Καταρχήν ο Κυριάκος υποστήριξε ότι υπερασπίζεται ο κάθε νεοφιλελευθερος και υποστηρικτής του καπιταλισμού λέγοντας ότι: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα»
Υποστήριξε αυτό που συμβαίνει χρόνια στον Δυτικό πολιτισμό και στην λεγόμενη αστική Δημοκρατία. Επειδή τα προηγούμενα χρόνια την ανισότητα την γευόταν στο πετσί της -κυρίως – ο λεγόμενος “Τρίτος Κόσμος” για να ταΐζει τον Δυτικό Πολιτισμό μας, κι εμείς εθελοτυφλούσαμε, δεν πάει να πει ότι αυτή η ανισότητα δεν υπήρχε.
Επίσης δεν πάει να πει ότι η ανισότητα αυτή δεν υπήρχε κι εδώ. Στην χώρα μας. Στην πόρτα μας δίπλα. Χρόνια τώρα. Αλλά πραγματικά γιατί εξεγείρονται όλοι στα social media και βγάζουν διακηρύξεις και λίβελλογραφήματα για τον Κούλη που είπε το αυτονόητο; Ότι θα συνεχίσει δηλαδή να υποστηρίζει την ανισότητα και θα προσπαθήσει να “σώσει” κι αυτός με την σειρά του αυτή την χώρα. Είχαμε ποτέ ισότητα και δεν το θυμάμαι;
Όμως αυτό που παραδέχτηκε (άθελά του) ο Κούλης και για μένα εκεί είναι το ζουμί, είναι ότι ο Κομμουνισμός και ο Σοσιαλισμός, πράγματι προσπάθησαν να φτιάξουν μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Αλλά – κατά τον Κούλη -επειδή κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, για αυτό τα κινήματα αυτά απέτυχαν και καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα.
Πραγματικά όμως ποια ιδεολογία αξίζει να υποστηρίζει κάποιος; Μια ιδεολογία που από την αρχή της πιστεύει στην ανισότητα και είναι χτισμένη πάνω σε αυτήν ή μια που παλεύει για την κατάργησή της; Έστω και με την (ιστορική) παραδοχή ότι η δεύτερη δεν εφαρμόστηκε (ακόμα) σωστά και στο τέλος καταστρατήγηθηκε τελικά η ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα.
Γ.Κ.
