Του Δημήτρη Παπαδάκη
Με το βομβαρδισμό ενημέρωσης που όλοι επιδιώξαμε τις τελευταίες μέρες ένα συμπέρασμα είναι βέβαιο : Ελλάδα και δανειστές χορεύουν ένα γαϊτανάκι εκβιάζοντας ο ένας τον άλλο, χωρίς κανείς -μέχρι στιγμής- να κάνει πίσω. Εξ’ ου και το αδιέξοδο.
Είναι δεδομένες οι ευθύνες των δανειστών που ενώ έχουν αναγνωρίσει τα “λάθη” του προγράμματος που έληξε χθες, δεν μπήκαν στη διαδικασία να κάνουν κάποια βήματα προς τα πίσω, αλλά επιχείρησαν να ζητήσουν νέα μέτρα από τη νέα κυβέρνηση για να μετρήσουν την αξιοπιστία της. Όμως το σημαντικότερο είναι το τι κάνουμε εμείς ως Ελλάδα. Εμείς λοιπόν δια του Τσίπρα αποτύχαμε παταγωδώς! Τι θα καταλάβουν οι Ευρωπαίοι από ένα ενδεχόμενο ηχηρό “όχι” στο δημοψήφισμα που δεν κατάλαβαν από το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου; Η κυβέρνηση ανάλωσε πολύ χρόνο για να βαφτίσει “Θεσμούς” την Τρόικα, ανάλωσε πολύ χρόνο με τη δημιουργική ασάφεια, με το να βάλει ξανά στις ράγες τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και στο τέλος η ίδια πρότεινε ένα σκληρό μνημόνιο με 8 δισ. ευρώ μέτρα. Μάλιστα σήμερα στο και ένα για μια συμφωνία, ζητά νέο μνημόνιο 30 σχεδόν δισ. ευρώ. Σημειωτέον δε ότι καμία βοήθεια δεν ήρθε από Ρωσία, Κίνα ή ΗΠΑ.
Στο μεσοδιάστημα η κυβέρνηση επέλεξε να αποκαταστήσει κάποιες αδικίες του παρελθόντος -καλώς ως ένα βαθμό- αλλά απευθυνόμενη σε πολύ πολύ μικρές ομάδες του δημοσίου και μόνο (καθαρίστριες ΥΠΟΙΚ, διαθέσιμοι, σχολικοί φύλακες κ.α). Το ολέθριο λάθος σήμερα της κυβέρνησης είναι ότι πήγε σε δημοψήφισμα χωρίς να εξασφαλίσει ότι θα είναι ανοιχτές οι τράπεζες, κάτι που προκαλεί “έμφραγμα” σε μια μισοπεθαμένη οικονομία. Χώρια βέβαια ότι πρόκειται για ένα δημοψήφισμα – παρωδία με συνοπτικές διαδικασίες και με ένα ερώτημα που πλέον δεν υφίσταται.
Αν ο Τσίπρας ήθελε εξ’ αρχής τη ρήξη και να δώσει ένα μάθημα “δημοκρατίας” στους Ευρωπαίους, υπήρχαν πράγματα που μπορούσε να κάνει και που παραδόξως δεν έκανε. Για παράδειγμα, δεν κατήγγειλλε την εξωδικαστική συμφωνία με τη Siemens και δεν ζήτησε τον αποκλεισμό της από τους διαγωνισμούς σε όλη την Ε.Ε. Δεν κατέσχεσε το κτήριο του Ινστιτούτου Γκαίτε προς υλοποίηση της σχετικής απόφασης του Αρείου Πάγου που αφορά σε αποζημιώσεις στα θύματα του Διστόμου. Σήμερα η Κωνσταντοπούλου πλακώνεται με τη Κοσιώνη για την προπαγάνδα του ΣΚΑΪ, αλλά δεν έβαλε τα κανάλια ακόμη να πληρώσουν για τις τηλεοπτικές άδειες, ούτε τα έκλεισε για τα χρέη τους. Εδώ βρήκανε τρόπο να αλλάξουν τους διοικητές στα νοσοκομεία χωρίς αποζημείωση και δεν μπορούν να βάλουν τα κανάλια να πληρώσουν;
Αν ο Τσίπας καταφέρει να σώσει το πράγμα και να πετύχει τελικά μια λιγότερο επώδυνη συμφωνία, μαγκιά του. Αλλά το βέβαιο είναι ότι έχει διαψεύσει τις προσδοκίες. Αν δεν καταφέρει να περιμαζέψει κάπως την κατάσταση, τότε σύντομα θα αποτελέσει παρελθόν και θα κινδυνεύσει να καθίσει στο σκαμνί του κατηγορουμένου.
YΓ: Ο Τσίπρας δεν έπεισε τους βουλευτές του να αρνηθούν το βουλευτικό αυτοκίνητο, θα πείσει τους Ευρωπαίους για μια λιγότερο επώδυνη συμφωνία;
