαν την καλλιέργεια, μεγάλος αυτοδιοικητικός άνδρας τους ρωτούσε που θα πουλήσουν την παραγωγή τους… Όταν λοιπόν κανείς δυσκολεύεται να δει παραπέρα, προφανώς δεν θα κάνει τίποτα.

Πως λοιπόν τώρα μιλούν για ανασυγκρότηση και πρωτογενή τομέα χωρίς προτάσεις και χωρίς ανάλογες δράσεις στο βιογραφικό τους;

Δ.Π