Του Δημήτρη Παπαδάκη
Η υπόθεση ΑΕΙ στο Αγρίνιο τα τελευταία 20 χρόνια -τόσα χρόνια έχουν περάσει από το τότε που η Οικονομική Σχολή μεταφέρθηκε εν μία νυκτί στην Πάτρα- είναι μια υπόθεση που χαρακτηρίζεται καθ΄ολοκληρίαν από το “ανάστημα” του πολιτικού προσωπικού της περιοχής. Πολιτικοί νάνοι! Εξίσου όμως χαρακτηρίζεται και από την άρνηση όλων των κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν το τοπικό αίτημα, αλλά και τα προβλήματα που κατά καιρούς παρουσιάζονται. Και για να είμαστε ειλικρινείς οι κυβερνήσεις διαχρονικά αρνήθηκαν την παρουσία πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην περιοχή. Απλώς έκαναν μερικές προεκλογικές “παραχωρήσεις” στην τοπική κοινωνία, αδιαφορώντας για το τι πανεπιστήμιο δημιουργούσαν. Πανεπιστήμιο με το στανιό!
Πρώτα απ’ όλα τα τμήματα που υπάρχουν σήμερα στο Αγρίνιο δεν προέκυψαν μέσα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Πρόκειται για τρία τμήματα με επιστημονικά αντικείμενα που δεν έχουν συνέργεια μεταξύ τους. Αντί να δημιουργηθεί μια σχολή στο Αγρίνιο με τμήματα όμορου αντικειμένου, όπως έχει συμβεί σε όλα τα εξακτινωμένα πανεπιστήμια – π.χ το Δημοκρίτειο έχει στην Ξάνθη την Πολυτεχνική Σχολή, στην Κομοτηνή τη Νομική και τη Φιλοσοφική και στην Αλεξανδρούπολη την Ιατρική- εδώ στο Αγρίνιο δημιουργήθηκαν τρία τμήματα με άσχετα μεταξύ τους αντικείμενα : το περιβάλλον, τον πολιτισμό και τα οικονομικά στον πρωτογενή τομέα. Και όσο δίνονταν η μάχη για να έρθουν τμήματα στο Αγρίνιο -κυρίως στις αρχές της δεκαετίας του 2000- η τοπική πίεση επικεντρώνονταν σε αυτό, στο να έρθουν δηλαδή τμήματα όπως – όπως, χωρίς τουλάχιστον παράλληλη ανάπτυξη υποδομών για να υποδεχθούν τα τμήματα αυτά.
Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδος, έτσι όπως ιδρύθηκε με… τροπολογία, ακόμη και αν η χώρα δεν περνούσε περίοδο οικονομικής ύφεσης, ήταν θνησιγενές. Το λάθος διορθώθηκε ευτυχώς με το σχέδιο “Αθηνά”. Όμως και πάλι γυρνάμε στα ίδια προβλήματα. Γιατί και πάλι είδαμε εν μέσω κρίσης να ιδρύονται αλλού τμήματα από το πουθενά, αλλά και να επιλύονται ακαδημαϊκά προβλήματα (να γίνονται μετονομασίες τμημάτων, να παρέχονται επαγγελματικά δικαιώματα). Πάλι είδαμε τα τμήματα του Αγρινίου να μην έχουν “μπάρμπα” στην Κυβέρνηση. Και προσπαθούν τα τμήματα να μείνουν όρθια ανάμεσα σε αντικρουόμενα καθηγητικά και τοπικά συμφέροντα υπό την σκέπη της αδιαφορίας του Υπουργείου Παιδείας. Και όλα αυτά σε βάρος των φοιτητών, που δικαίως διαμαρτύρονται και αγωνιούν για το μέλλον τους.
Σήμερα το Υπουργείο Παιδείας έχει πλήρη εικόνα του τι συμβαίνει στα τμήματα του Αγρινίου και στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Είναι 100% στη διακριτική του ευχέρεια του Υπουργείου να επιλύσει και μάλιστα σε σύντομο χρόνο, τουλάχιστον όλα τα προβλήματα ακαδημαϊκής υφής που υπάρχουν στα τμήματα και δεν απαιτούν χρήματα. Ή θα γίνει -επιτέλους- αυτό ή θα γίνουμε ξανά στο ίδιο έργο θεατές… Ένα έργο που όμως κάποια στιγμή δεν αποκλείεται να έχει και την άσχημη κατάληξη είτε του λουκέτου (με ένα σχέδιο “Αθηνά 2”), είτε της μεταφοράς των τμημάτων στην Πάτρα με χειρότερες προϋποθέσεις και συνθήκες απ’ ό,τι έγινε με την Οικονομική Σχολή στη δεκαετία του 1990.
