Του Δημήτρη Παπαδάκη
Οι εκλογές πέρασαν. Όσοι από εσάς παρακολουθήσατε τα αποτελέσματα από την ιστοσελίδα του υπουργείου Εδωτερικών θα παρατηρήσατε ότι δίπλα από κάθε υποψήφιο υπήρχε ένα κουτάκι που υποδήλωνε τη στήριξη που έχει, με το ανάλογο χρώμα για το κάθε κόμμα, και ένα ανθρωπάκι με το ανόλογο επίσης χρώμα για το κόμμα από το οποίο προέρχεται ο υποψήφιος.
Από τα χρώματα είτε στα ανθρωπάκια, είτε στα κουτάκια απουσίαζε παντελώς το πράσινο χρώμα. Όλοι οι δήμαρχοι που το 2010 είχαν εκλεγεί με το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ ζήτησαν με αίτησή τους να μην υπάρχει δίπλα από το όνομά τους, ούτε ανθρωπάκι ούτε κουτάκι. Αναμενόμενο μιας και εδώ και καιρό με δηλώσεις τους όλοι διατυμπάνιζαν την “ανεξαρτησία” τους. Είναι άλλο όμως να το λες και άλλο να το βλέπεις. Να βλέπεις να μην υπάρχει καν ανθρώπακι δίπλα στο όνομα του υποψηφίου που να δηλώνει το κόμμα απ’ το οποίο προέρχεται. Λες και προήλθαν από παρθενογένεση!
Δεν χρειάζεται όμως να τους κράξει κανείς περισσότερο. Εξάλλου η πλειοψηφία των δημάρχων του ΠΑΣΟΚ που εξελέγησαν το 2010 δεν επανεξελέγησαν. Αν θέλει να δει κανείς τα πράγματα κάπως πιο αισιόδοξα, μάλλον θα πρέπει να εκτιμήσει την όλη ιστορία ως δείγμα υγείας. Ως ένα δείγμα ντροπής. Ντροπή, γιατί οπωσδήποτε μπορεί όλοι στο ΠΑΣΟΚ να μην ήταν Τσοχαντζόπουλοι, ίσως όμως να κατάλαβαν ότι στηρίζοντας ο καθένας με τις μικρές ή μεγάλες του δυνάμεις μια κατάσταση, έβλεψαν τη χώρα έστω και άθελά τους ή εν αγνοία τους. Υπό κάποια έννοια μπορεί να θεωρήσει κανείς το γεγονός ότι εξαφανίστηκαν τα πράσινα ανθρωπάκια, ως ένα ψείγμα φιλότιμου που ίσως έχει απομείνει σε κάποιους…
