Του Δημήτρη Παπαδάκη
Τα μνημόνια έτσι όπως εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα, με ευθύνη τόσο των δανειστών, όσο και των Ελληνικών κυβερνήσεων, μπορεί να απέτυχαν στο να μεταρρυθμίσουν τη χώρα, τη γλίτωσαν όμως από μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, αλλά κυρίως τις πρόσφεραν φθηνά επιτόκια και την πολυτέλεια να μην έχει των άγχος των αγορών. Η κυβέρνηση, αλλά και οι δανειστές, δρομολογούν την λεγόμενη “καθαρή” έξοδο από τα μνημόνια… όμως αυτή η έξοδος θα είναι υπό αίρεση…
Τι σημαίνει αυτό; Πρόκειται για τη λεγόμενη “αιρεσιμότητα”, δηλαδή μια σειρά κανόνων εποπτείας (επιτροπείας) της χώρας. Αυτοί οι κανόνες από τη στιγμή που η χώρα θα πρέπει να αντλήσει κεφάλαια από τις διεθνείς χρηματαγορές θα είναι ίσως πιο αυστηροί από αυτούς των μνημονίων… Και αυτό γιατί η χώρα εκτός από τους κακούς (εντός ή εκτός εισαγωγικών) δανειστές θα έχει να αντιμετωπίσει και τις αγορές. Τις αγορές όμως δεν μπορεί να τις ξεγελάσεις, προσποιούμενος ότι κάνεις μεταρρύθμισεις ή ψηφίζοντας νόμους στη Βουλή που στην πράξη δεν εφαρμόζεις. Έτσι η χώρα θα αναγκαστεί αργά ή γρήγορα να κάνει μεταρρυθμίσεις που πεισματικά αρνήθηκε να κάνει τα χρόνια των μνημονίων. Η έξοδος από τα μνημόνια θα σημαίνει είσοδο στην πραγματικότητα. Αν όμως η χώρα δεν καταφέρει θετικά αποτελέσματα στην οικονομία, αν η ανάπτυξη συνεχίζει να περιστρέφεται στο 0 κόμμα κάτι ή στο 1 και κάτι, τότε πιθανόν θα έχει να αντιμετωπίσει και υψηλά επιτόκια… Επιτόκια που δεν θα αντέξει για πολύ και ίσως ανοίξουν το δρόμο προς τη δραχμή…
