Η Λαδικού στο Ορεινό Θέρμο

Γράφει ο Νίκος Κωστακόπουλος
Εκπαιδευτικός – Δημοτικός Σύμβουλος Θέρμου

Ζωντανά μνημεία από το θαλερό χθες της – ένα χθες που έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει – τα ερειπωμένα λιγοστά κτήρια μιας μικροσκοπικής γειτονιάς της, από τις δυο τρεις αντίστοιχες που διαθέτει όλες κι όλες.
Γλυπτά τοπίου, λαξευμένα με ανείπωτο μόχθο – μόχθο ολόκληρων γενεών – στο κορμί της κακοτράχαλης βουνοπλαγιάς της, οι ξερολιθιές της και το λιγοστό χώμα των αναβαθμίδων τους, το λιχνισμένο μεθοδικά στο κόσκινο της δημιουργικής προσπάθειας των ανθρώπων που ανατράφηκαν χρόνια και χρόνια από αυτά τα χώματα, τα ποτισμένα με τον ιδρώτα της σκληρής προσπάθειας που απαιτήθηκε για τη μετατροπή της τραχιάς τούτης γης σε γόνιμο έδαφος.
Ψήγματα ζωής για το σήμερα και συνάμα πινελιές αισιοδοξίας για το αύριο – ένα αύριο άδολο για τους βουνίσιους μικροοικισμούς της πατρίδας μας – τα επιμελώς συντηρημένα λιγοστά χωριατόσπιτά της. Τα σπίτια τα προορισμένα πλέον για καταφύγια, μάλλον, όπου αναζητούν την ηρεμία οι νεοαστοί που έλκουν την καταγωγή τους από τούτα τα χώματα. Οι άνθρωποι αυτοί που προσπαθούν με κάθε διαθέσιμο μέσο να αντισταθούν στη νομοτέλεια του απογαλακτισμού από τη μάνα γη τους και σαν παιδιά δεν παύουν να αναζητούν τη ζεστή μητρική αγκαλιά της.
Στοιχεία όλα τα προαναφερόμενα της προβαλλόμενης στη συνέχεια εικόνας, όπου απεικονίζεται η Λαδικού – ένας οικισμός μια σταλιά, μα με περίσσεια εκφραστικότητα – στην Κοινότητα Χαλικίου, στο Ορεινό Θέρμο.

Η Λαδικού, όπως αυτή διακρίνεται μέσα από μια εικόνα, (εικόνα που αποτελεί μικρογραφία των αντίστοιχων που αφθονούν στο Ορεινό Θέρμο, μα κι ακόμη παραπέρα από την ορεινή ενδοχώρα της πατρίδας μας), γαντζωμένη σε μια από τις πάμπολλες απόκρυφες αλλά μαγικές γωνιές στο πολύπτυχο του εδάφους του Παναιτωλικού Όρους, (η πανοραμική εικόνα της μιλάει από μόνη της), εκεί, στον παλιό δρόμο από Θέρμο για Προυσό μέσω Δρυμώνα, φαντάζει με γέρο που αναπολεί με νοσταλγία τα περασμένα μεγαλεία – έτσι τουλάχιστο τα αντιλαμβάνεται από τα καλά χρόνια της νεότητάς του – ενώ διακρίνεται ζωγραφισμένη στο ρυτιδιασμένο από τα χρόνια και τη μοναξιά πρόσωπό του η αγωνία για το μέλλον!
Ένα μέλλον που δεν διαφαίνεται καθόλου ευοίωνο, καθώς διαισθάνεται πως ο κύκλος ζωής του κοντεύει να κλείσει!!
Κι όμως, βρίσκει τη δύναμη κι αντιστέκεται κι όσο πάει!!!