Αναδημοσίευση από το parapolitiki.com
Μπορεί το 2016 να πέρασε στη συλλογική μνήμη ως ένα έτος γεμάτο με δυσάρεστα γεγονότα αλλά η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι τίποτα δεν μοιάζει να μας εξασφαλίζει ότι το 2017 θα είναι σημαντικά καλύτερο.
Για την ακρίβεια, από το Brexit μέχρι την αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο, οι αληθινά αρνητικές συνέπειες των όσων συνέβησαν το 2016 θα φανούν μέσα στο 2017, ειδικά αν συνδυαστούν με κάποιο “ατύχημα” στις πολλές εκλογικές αναμετρήσεις που θα λάβουν χώρα στην Ευρώπη. Παρά τη σημαντική γεωπολιτική θέση της, η αδύναμη Ελλάδα μπορεί μόνο παθητικά θα κληθεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο.
Κατά την προσωπική μου άποψη, η μεγαλύτερη πρόκληση για τη χώρα μας για το 2017 είναι η ανακοπή του όλου και μεγαλύτερου κοινωνικού ρεύματος που απορρίπτει ή έστω ανέχεται την απόρριψη της συμμετοχής της χώρας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Στα μάτια εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας, η αποτυχία της Ε.Ε να εμπνεύσει τους απλούς πολίτες των κρατών-μελών και η εν Ελλάδι μακροχρόνια οικονομική στασιμότητα καθιστούν όλο και λιγότερο τρομακτική την επιστροφή στη δραχμή, κατά την ιστορικά μοιραία λογική του “πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα;”.
Το ευρώ αποτελεί πολυτέλεια για μια χώρα που εξάγει πτυχιούχους, παράγει συνταξιούχους και ανέργους, εκτρέφοντας παράλληλα αντιπαραγωγικούς δημοσίους υπαλλήλους. Όσο κοινό εθνικό όραμα παραμένει επιβίωση της χώρας αποκλειστικά και μόνο από τη δυναμική του τουρισμού κι από τα εμβάσματα των νέων μεταναστών, η δραχμή θα έρχεται όλο και πιο κοντά.
Όσο πιο εθνοκεντρικά κοιτάζουμε προς τον κόσμο, όσο ο φθόνος για την πρόοδο άλλων χωρών συντρίβει τον παραδοσιακό κοσμοπολιτισμό της χώρας, τόσο πιο λυτρωτική θα μας μοιάζει μια συλλογικά αυτοκτονική επιστροφή “στις ρίζες μας”. Εξάλλου, καμία κοινωνία δεν μπορεί για χρόνια να βρίσκει κίνητρο δημιουργίας και αισιοδοξίας σε μίζερους στόχους τύπου “να βγει ο μήνας”, “να βγει ο χρόνος”.
Μπορεί στα χρόνια της κρίσης οι λέξεις “όραμα” και “αφήγημα” να έχουν κακοποιηθεί από φαύλους πολιτικούς αλλά αν κάποιος ή κάποιοι δεν καταφέρουν άμεσα να πείσουν την ελληνική κοινωνία να αγωνιστεί για κάποιον αληθινά σημαντικό εθνικό στόχο, τότε η δραχμή θα αποτελέσει οικονομικό, πολιτισμικό και πολιτειακό μονόδρομο.
