Toυ Δημήτρη Παπαδάκη
Δεν είναι η πρώτη φορά που μια συζήτηση στη βουλή σε επίπεδο αρχηγών προκαλεί αποτροπιασμό με τους θεατρινισμούς της. Τσίπρας και Μητσοτάκης συζητούσαν για τη διαπλοκή ωσάν να ήταν κλεισμένοι μέσα σε ένα γραφείο και δεν τους παρακολουθούσε κανείς. Ταυτόχρονα τα επιχειρήματα, οι ερωτήσεις του ενός προς τον άλλο και οι απαντήσεις δεν πρόσφεραν τίποτα, μα τίποτα, καινούργιο.
Ο Τσίπρας προσπαθούσε να αποδείξει ότι η ΝΔ είναι πιο διεφθαρμένη… λες και ο Ελληνικός Λαός δεν το ξέρει και δεν το καταλαβαίνει ότι έχοντας κυβερνήσει τόσα χρόνια περισσότερα από το ΣΥΡΙΖΑ φέρει τις ανάλογες “αμαρτίες”. Ο Τσίπρας μιλούσε σαν να είχε δραπετεύσει από τον παράδεισο του ηθικού πλεονεκτήματος, λες και δεν είναι ανήθικο οι “αριστεροί” να ξεχνούν να δηλώσουν εκατομμύρια στο πόθεν έσχες τους, να παραβρίσκονται στις συζητήσεις τους γάτες Ιμαλαΐων και να δίνουν κανάλια στο Μαρινάκη και τον Σαββίδη. Τα ανήθικα ψέματα που έχει πει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν του δίνουν κανένα ηθικό πλεονέκτημα. Ο Μητσοτάκης από την άλλη αντί να απαντήσει πως η ΝΔ θα αποπληρώσει τα δάνειά της ή τουλάχιστον να ζητήσει ένα συγνώμη που δεν θα αποπληρώσει ποτέ, απαντούσε στον Τσίπρα πως μεγαλύτερη ζημιά στις τράπεζες από τα δάνεια της ΝΔ, έκανε η διαπραγμάτευση του Τσίπρα, το τρίτο Μνημόνιο και τα capital controls… O Mητσοτάκης μας έλεγε πως ο Τσίπρας είναι κρατιστής και φορομπήχτης, λες και ο ίδιος στην Κυβέρνηση Σαμαρά έκανε τίποτα μεταρρυθμίσεις που μας απογείωσαν.
Υπό ένα άλλο πρίσμα αυτή η “βρώμικη” μονομαχία Τσίπρα – Μητσοτάκη στη Βουλή, ήταν μια μονομαχία στην διάρκεια της οποίας οι δυο τους πόνταραν στα πιο ταπεινά ένστικτα του στενού κομματικού ακροατηρίου τους. Οι κομματικοί στρατοί τουλάχιστο δεν έπληξαν. Επίσης όσο περνάει ο καιρός, Τσίπρας και Μητσοτάκης μισούν ο ένας τον άλλο όλο και πιο πολύ, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους κομματικούς στρατούς τους εκεί έξω. Η υπόλοιπη κοινωνία αποσβολωμένη χάσκει… Έξω απ’ τη Βουλή πλειστηριασμοί και φτωχοποίηση μέσα στη Βουλή μια ακόμη συζήτηση για την διεφθαρμένη μεταπολίτευση (που δεν λέει να τελειώσει). Τελικά οι πολιτικοί μας είναι εκτός τόπου και χρόνου ή σε διετεταγμένη υπηρεσία;
