Ερευνήθηκε στη θέση «Μέγα Βουνί»(Μπελιχρινιάσα-Καστρί).
Η διάμετρος του θαλάμου του είναι 3,40 και το σωζόμενο ύψος της θόλου 1,65 μ., διατηρώντας 20 δακτυλίους, που διαμορφώνονται σε κανονικές οριζόντιες σειρές (εικ. 1-2).Ο δρόμος, μήκ. 3,50 μ., καλύπτεται από οριζόντιες πλακοδοκούς. Μορφολογικά εντάσσεται στην ομάδα τάφων της βορειοδυτικής Ελλάδας με μικρές σχετικά διαστάσεις και δρόμο που οδηγεί στο θάλαμο χωρίς ειδική διαμόρφωση (στόμιο και πρόσοψη). Στο εσωτερικό του ήταν εντελώς διαταραγμένος. Περισυλλέχθηκε πληθώρα κεραμικής που ανήκει στην υστεροελλαδική IIIΑ1-ΙΙΙΑ2 (14ος αι. π.Χ.), ενώ δεν λείπει και η τοπική χειροποίητη (εικ. 3), η οποία υποδηλώνει επαφές με άλλες περιοχές του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου (Ήπειρος, Ιόνια νησιά).
Το εύρημα της Κεχρινιάς όχι μόνον επεκτείνει τα γεωγραφικά όρια της περιφέρειας του μυκηναϊκού κόσμου στην ενδοχώρα της βορειοδυτικής Ελλάδας, αλλά παράλληλα προσθέτει έναν ακόμα θολωτό τάφο στους ήδη γνωστούς της Αιτωλοακαρνανίας, που αριθμούν με βεβαιότητα τους ένδεκα.
ΛΣΤ’ ΕΦΟΡΕΙΑ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ.
