Του Δημήτρη Παπαδάκη
Καλοκαιριάτικα έχει πλάκα να “κονταροχτυπιούνται” ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης για την Παιδεία στη βουλή. Ο Μητσοτάκης μάλιστα είπε πως η ΝΔ θα στείλει το νέο νόμο εκεί που ανήκει… στο παρελθόν… Αυτή είναι εξάλλου η ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης, μια ιστορία μεταρρυθμίσεων και αντιμεταρρυθμίσεων, ένα συνεχές ράβε – ξήλωνε.
Μόνο που ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις έχουν πάψει εδώ και δεκαετίες να συμβαίνουν. Για την παιδεία, τι να συζητήσει κανείς; Αν πρέπει να συμμέτεχουν στη διοίκηση των ΑΕΙ οι φοιτητές; Αν πρέπει να υπάρχουν ξενόγλωσσα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά; Αν πρέπει στη αναθεώρηση του συντάγματος να επιτραπεί η ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών πανεπιστημίων; Τα ερωτήματα αυτά είναι υψηλή πολιτική και πολυτέλειες… Στην χώρα μας δυστυχώς τα τελευταία 20-25 χρόνια περίπου έχει ατύπως καθιερωθεί ένα σύστημα -με την κατάργηση της αυστηρής αξιολόγησης των μαθητών- που προβιβάζει στην επόμενη τάξη τους πάντες αρκεί να μην “μείνουν” από απουσίες! Σήμερα θα συναντήσει κανείς στα γυμνάσια της χώρας μαθητές που κομπιάζουν στην ανάγνωση και που τα μόνα κείμενα που μπορούν να κατανοήσουν πλήρως είναι τα ρεπορτάζ των αθλητικών εφημερίδων… Σήμερα έχουμε ένα σχολείο που με την ήσσονα προσπάθεια και ας είσαι κούτσουρο θα πάρεις απολυτήριο λυκείου. Το οποίο βεβαίως δεν έχει καμία αξία, αν σε ενδιαφέρει κάτι περισσότερο από την υπηρεσία καθαριότητας του δήμου και τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ. Αλλά το χειρότερο είναι ότι το σχολείο έχει “ανακαλύψει” τον τρόπο να εμφυσήσει στα παιδιά -ακόμη και σε σχετικά καλούς μαθητές- τη νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, της λούφας, του “δε βαριέσαι”.
Αυτό βέβαια δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι “αριστεροί” που μιλούν για το “δημοκρατικό” σχολείο και τα “δημοκρατικά” μεταπτυχιακά, που απεχθάνονται την αριστεία, που θέλουν τα πανεπιστήμια, εκτός από άβατα, επαίτες απέναντι σε ένα χρεοκοπημένο κράτος και να μην μπορούν να κάνουν συμπράξεις με τους “κακούς” ιδιώτες και τα “κακά” επιχειρηματικά συμφέροντα. Παρόλα αυτά ως γιαλαντζί αριστεροί στέλνουν το μικρό Ερνέστο στο ιδιωτικό σχολείο… Ούτε βέβαια οι “δεξιοί” που δεν έχουν περάσει ούτε έξω από δημόσιο σχολείο, γιατί πάντα πλήρωναν για να πάρουν το “χαρτί”, μπορούν κατανοήσουν το πρόβλημα της σημερινής εκπαίδευσης. Γιατί μονάχα αναμασούν τσιτάτα για αριστεία, ιδιωτικά πανεπιστήμια, αξιολόγηση, ΣΔΙΤ Πανεπιστημίων με ιδιώτες και ένα σωρό άλλα, ενώ δεν έχουν κάνει ούτε ένα ψήγμα αυτοκριτικής που το εκπαιδευτικό σύστημα επί των ημερών τους συσσώρευσε τόσες παθογένειες. Περίμεναν τάχα να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία για να δουν το φως το αληθινό και υπόσχονται τώρα όσα δεν έκαναν σε όλη τη Μεταπολίτευση.
Ας μην έχουμε αυταπάτες η Παιδεία είναι ο χειρότερος εχθρός για τους πολιτικούς του επιπέδου της χώρας μας. Κανένα κόμμα δεν πρόκειται να κάνει τη μεγάλη και ουσιαστική αλλαγή που έχει ανάγκη το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Καλές προτάσεις αλλά μεμονωμένες μπορείς να συναντήσεις, μπορεί και κάποιες να εφαρμοστούν στα πλαίσια του ράβε – ξήλωνε που γίνεται κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση. Αλλά παιδεία στοιχειωδώς σοβαρή δεν πρόκειται να φτιάξουμε! Θα είμαστε πάντα ένα σκορποχώρι. Όπως είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα από το σχολείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Εξαιρέσεις φυσικά υπάρχουν, αλλά ο κανόνας είναι το σκορποχώρι. Για να αλλάξουν όμως τα πράγματα και το σκορποχώρι να είναι η εξαίρεση, θα πρέπει να γίνει επανάσταση. Μία επανάσταση πνευματική και ηθική. Αλλά οι νεοέλληνες την επανάσταση την περιμένουμε από τους άλλους…
