Το 2005 στη «Μικρή Πόρτα», η Ξένια Καλογεροπούλου μετέφρασε και ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθέτησε το έργο του Μάικ Κένι, το «Αγόρι με τη βαλίτσα». Έργο παράτολμο τότε για να ανέβει σε παιδικό θέατρο, μιλούσε για μια πραγματικότητα που σήμερα, μας φαίνεται «φυσιολογική». Την περιπέτεια, το οδοιπορικό ενός αγοριού από την Ασία μέχρι την Ευρώπη. Ο σπουδαίος Μάικ Κένι, ο δημοφιλέστερος συγγραφέας έργων για παιδιά στη Βρετανία, είχε καταφέρει να πει πολύ σκληρά πράγματα με ένα τρόπο διασκεδαστικό και ανάλαφρο. Σε ένα απλό έργο, ξεκάθαρο, τρυφερό, αστείο, που λέει τόσο σημαντικά πράγματα. Χωρίς κανένα διδακτικό τόνο, χωρίς καθόλου να κάνει κήρυγμα.
Τον ήρωα του έργου, τον μικρό Ναζ, τον συναντάμε αρχικά στο σπίτι του, σε κάποια χώρα της Ασίας, όπου περνάει ήρεμες μέρες με τους δικούς του και ιδίως με τον πατέρα του, που του λέει όμορφα παραμύθια. Ξεσπάει όμως ένας πόλεμος και η οικογένεια αναγκάζεται να καταφύγει σ’ έναν τεράστιο καταυλισμό προσφύγων. Δεν έχουν χρήματα για να φύγουν όλοι στο Λονδίνο, όπου βρίσκεται ήδη ο μεγάλος γιος τους, γι’ αυτό αποφασίζουν να στείλουν εκεί μόνο το μικρό Ναζ. Τον βάζουν σ’ ένα λεωφορείο, που έχει να διασχίσει μια έρημο. Εκεί ο Ναζ γνωρίζεται με τη μικρή Κρίσια και γίνονται φίλοι. Μαζί θα ζήσουν την οδύσσεια που τους περιμένει, θα διασχίσουν την έρημο, αλλά και χιονισμένα βουνά, αγριεμένες θάλασσες. Μένουν δυο χρόνια σ’ ένα λιμάνι δουλεύοντας κάτω από άγρια εκμετάλλευση, χάνονται, για να ξαναβρεθούν στο τέλος στο Λονδίνο.
Με μια προσθήκη που έκανε ο Μάικ Κένι, ένα περιστατικό και μια στάση του Ναζ στην Ειδομένη και με εικονογράφηση του εικαστικού Βασίλη Σελιμά, το «Αγόρι με τη βαλίτσα κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες από τις Εκδόσεις Πατάκη. «Στις αρχές του καλοκαιριού βρεθήκαμε με την Ξένια Καλογεροπούλου στο σπίτι της», λέει ο εικονογράφος του βιβλίου Βασίλης Σελιμάς. «Δεν είχα προλάβει να έχω κάποια ολοκληρωμένη πρόταση σχετικά με την εικονογράφηση εκτός από σκόρπιες ιδέες. Παρ’ όλα αυτά με το που ξεκινήσαμε να μιλάμε για το βιβλίο βρήκαμε αμέσως το πώς θα θέλαμε κι οι δυο να κινηθεί η εικονογράφηση. Η «κοινή σκέψη» απελευθέρωσε κι εμένα για να αποδώσω την τόσο ιδιαίτερα δοσμένη ιστορία. Προσπάθησα, αντλώντας θεματικά στοιχεία περισσότερο από την μνήμη μου και δικά μου βιώματα, να δημιουργήσω τον κόσμο ενός παιδιού που αγωνιά να ξεφύγει από την εμπόλεμη ζώνη για να φτάσει κάποια στιγμή σε μια δυτική πρωτεύουσα. Οι εικόνες είναι σχέδια με μολύβι σε χαρτί. Έχω χρησιμοποιήσει συμβολισμούς, ονειρικά στοιχεία, καθώς και ρεαλιστικές εικόνες. Αυτός ήταν εξάλλου ο στόχος μου, να αποτυπώσω το μεταίχμιο μεταξύ του πραγματικού και του μη πραγματικού, της λογικής και του παραλογισμού του πολέμου. Ο μικρός ταξιδεύει για να βρει το φως ενώ διαβάζοντας το κείμενο και βλέποντας τις εικόνες συνειδητοποιείς ότι ο ίδιος είναι το φως».
Διαβάστε ένα απόσπασμα του βιβλίου.
Πηγή : elculture.gr
