Του Δημήτρη Παπαδάκη
Μετά τους τριγμούς που ακολούθησαν τις επικρίσεις του Γάλλου υπουργού Οικονομίας, Αρνό Μοντμπούρ για τις κυβερνητικές επιλογές και τις δηλώσεις του κατά της πολιτικής λιτότητας της Άνγκελα Μέρκελ, ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, υπέβαλε σήμερα το πρωί στον Πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ, την παραίτηση της κυβέρνησής του. Βέβαια σε κάποια ΜΜΕ η παραίτηση της κυβέρνησης της Γαλλίας παρουσιάζεται ως αίτημα του προέδρου Ολάντ μετά τις δηλώσεις κατά της πολιτικής της Μέρκελ.
Όπως και να ‘χει είναι εμφανές ότι έχουμε να κάνουμε και με την ευθιξία κάποιων μελών της Γαλλικής Κυβέρνησης, κυρίως του υπουργού Οικονομικών, αλλά δυστυχώς υπάρχει καταφανής πια η πρακτική όποιος διαφωνεί με την λιτότητας της Μέρκελ να τον τρώει η μαρμάγκα και να του ζητούν να παραιτηθεί. Ο Γάλλος Υπ. Οικονομικών Μποντεμπούρ κατηγόρησε τον πρόεδρο Ολάντ και τον πρωθυπουργό ότι σέρνονται με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η γερμανική δεξιά και εκφράζει η Άνγκελα Μέρκελ. Με τις δηλώσεις αυτές συντάχθηκε και ο υπουργος Παιδείας Μπενουά Αμόν.«Η Γαλλία δεν μπορεί πλέον να φέρεται και να άγεται», είπε, μεταξύ άλλων, ο υπουργός και, αναφερόμενος στη γερμανική οικονομική πολιτική, πρόσθεσε: «πρέπει να υψώσουμε τον τόνο. Η Γερμανία έχει πιαστεί στην παγίδα της πολιτικής της λιτότητας που επέβαλε σε όλη την Ευρώπη. Όταν λέω η Γερμανία, ομιλώ για τη γερμανική δεξιά που υποστηρίζει την Άγγελα Μέρκελ. Η Γαλλία δεν έχει την τάση να ευθυγραμμίζεται με τα ιδεολογικά αξιώματα της γερμανικής δεξιάς».
Το να αντιπαραβάλλει κανείς τη στάση των Γάλλων με τα δικά μας φερέφωνα της Μέρκελ είναι εύκολο. Εξάλλου κανείς δεν περίμενει από τους στουρναρό-χαρδουβέληδες τίποτα διαφορετικό από ότι κάνουν. Το πιο σημαντικό γενικότερα, για την Ευρώπη είναι η επιβολή της Μέρκελ στην πολιτική κάθε χώρας. Με πρόθυμους, ενδεχομένως διεφθαρμένους από την Siemens και πολιτικούς που παρακολουθούνται από τις Γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι γίνονταν στην Τουρκία, η πολιτική της Μέρκελ “σαρώνει” όλη την Ευρώπη. Kαι το δυστύχημα για την Ευρώπη είναι ότι μπορεί να υπάρχουν παραδείγματα αντίστασης, όπως αυτό σήμερα στη Γαλλία, δεν υπάρχει όμως μια ελκυστική πρόταση – απάντηση στην πολιτική αλλά και στην απολυταρχία που επιβάλλει την πολιτική της Μέρκελ.
