Του Δημήτρη Παπαδάκη
Το διάστημα που πέρασε με αποκορύφωμα σήμερα την αναβολή/ματαίωση των εσωκομματικών στη Νέα Δημοκρατία, αποτελεί μια ακόμη απόδειξη ενός ολιγαρχικού παρακράτους που κυβερνά την Ελλάδα. Ο κόσμος που θέλει να αλλάξει η Ελλάδα και να αρχίζει να μοιάζει με ένα κράτος του δυτικού κόσμου και όχι με μια σοβιετικού τύπου οικονομία, παραμένει εγκλωβισμένος είτε στη ΝΔ των “τζακιών” και των μουλάδων του νεότερου καραμανλισμού, είτε στην αποχή.
Η ανοιχτή διαδικασία για την ανάδειξη νέου προέδρου στη ΝΔ θεωρητικά θα ήταν μια ευκαιρία, να εκφραστεί μια μικρή έστω μερίδα αυτού του κόσμου. Ωστόσο ο κόσμος αυτός χαρακτηρίστηκε ως “περαστικός” από τους κοτζαμπάσηδες της ΝΔ, οι οποίοι μετέτρεψαν το κόμμα παλιότερα σε ενοχικό γαλάζιο ΠΑΣΟΚ και τώρα σε ένα φοβικό γαλάζιο ΣΥΡΙΖΑ. Οι “Κιμ Γιόνγκ Ουν” της Νέας Δημοκρατίας όμως είχαν άλλη απόψη από τη στιγμή που είδαν ότι ο κόσμος δεν θα βγάλει τον εκλεκτό τους. Για την ακρίβεια το σημερινό φιάσκο το είχαν προσχεδιάσει απ’ ό,τι φαίνεται : Τη διεξαγωγή των εκλογών ανέλαβε μια ουσιαστικά τυχάρπαστη εταιρεία, που δεν διατηρεί καν ιστοσελίδα και τι… παράδοξο, αντί να μας πουν πότε θα λυθεί το δήθεν (;) «τεχνικό πρόβλημα» -το πιο πιθανό θα ήταν να μας πουν ότι οι εκλογές θα γίνουν την ερχόμενη Κυριακή- ακούμε από τον διευθυντή του κόμματος πως η εταιρεία επέστρεψε αμέσως ήδη ένα μέρος των χρημάτων που έλαβε… ακούμε για συνέδριο… ακούμε ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή…
Παίζεται ένα μεγάλο πολιτικό και οικονομικό παιγνίδι αυτή τη στιγμή για ολόκληρη τη χώρα και όχι μόνο για τη ΝΔ. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά είναι πολύ κρίσιμος ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μια περίοδο που η κυβέρνηση αρχίζει να ξηλώνεται από τα “όχι” των βουλευτών της. Αυτό βέβαια φάνηκε και το προηγούμενο διάστημα που ο Τσίπρας όντας στο αντιπολιτευτικό απυρόβλητο έκανε στην κυριολεξία ό,τι χειρότερο μπορούσε για τις προοπτικές της χώρας, αφού δεν ένιωθε πίεση από πουθενά. Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι βέβαιο πως θα καταγράψει για το διάστημα από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα με τα μελανότερα χρώματα την ανύπαρκτη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Τσίπρα από όλες τις πτέρυγες της βουλής. Διόλου τυχαία σήμερα ο Τσίπρας καλεί σε συνέντευξή του στο “Έθνος” σε εθνική συνεννόηση τους πολιτικούς αρχηγούς για τα μεγάλα ζητήματα της χώρας, όπως είναι το Ασφαλιστικό, η Παιδεία, η Συνταγματική Αναθεώρηση και έναν πάγιο εκλογικό νόμο. Διόλου τυχαία τα σενάρια για μια οικουμενική κυβέρνηση ή ένα “μεγάλο συνασπισμό” μόλις άρχισαν να επανέρχονται. Μια συνεννόηση των κομμάτων απαιτείται, αλλά όχι για να μοιραστούν τα Υπουργεία και τα πόστα στην κρατική μηχανή σε κομματικούς καρεκλοκένταυρους. Ας μην έχει λοιπόν κανείς την ψευδαίσθηση ότι οι βαρόνοι της ΝΔ θα καθίσουν με τους Φλαμπουράρηδες του ΣΥΡΙΖΑ να συζητήσουν για ένα σχέδιο που θα διορθώνει τις παθογένειες του δημοσίου και της οικονομίας και κυρίως θα συζητήσουν για το πως θα πείσουν το λαό για την αναγκαιότητα των αλλαγών.
Οι κυβερνήσεις και οι πλειοψηφίες διαμορφώνονται με εκλογικές διαδικασίες και όχι πίσω από κλειστές πόρτες. Την πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο το πληρώσαμε με επτά χρόνια γύψου και με την μισή Κύπρο. Την επόμενη, με τον Παπαδήμο, εξαϋλώθηκε με το PSI η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων. O ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πληρώσει για τα ψέματά του, και η ΝΔ πρέπει -αν μπορεί- να γίνει ένα κανονικό κεντροδεξιό κόμμα χωρίς τα φοβικά συμπλέγματα του παρελθόντος. Το “παλιό” της μεταπολίτευσης δεν θέλει τίποτα από τα δύο.
