Γράφει η Αρετή
Χιλιάδες χωρισμοί και άλλες τόσες υποσχέσεις που δεν κρατήθηκαν. Μεγάλοι έρωτες, πόθοι, εκρήξεις στιγμών, η σημαντικότητα και η απλότητα του σύμπαντος σ’ ένα φιλί και ένα σκίρτημα.
Και έπειτα ένα αντίο. Είτε κοινό είτε ένα σκληρό μονόπλευρο αντίο. Άνθρωποι σκυμμένοι, κουμπώνοντας συναισθήματα, ταξινομώντας στιγμές, διαγράφοντας αναμνήσεις.
Κάθε φορά, κάθε ένωση αντικατοπτρίζει την μοναδικότητα της φύσης, την πίστη του ανθρώπου να πιστεύει ξανά και ξανά σε σένα, σε μένα, στον έρωτα. Η ίδια ιστορία για όλους μας με άλλη αρχή, άλλο τέλος και άλλο σκηνοθέτη. Το σενάριο ίδιο με μικρές διαφορετικές λεπτομέρειες που κάνουν την κάθε ιστορία να την ζεις, να την γράφεις, να την διαβάζεις αλλιώς.
Στίχοι, τραγούδια, φωτογραφίες στοιβαγμένα όλα γύρω γύρω από δυο ανθρώπους που τόλμησαν την ένωση. Προσπάθησαν να αγαπηθούν, να αγαπήσουν και να πιστέψουν στην ανατροπή του έρωτα.
Χιλιάδες χωρισμοί και άλλες τόσες υποσχέσεις που τελικά δεν κρατήθηκαν. Τόσοι ερωτευμένοι άνθρωποι και άλλοι τόσοι χωριστά. Κάθε φορά, για κάθε άνθρωπο, για κάθε ιστορία, η ίδια απορία…
Που πάει τόση αγάπη μετά;
Γίνεται αστέρι, σκόνη για έναν άλλο πλανήτη; Γίνεται λουλούδι ή λίπασμα για την επόμενη ένωση;
Ξεχνούν οι άνθρωποι ή είναι η αγάπη κερί αναμμένο που σβήνει με φύσημα αέρα; Η ζέστη και η φλόγα υφίσταται όσο είσαι εκεί και φροντίζεις το καντήλι, προσέχεις το λάδι και το νερό.
Αλλά υπήρξε, υπήρξε κάτι μην το ξεχνάς… Που πάει τόση αγάπη μετά; Που πάει…
Περπατάς στον απέναντι δρόμο και δεν είσαι τίποτα άλλο από ένα περαστικό για κάποιον που καιρό ησύχαζε στην αγκαλιά σου.
Εγώ πιστεύω στα λόγια και στις υποσχέσεις των ερωτευμένων. Αλήθεια, πιστεύω! Γι αυτό και από τους ίδιους περιμένω μιαν απάντηση.
Ρωτάω και ξαναρωτάω, που πάει τόση αγάπη μετά;
Εγώ δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά αν και έχω ζήσει εκρήξεις, στιγμές, γεννήσεις και φτερουγίσματα.
Δεν ξέρω που πάει η αγάπη, ειδικά αυτή που τελικά δεν υπήρξε ποτέ…
Πετάω
Κοιτάω
Πιο μέσα ακουμπάω ξανά
και βρίσκω εσένα
με μάτια από δάκρυα στεγνά
Μια αγκαλιά
υπάρχει ακόμα για μένα
φιλιά δοσμένα
στου κόσμου τη μαύρη ερημιά
Πετάω
Ρωτάω
που πάει τόση αγάπη μετά. . .
Απόσπασμα στίχων: Πετάω (Στίχοι -Μουσική Σταμάτης Κραουνάκης)
