Του Δημήτρη Παπαδάκη
O Ελληνικός Λαός παρά το γεγονός ότι κλήθηκε με τις τράπεζες κλειστές σε ένα δημοψήφισμα – παρωδία να αποφασίσει για τη διαπραγμάτευση, λίγο – πολύ επανέλαβε αυτό που είπε στις εκλογές : φρένο στη λιτότητα και τα βάρη να φύγουν από τους “συνήθεις υπόπτους”.
Με το που “κλείδωσε” το “Όχι” του λαού στο 61,3% άρχισε η επιχείρηση μετατροπής του σε “Ναι”. Και δεν είναι μόνο ότι το “Ναι” σε μια συμφωνία θα φέρει νέα υφεσιακά μέτρα, είναι ότι το “Ναι” είναι επί της ουσίας ένα “Ναι” στους εκβιασμούς. Τρανό παράδειγμα, η αποπομπή από το υπουργείο Οικονομικών του Γιάνη Βαρουφάκη. “Λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, μου κατέστη γνωστό ότι οι συμμετέχοντες στο Eurogroup, και λοιποί εταίροι, θα «εκτιμούσαν» την… απουσία μου από τις συνεδριάσεις του, κάτι που ο Πρωθυπουργός έκρινε ότι ίσως βοηθήσει στην επίτευξη συμφωνίας” ανέφερε ο πρώην πια Υπουργός Οικονομικών. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το χατίρι των «εκβιαστών» του Eurogroup, παρά τα όσα μεγαλόστομα ακούσαμε για “υπερήφανη” διαπραγμάτευση πάνε περίπατο.
Το δημοψήφισμα απέδωσε. Η κυβέρνηση που θα έπεφτε, όπως παραδέχθηκε ο Τσακαλώτος, ενδεχομένως ακόμη και αν καλούνταν να ψηφίσει τη συμφωνία που πρότεινε η ίδια, παραμένει στη θέση της. Και πλέον έχει μια τελευταία ευκαιρία : να φέρει μια συμφωνία, μαζί με μια δέσμευση των δανειστών για αναδιάρθρωση του χρέους. Το σημαντικότερο όμως είναι να τηρηθεί όσον αφορά τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που πράγματι χρειάζεται η χώρα για την πάταξη της γραφειοκρατίας, της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. Για να μπορέσει να αποκαταστήσει η κυβέρνηση το αίσθημα του δικαίου -όσο είναι αυτό εφικτό- σε όσους έπληξε περισσότερο η κρίση, διαφορετικά με τα υφεσιακά μέτρα που θα περιλαμβάνει η συμφωνία η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να σταθεί.
