Του Δημήτρη Παπαδάκη
Πριν ενάμιση περίπου μήνα έγραφα ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι ένα και το αυτό. Γιατί αρνούνται να συμφωνήσουν -φοβούμενοι το πολιτικό κόστος- τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα. Αρνούνται να συμφωνήσουν ακόμη και στην κατάργηση των πρόωρων συντάξεων κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουν ότι για να πληρώνει το χρεοκοπημένο κράτος και τα φαλιρισμένα ασφαλιστικά ταμεία σύνταξη σε ένα 50άρη ή 55άρη, μένουν άνεργοι 3-4 τουλάχιστον νέοι.
Τώρα ενόψει των εκλογών με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπαίνει στη συζήτηση το ενδεχόμενο του “μεγάλου συνασπισμού”, υπό την έννοια ότι μια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ θα έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία να σχηματίσει μια κυβέρνηση μακράς πνοής που θα κάνει επιτέλους πράξεις τις “μεγάλες” και “επώδυνες” μεταρρυθυμίσεις. Θα αντιπαρέλθουμε φυσικά το… οξύμωρο ο Μεϊμαράκης, “ο θεματοφύλακας των ιερών και οσίων της κεντροδεξιάς”, να συνεργαστεί με τον “ψευτράκο” Τσίπρα…
Ο μεγάλος συνασπισμός δεν μπορεί παρά να είναι μια ακόμη ευκαιρία για πολιτική επιβίωση του κρατισμού, των πελατειακών σχέσεων και της διαφθοράς. Το μόνο που μπορούν να κάνουν αυτά τα δύο κόμματα μαζί είναι να συνεχίσουν να υπερπροστατεύουν το δημόσιο και τις παθογένειές του έναντι του ιδιωτικού τομέα. Και στην καλύτερη των περιπτώσεων, γιατί η διεθνής οικονομική συγκυρία έχει πλέον αρκετά σύννεφα (πχ. κρίση στην Κίνα), να εφαρμόσουν το μνημόνιο φέρνοντας ένα αποτέλεσμα κοντά αλλά κάτω από τους δημοσιονομικούς του στόχους, που θα πρέπει από τώρα να θεωρούμε δεδομένο ότι με τα υφεσιακά μέτρα που περιλαμβάνει είναι αδύνατο να πιαστούν.
Το πρώτιστο ζητούμενο δεν είναι η συννενόηση στην προστασία των κρατικοδίαιτων ελίτ ( του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα) και στην επιβολή φοροκαταιγίδων, το πρώτιστο ζητούμενο είναι η κατάργηση των ελίτ, η δικαιοσύνη, η εξυγίανση του δημοσίου, η μετατροπή της χώρας από ένα μικρό βαλκανικό κρατίδιο ολιγαρχών και κομμουνιστών, σε μια χώρα δυτική, φιλελεύθερη, που θα διεκδικήσει τη θέση της ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Αν κάποια κυβέρνηση μπορέσει κυβερνώντας τη χώρα απρόσκοπτα για δύο – τρία χρόνια να τη στρέψει σε μια τέτοια κατεύθυνση και ο κόσμος θα σταματήσει να αναζητά το ψέμα των λαϊκιστών και η εθνική συνεννόηση θα έρθει όταν έρθουν τα πρώτα αποτελέσμα και διαπιστώσουν όλοι ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να σηκώσει η χώρα κεφάλι. Το δυστύχημα είναι ότι κανένα κόμμα από τα υπάρχοντα δεν φαίνεται να έχει τέτοιες επιδιώξεις, αφού δεν θέλει να τα βάλει με την πελατεία του.
