Το ζήτημα το πανεπιστημιακών τμημάτων του Αγρινίου μοιραία ήρθε επανήλθε στην επικαιρότητα από τη στιγμή που πολλά τους προβλήματα παραμένουν άλυτα, ενώ καταγράφονται αντικρουόμενες απόψεις και επιδιώξεις γύρω από το μέλλον τους. Ο βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος της Βουλής Γ. Βαρεμένος μίλησε για το θέμα στο AγρίνιοCulture.gr και τον Δημήτρη Παπαδάκη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα βέλη του προς την Πρύτανη του Πανεπιστημίου Πατρών που καταλήγουν στην διαφωνία του όταν “το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων εργαλειοποιείται για συγκεκριμένους σκοπούς…” Πάντως ο Γ. Βαρεμένος στην υπόθεση των πανεπιστημιακών τμημάτων θεωρεί πως “τίποτα δεν είναι εύκολο και δεδομένο, αλλά και τίποτα δεν είναι άλυτο” καλώντας μάλιστα ορισμένους να “μην βιάζονται να κάνουν πρόωρες κηδείες…” Ενώ, τέλος, δεν περνά απαρατήρητη η υπενθύμιση του Γ. Βαρεμένου πως “όταν οι καθηγητές γίνονται υπουργοί, είναι πάνω απ’ όλα πολιτική ηγεσία του υπουργείου και μετά καθηγητές”.
Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε ο Γ. Βαρεμένος στο AγρίνιοCulture.gr:
Ερ: Τα πανεπιστημιακά τμήματα του Αγρινίου και πάλι στην επικαιρότητα με το μέλλον τους να είναι αβέβαιο. Βρεθήκατε στο Επιμελητήριο και ακούσατε τη συζήτηση που έγινε. Πώς αποτιμάτε αυτή τη συζήτηση; Και κυρίως, θεωρείτε ότι πρέπει το αίτημα των τοπικών φορέων να κινηθεί στην κατεύθυνση επανίδρυσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας ή στην κατεύθυνση που ζητούν οι φοιτητές, για λύσεις εντός του πλαισίου του Πανεπιστημίου Πατρών;
Απ:- Αυτή η συζήτηση ήταν μία από τις πολλές που έχουν γίνει και νομίζω ότι συνέβαλε στο να ενημερωθεί ο Σύλλογος Αιτωλοακαρνάνων Δημοσιογράφων για πτυχές του προβλήματος που τυχόν δεν μπορούσε να φανταστεί. Θεωρώ ότι πρέπει να αναζητηθεί μια ρεαλιστική λύση, που θα δίνει προοπτική ανάπτυξης στα πανεπιστημιακά τμήματα και θα τα βγάζει από το τέλμα όπου τα οδήγησε το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» του Σχεδίου Αθηνά. Εγώ, και τότε, προσπάθησα απεγνωσμένα να κάνω ουσιαστικό διάλογο με τον κ. Αρβανιτόπουλο, αλλά η απόφαση ήταν προειλημμένη. Με αποτέλεσμα, η πρύτανης, ερμηνεύοντας την απόφαση αυτή με τον δικό της τρόπο, να χρησιμοποιεί τα τμήματα ως λάφυρα και ομήρους έτοιμους να μεταφερθούν στην Πάτρα και να επιδειχθούν σ’ εκείνους που ψηφίζουν για την εκλογή πρυτάνεων.
Ερ: Περίπου τριάμισι χρόνια μετά την υπαγωγή των τμημάτων του Αγρινίου στην Πάτρα και με δεδομένο το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, βλέπετε στον ορίζοντα να μπορεί να συνδυαστεί η παραμονή των τμημάτων στο Αγρίνιο με λύσεις στα ακαδημαϊκής και όχι μόνο φύσης προβλήματα των τμημάτων (επαγγελματικά δικαιώματα, μετονομασία του τμήματος Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων, στελέχωση με μέλη ΔΕΠ, φοιτητική μέριμνα);
Απ:- Το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων είναι πολύ σημαντικό και έχει τη δική του, αυτόνομη υπόσταση. Εγώ έκανα ερώτηση στη Βουλή, αλλά δεν περιορίστηκα μόνο σ’ αυτή. Συνέχισα τον άτυπο διάλογο με τον κ. Γαβρόγλου και, απ’ ό,τι έχω καταλάβει, έχει υπάρξει μια σύγκλιση με το ΤΕΕ, αλλά το θέμα πλέον συμπλέκεται και με τα ισχύοντα στην Ευρώπη στον τομέα αυτό. Για τη φοιτητική μέριμνα, ας το παραδεχθούμε, οφείλαμε να έχουμε κάνει περισσότερα ως τοπικοί φορείς, αποδεικνύοντας ότι το Πανεπιστήμιο το αγαπάμε και το στηρίζουμε ως ένα πολύτιμο εργαλείο ανάπτυξης και πνευματικού εμπλουτισμού της τοπικής ζωής.
Ερ: Επειδή σας έχουμε ακούσει και στη Βουλή να εξανίστασθε που το Υπουργείο πιστώνει μεν θέσεις για μέλη ΔΕΠ, αλλά με ευθύνη της Πρυτανείας των Πατρών δεν κατανέμεται καμία στο Αγρίνιο, θα ήθελα ένα γενικότερο σχόλιό σας γι’ αυτό το περίφημο αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων. Μήπως θα έπρεπε να υπάρξουν αλλαγές; Γιατί, η εμπειρία δείχνει ότι το υπάρχον καθεστώς, σε περιπτώσεις σαν κι αυτή του Αγρινίου, εμποδίζει την Κυβέρνηση και το αρμόδιο Υπουργείο να ασκήσουν πολιτική για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και παρέχει την ευχέρεια στα Πανεπιστημιακά Όργανα να μεθοδεύσουν ακόμη και τον «ξαφνικό θάνατο» τμημάτων.
Απ:- Το θέμα της κατανομής του διδακτικού προσωπικού, η πρυτανεία της Πάτρας το έχει χρησιμοποιήσει στην περίπτωση των τμημάτων του Αγρινίου τιμωρητικά και εκβιαστικά, ενέργεια που ξεπερνά τα εσκαμμένα και χρησιμοποιεί τα τμήματα και τους φοιτητές ως πειραματόζωα, στον βωμό ανομολόγητων συντεχνιακών επιδιώξεων. Εδώ πρέπει να σας πω ότι η κ. Αναγνωστοπούλου, η τότε αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, έκανε μια παλικαρίσια προσπάθεια, που δεν την εκτιμήσαμε όπως έπρεπε και δεν της την πιστώσαμε έστω και ως προσπάθεια, η οποία όμως δεν ευοδώθηκε. Προσπάθησε να αντιμετωπιστεί νομοθετικά το φαινόμενο της μεθοδευμένης μετακίνησης διδακτικού προσωπικού, αλλά έπεσαν πάνω της οι καθηγητές υποστηρίζοντας ότι τους απαγορεύει την άσκηση ενός συνταγματικού τους δικαιώματος. Θεωρώ ότι η Πολιτεία έχει λόγο, όταν το αυτοδιοίκητο εργαλειοποιείται για συγκεκριμένους σκοπούς. Όπως, επίσης, θεωρώ πως όταν οι καθηγητές γίνονται υπουργοί, είναι πάνω απ’ όλα πολιτική ηγεσία του υπουργείου και μετά καθηγητές.
Ερ: Μήπως θα έπρεπε η παρούσα Κυβέρνηση, μιας και σε αυτό το θέμα παρέλαβε μία κατάσταση με παθογένειες δεκαετιών, να εξετάσει -όπως πιστεύουν αρκετοί- το ενδεχόμενο μιας τολμηρής αναδιάταξης στο Πανεπιστήμιο Πατρών με μετακινήσεις τμημάτων ένθεν κακείθεν, ώστε να δημιουργηθεί στο Αγρίνιο μία Σχολή με ομοειδή τμήματα και με την ύπαρξη μιας Κοσμητείας στο Αγρίνιο, κατά τα πρότυπα άλλων εξακτινωμένων πανεπιστημίων, να εκλείψουν σιγά – σιγά τα προβλήματα; Το ρωτώ αυτό γιατί γνωρίζετε πολύ καλά ότι πολλοί πιστεύουν ότι το πρόβλημα στο Αγρίνιο έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα τμήματα έχουν διαφορετικό μεταξύ τους αντικείμενο και τις απαραίτητες συνέργειες δυσκολεύονται να τις βρουν στα συγγενή τμήματα που βρίσκονται στην Πάτρα.
Απ:- Αυτό που αναφέρετε, είναι μια από τις προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι. Τίποτα δεν είναι εύκολο και δεδομένο, αλλά και τίποτα δεν είναι άλυτο. Ας μην βιάζονται όμως ορισμένοι να κάνουν πρόωρες κηδείες, θυμίζοντας κάποιες ταινίες όπου ο δολοφόνος πάει περίλυπος στην κηδεία του θύματος. Επιτέλους, μετά από μια τραγική χρεωκοπία πρέπει ο πολιτικαντισμός να δώσει τη θέση του στην πολιτική.
