Του Δημήτρη Παπαδάκη
Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) είναι το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του ελληνικού συστήματος δικαστικού ελέγχου της διοικητικής δράσης. Είναι το Ανώτατο Δικαστήριο ελέγχου της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων και έχει καταξιωθεί ως ο ισχυρός προστάτης τόσο του πολίτη όσο και του Δημοσίου. Αυτά στη θεωρία και στην ιστορία…
Στα χρόνια της νεότερης Ελλάδας και δη στα χρόνια των Μνημονίων, αντί το ΣτΕ να ελέγχει την νομιμότητα των πράξεων της διοίκησης και τη συνταγματικότητα των νόμων, έγινε συν-νομοθέτης και βαδίζει χεράκι-χεράκι με την εκτελεστική εξουσία, πράγμα που αντίκειται στην διάκριση των εξουσιών, που είναι ένας από τους πυλώνες του πολιτεύματος. Οι δικαστές έχουν γίνει εκφραστές της εκάστοτε κυβέρνησης και όποιος δεν το βλέπει αυτό, ζει σε άλλο κράτος. Επιστέγασμα αυτού η ωμή συναλλαγή που έκανε ο Τσίπρας. Έταξε στους δικάστες αυξήσεις για το ένα τρίτο των λειτουργών, αύξηση στους μισθούς εκείνων των λειτουργών που βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας και ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στον μισθό. Και φυσικά δεν ακούσαμε νούμερα… Πόσα εκατομμύρια άραγε θα στοιχίσει αυτή η εξαγορά συνειδήσεων;
Όλα αυτά τα κάνει ένας αυτοπροσδιοριζόμενος ως αριστερός πρωθυπουργός. Αυξήσεις σε δικαστές, αναδρομικά σε ένστολους, τα σπίτια στους πλειστηριασμούς. Οι θεσμοί στην υπηρεσία του καθεστώτος… Ένα κράτος στην υπηρεσία του καθεστώτος…
