Του Δημήτρη Παπαδάκη
H αποδελτίωση των κυριότερων ειδήσεων των τελευταίων ημερών είναι πραγματικά ό,τι χρειάζεται κανείς για να μεταναστεύσει, να πέσει σε βαθιά κατάθλιψη ή να κάνει και κάτι χειρότερο…
-Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ύφεση. 1,1% το τελευταίο τρίμηνο του 2016 σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2015. Μηνεδική ανάπτυξη του 2016, χάρις το γ’ τρίμηνο του τουρισμού που ισοφάρισε τα τρίμηνα της ύφεσης. Η ανακοίνωση των στοιχείων έρχεται περί μία ώρα αφότου ο Πρωθυπουργός έβλεπε ανάπτυξη…
-Στη Μίνι Σύνοδο Κορυφής οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας τάχθηκαν υπέρ μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων που θα επέτρεπε σε ορισμένες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προοδεύσουν πιο γρήγορα από άλλες.
-Η προσφυγή στην Παγκόσμια Τράπεζα για δάνει αντανακλά αφ΄ενός την απελπισία των κυβερνώντων οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για το πελατειακό κράτος, αφ΄ετέρου την “αστοχία” των μνημονίων να μην περιλαμβάνουν σαφής στόχους αναπτυξιακής χρηματοδότησης.
-Στο νομοσχέδιο που προβλέπει την μείωση του ΕΚΑΣ, οι βουλευτές και οι λοιποί αιρετοί εξασφαλίζουν μέχρι και 2.000 ευρώ μείωση στην εισφορά αλληλεγγύη. Ακόμη και αν δεχθεί κανείς τις κυβερνητικές εξηγήσεις, είναι φανερό πως η πολιτική τάξη δεν είναι διατεθειμένη να χάσει το παραμικρό από τα πανάκριβα προνόμιά της.
-Μετά τα golden boys του ΑΔΜΗΕ τα πρωτοπαλλίκαρα του κομματικού κράτους στο ΔΕΣΦΑ, που η κυβέρνηση εμποδίζει την ιδιωτικοποίησή του, εξασφάλισαν για το εαυτό τους μια γενναία αύξηση στο εφάπαξ τους.
Το συμπέρασμα είναι ότι σε μια Ευρώπη που άλλαζει και περιχαρακώνεται, είμαστε ήδη παρίας, έχοντας δημιουργήσει ένα αδηφάγο πελατειακό κράτος που αρνείται να μετασχηματιστεί καθώς οι εκπρόσωποί του παραμένουν γαντζωμένοι στα προνόμιά τους. Μοιραία η χώρα – παρίας, ο “μουντζούρης” των μνημονίων, γίνεται επαίτης εις το διηνεκές. Υπαίτιος για την κατάσταση είναι ο κρατισμός των κυβερνώντων (διαχρονικά), είναι ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας που βιοπορίζεται μέσα από τις πελατειακές σχέσεις, είναι η διαφθορά, η μόνη καθετοποιημένη αξία στην ελληνική κοινωνία.
