Του Δημήτρη Παπαδάκη
Ο Αλέξης Τσίπρας δύο μέρες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου τοποθετεί τον εξάδελφό του, μηχανολόγο μηχανικό στο επάγγελμα, μετακλητό υπάλληλο ως σύμβουλο του Υπ. Εξωτερικών. Λίγο αργότερα τον Απρίλιο του 2015 ο εξάδελφος του Πρωθυπουργού διορίζεται ως γενικός γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του ΥΠΕΞ. Ένας μηχανολόγος μηχανικός στις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις της χώρας… Ο Πρωθυπουργός είχε δώσει το στίγμα και έκτοτε όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε την πρωθυπουργική τακτική. Παιδιά, ανήψια, γκόμενοι, συμβίες, γυναίκες, κουνιάδες, μπατζανάκια, ανηψούλες στελέχωσαν όχι μόνο τις θέσεις των μετακλητών υπαλλήλων στα υπουργικά και βουλευτικά γραφεία, αλλά και τις θέσεις των ανώτερων κρατικών αξιωματούχων.
Αποκορύφωμα είναι ο… σύντροφος της συντρόφισσας, ο σύζυγος της βουλευτού κας Καφαντάρη, που διορίστηκε Διευθύνων Σύμβουλος της Δημόσιας Επιχείρησης Ενεργειακών Επενδύσεων (ΔΕΠΕΝΕ Α.Ε.), μια νέα ΔΕΚΟ που επί του παρόντος δεν έχει αντικείμενο, αφού ματαιώθηκε η κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ρωσία στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας, στην κατασκευή του οπίου θα συμμετείχε η εν λόγω ΔΕΚΟ. Αποκορύφωμα επίσης είναι ότι η εγκύκλιος για το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο προβλέπει ότι όλοι αυτοί οι συνεργάτες των υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματεέων θα λαμβάνουν μισθούς που ένας δημόσιος υπάλληλος θα τους δει λίγο πριν βγεί στην σύνταξη.
Τα ρουσφέτια του ΣΥΡΙΖΑ στα δικά του παιδιά του, έχουν φυσικά το προηγούμενο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Το θέμα είναι όμως ότι η πολιτική τάξη χώρας, ενώ χρεοκόπησε τη χώρα και δημιούργησε εκατομμύρια ανέργων και υποαπασχολούμενων, συμπεριφέρεται ωσάν η χώρα να μην έχει χρεοκοπήσει. Πέντε συμβούλους (μετακλητούς) δικαιούται ο κάθε βουλευτής, αλλά αυτά τα έξι χρόνια της χρεοκοπίας δεν βρέθηκε ούτε ένας να βάλλει μια αγγελία για να προσλάβει, έστω για μια από τις πέντε θέσεις, έναν από τους χιλιάδες ανέργους με πτυχία και μεταπτυχιακά.
Επειδή, το συμπέρασμα είναι, πως η χώρα σε αντίθεση του προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ξεμπερδεύει με το “παλιό”, δεν πρόκειται να κερδίσει το αύριο, αλλά θα παραμείνει κολλημμένη στο “χθες”, οι νέοι και οι άνεργοι αυτής της χώρας καλά θα κάνουν να την εγκαταλείψουν. Εξάλλου, η στόχευση των κυβερνήσεων δεν είναι για τους νέους. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στα χρόνια της κρίσης “πάσχισαν” να εξωθήσουν σε πρόωρες συντάξεις χιλιάδες εργαζομένους και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις κινήσεις του στο ασφαλιστικό (αύξηση ασφαλιστικών, εργοδοτικών εισφορών, άρνηση να αντιμετωπίσει το θέμα μακροπρόθεσμα) δείχνει ξεκάθαρα ότι τον ενδιαφέρουν οι ψήφοι της τρίτης ηλικίας και των υψηλοσυνταξιούχων, παρά το μέλλον των νέων.
