Toυ Δημήτρη Παπαδάκη
Το δημοσιονομικό πλεόνασμα στην συνείδηση του πολύ κόσμου είναι συνδεδεμένο από την εποχή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τα φορολογικά μέτρα και το success story που βίωναν οι αριθμοί και όχι οι άνθρωποι. Τώρα έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το εάν και κατά πόσο είναι εφικτός ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2018. Τα κόμματα εσχάτως τσακώνονται για την πατρότητα της πρότασης για πλεόνασμα 2% στον προϋπολογισμό… και θεωρούν μάλιστα πως το πλεόνασμα σε αυτό το ύψος θέτει τα θεμέλια για την έξοδο της χώρας από την κρίση και της οικονομίας από τον υφεσιακό κύκλο…
Δυστυχώς με τους τσακωμούς τους τα κόμματα για άλλη μια φορά αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση και δεν ενημερώνουν σωστά τους πολίτες. Πρώτον, όσο μεγαλύτερο πλεόνασμα έχει μια χώρα τόσο το καλύτερο. Μια χώρα καταχρεωμένη, όπως η Ελλάδα, έχει ανάγκη από όσο το δυνατόν μεγαλύτερα πλεονάσματα. Δεύτερον, το πλεόνασμα όσο και αν είναι σε ποσοστό του ΑΕΠ έχει σημασία να διακρίνουμε μέσα από ποιο μείγμα πολιτικής προέρχεται. Ένα πλεόνασμα που προέρχεται από άγρια φοροεπιδρομή, μερική παύση πληρωμών του δημοσίου προς τους ιδιώτες και περιορισμό δαπανών σε ευαίσθητους κοινωνικά τομείς (πρόνοια, παιδεία, υγεία), αυτό είναι σίγουρα ένα “ματωμένο” πλεόνασμα. Ένα πλεόνασμα που έρχεται μέσα από επενδύσεις, ανάπτυξη, ισοσκελισμένο κατά το δυνατό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και από λελογισμένη αύξηση των φορολογικών εσόδων από όσους όμως έχουν ακόμη φοροδοτική ικανότητα, αυτό είναι ένα άλλου είδους πλεόνασμα.
Όμως στην Ελλάδα το μείγμα της πολιτικής είναι ένα, το φορολογικό ολοκαύτωμα. Και από τη στιγμή που αυτό δεν θα αλλάξει, τότε πράγματι η τυχόν συμφωνία με τους δανειστές για μικρότερο πλεόνασμα θα είναι ανακουφιστική. Ωστόσο όσο το πλεόνασμα είναι μικρό, τόσο θα αργεί η επιστροφή της χώρας στην “κανονικότητα”. Αυτό όμως ο κόσμος δεν το ακούει σχεδόν από κανένα… Καθένας διαλέγει το δρόμο του : Η Ελλάδα διάλεξε το πλεόνασμα μέσα από υφεσιακά μέτρα και την φοροεπιδρομή. Όσο δεν αλλάξει η πολιτική, τότε και η τυχόν συμφωνία με τους δανειστές για μικρότερο πλεόνασμα θα είναι δώρο άδωρο… από το φαύλο κύκλο δεν θα έχουμε ξεφύγει…
