Του Δημήτρη Παπαδάκη
Το πρόβλημα με τις δασικές πυρκαγιές δεν είναι αν πρωθυπουργός ήταν σε διακοπές, ούτε ότι η αντιπολίτευση εξετάζει το θέμα αμιγώς μικροπολιτικά. Ο πρωθυπουργός που πριν ένα μήνα έλεγε στους υπουργούς του πως “φέτος δεν έχει διακοπές”, ήταν εξαφανισμένος και εμφανίστηκε, όταν η πυρκαγιά έσβησε. Η αντιπολίτευση από την άλλη με την κωμική μικροπολιτική εκμετάλλευσης μιας τραγωδίας, έχει τη γνώμη ότι η εικόνα του εκάστοτε πρωθυπουργού με στολή… εκστρατείας δήθεν να συντονίζει τις ενέργειες του κρατικού μηχανισμού, αρκεί για να σβήσει μία πυρκαγιά ή να αποφευχθεί μία φυσική καταστροφή. Όμως η εικόνα αυτή δεν είναι σοβαρή.
Όπως σοβαρή δεν είναι αυτού του είδους η συζήτηση. Το πρόβλημα με τις δασικές πυρκαγιές είναι ότι μετά από κάθε φωτιά ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος ανακοινώνει άμεσα μέτρα για να αποφευχθεί κάθε προσπάθεια καταπάτησης του δάσους. Έχουμε δει στις ΗΠΑ από πυρκαγιές να καίγονται δάση με έκταση όσο όλη η Πελοπόννησος, ακόμα και στην πιο ανεπτυγμένη χώρα του κόσμου μπορεί να ξεσπάσει μια φωτιά και να καούν μεγάλες εκτάσεις. Μόνο όμως σε τριτοκοσμικές χώρες συμβαίνει να μην ξέρει κανείς την επόμενη μέρα σε ποιον ακριβώς ανήκει η συγκεκριμένη έκταση! Αυτό είναι το πρόβλημα: η έλλειψη κτηματολογίου και δασικών χαρτών, δηλαδή η αιώνια αδυναμία του ελληνικού κράτους να γνωρίζει τι αναλυτικά ισχύει (ιδιοκτησία, δόμηση κτλ) σε κάθε σπιθαμή του ελληνικού εδάφους.
Το πρόβλημα με τις δασικές πυρκαγιές στην Ελλάδα δεν αν έχουμε 20 ή 120 πυροσβεστικά αεροπλάνα. Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις σε σχέση με την Πυροσβεστική πρώτιστο μέλημα τους έχουν το πως θα προσεγγίσουν ρουσφετολογικά τους πυροσβέστες, πως θα τους κατηγοριοποιήσουν σε πενταετούς σε πενταετούς υποχρέωσης και μη, πως θα τους τάξουν μόρια μονιμοποίησης, πως θα βρουν ψηφαλάκια. Ενώ πρώτιστο μέλημά τους θα έπρεπε να ήταν οι μόνιμες προσλήψεις προσωπικού, ο εκσυγχρονισμός του στόλου, η σωστή συντήρηση των μέσων κτλ.
Οι πυρκαγιές που έχει αποδειχθεί ότι ξεκίνησαν από εμπρησμούς είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με αυτές που έχουν ξεκινήσει από το απαρχαιωμένο δίκτυο της ΔΕΗ και τους σπινθήρες που πετούν τα καλώδια με τη βοήθεια, είτε από κάποιο βραχυκύκλημα, είτε λόγω των υψηλών θερμοκρασιών του καλοκαιριού, είτε γιατί κάποιο πουλί έκατσε στα καλώδια. Ναι, αυτή είναι η πιο επικίνδυνη και η πιο συχνή αιτία των πολλών πυρκαγιών. Αυτή η ιερή αγελάδα του κρατικοδίαιτου μοντέλου μας. Αυτή η ΔΕΚΟ που αρνείται να εκσυγχρονιστεί, που λειτουργεί ως κράτος εν κράτει χάρις την υποταγή των κυβερνήσεων απέναντι στου συνδικαλισταράδες της, οι οποίοι εν μέσω κρίσης παίρνουν αυξήσεις για καφέ και σάντουϊτς, που έχουν φτιάξει ακόμη και ιστιοπλοϊκό όμιλο για να χαλαρώνουν με λεφτά των κορόιδων φορολογουμένων. Φυσικά η ΔΕΗ θα παραμείνει ανέγγιχτη τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από τη ΝΔ.
Μακάρι να ήταν τόσο απλό το ζήτημα των πυργκαγιών. Μακάρι για τις φωτιές του 2007 να ήταν υπεύθυνος μόνο ο Πολύδωρας με τον “στρατηγό” άνεμό του. Μακάρι για τις τωρινές φωτιές στην Ανατολική Αττική υπεύθυνος να ήταν μόνο οι διακοπές του Τσίπρα. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν τέτοιο που να μπορούσαν οι πολίτες να το επιλύσουν απλώς με την ψήφο τους. Δεν είναι όμως. Η μικροπολιτική εκμετάλλευση των πυρκαγιών και η αντιπαράθεση με φόντο τα καμμένα δεν λύνουν το πρόβλημα. Είναι όμως τα κόμματά μας ικανά, είμαστε εμείς οι ίδιοι ικανοί να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα σοβαρά στη ρίζα του κακού;
